Να ζεις, να αγαπάς, να μαθαίνεις, ήταν ο τίτλος ενός βιβλίου του Leo Buscaglia, που είχα διαβάσει κάποτε, όταν ήμουν ακόμα στην εφηβεία. Πλέον δε θυμάμαι τίποτα άλλο από αυτό το βιβλίο πέρα από τον τίτλο του, κι όμως ο τίτλος του μου έρχεται συχνά στο μυαλό.

Γιατί τι άλλο μπορεί να ζητήσει άραγε κανείς από τη ζωή; Τι πιο δυνατό από το να εξελίσσεσαι κάθε μέρα, να ανακαλύπτεις τον κόσμο, να διευρύνεις τους ορίζοντες σου; Και παράλληλα να ζεις, τα όμορφα και τα άσχημα, και να βγαίνεις πιο δυνατός μέσα από την κάθε δυσκολία, ενώ στο τέλος της ημέρας γυρνάς σε ένα ζεστό σπίτι, σε μια ζεστή αγκαλιά; Του γονιού, του συντρόφου, του παιδιού. Της αγάπης που εκδηλώνεται με τόσους, μα τόσους πολλούς τρόπους, που δε μπορώ να τους απαριθμήσω όλους.

Τι είναι τελικά η αγάπη;