Όταν μαθαίνεις ότι θα αποκτήσεις ανιψάκι, το πρώτο πράγμα που νιώθεις είναι ένας ανυπέρβλητος ενθουσιασμός. Αρχίζεις να μετράς τις εβδομάδες, και όταν φτάνει η μεγάλη μέρα, δε μπορείς να κοιμηθείς το βράδυ από την αγωνία.
Εκείνους τους εννιά μήνες, έχεις πολύ χρόνο για να σκεφτείς. Όσα όμως και να βάλεις με το μυαλό σου, η πραγματικότητα τελικά είναι πολύ διαφορετική.
Γιατί όταν αυτή η μικρή ζωούλα γεννιέται, φέρνει τόσες αλλαγές μαζί της όσες και ένας τυφώνας.
Αν θέλεις, μπορείς και να το ακούσεις πατώντας το play
-Αν μέχρι τώρα ήσουν το μικρό της οικογένειας, παραδίδεις πλέον τη σκυτάλη σε εκείνον ή εκείνη, με μια κάποια χαρμολύπη για την παιδικότητα που αφήνεις πίσω σου, αλλά και με ευτυχία για το νέο αυτό ανθρωπάκι που μπήκε στις ζωές σας.
-Τα οικογενειακά τραπέζια σε γιορτές και διακοπές γίνονται κάπως πιο ενδιαφέροντα. Εκεί όπου οι συζητήσεις γυρνούσαν στα ίδια και στα ίδια, τώρα υπάρχει ένα μικρό πλασματάκι που τραβάει πάνω του όλη την προσοχή.
-Ενώ κάποτε απέφευγες το Jumbo και το παιδικό τμήμα του Zara όπως ο βρικόλακας το σκόρδο, τώρα ανυπομονείς να χωθείς ανάμεσα στα μωρουδιακά ψάχνοντας το τέλειο σύνολο για τις βόλτες του μικρού ή της μικρής στο πάρκο. Συχνά μάλιστα, πιάνεις τον εαυτό σου να ψωνίζει χωρίς λόγο, απλά και μόνο γιατί απολαμβάνεις να του/της κάνεις δώρα.
-Σε κάθε παιδάκι που συναντάς στο δρόμο, βλέπεις το ανιψάκι σου. Το χαζεύεις με ένα γλυκό βλέμμα, γελώντας με το ατσούμπαλο περπάτημα του. Και παρόλο που είναι και εκείνο εξίσου χαριτωμένο, κανένα δε θα είναι ποτέ τόσο όμορφο όσο το δικό σας μωρό.
–Το κινητό σου γεμίζει με άπειρες φωτογραφίες του/της, τις οποίες ανανεώνεις με δεκάδες άλλες κάθε φορά που τον/την βλέπεις. Αντίστοιχα, οι μισές κορνίζες στο σπίτι σου αντικαθίστανται με παιδικές.
-Ακούς τόσα και τόσα κάθε μέρα για το μωρό, που μπορείς πλέον να συμμετέχεις άνετα στις συζητήσεις των συναδέλφων σου για αϋπνίες, παιδικές αρρώστιες, και καυγάδες πάνω από ένα μπολ κρέμα.
-Κάθε φορά που μιλάς με τον αδερφό/την αδερφή σου στο τηλέφωνο, πρώτα ρωτάς τι κάνει το μωρό, και μετά πώς είναι εκείνος/εκείνη.
-Εκεί που νόμιζες ότι οι γονείς σου θα ηρεμήσουν τώρα που απέκτησαν εγγόνι, οι μπηχτές για να κάνεις και εσύ ένα πολλαπλασιάζονται δραματικά. «Δε σας φτάνει ένα;» ρωτάς, και σου απαντάνε «Το δικό σου θα είναι αλλιώς», στο οποίο ανταποκρίνεσαι με ένα επικό και τελείως παιδιάστικο eye-rolling.
–Ξεθάβεις τα παλιά σου παιχνίδια, και ανυπομονείς να μεγαλώσει για να πηγαίνετε παρέα στο πάρκο, σε μουσεία, και στο θέατρο. Θέλεις να είσαι η cool θεία που θα του δείξει τον κόσμο. Ή ο φοβερός θείος που θα παίζει μαζί του όλα τα απαγορευμένα από τους γονείς video games.
-Δε σε ενοχλεί καθόλου που οι γονείς σου του/της δίνουν τον παλιό σου αρκούδο, κι ας τον σέρνει στις λάσπες. Σου αρκεί να τον/την βλέπεις να γελάει.
–Μαζί του γίνεσαι και εσύ ξανά παιδί. Θυμάσαι πώς είναι να σου λείπει κάποιος πολύ όταν περνάνε αρκετές μέρες χωρίς να τον δεις, και αντιλαμβάνεσαι, για πρώτη φορά στη ζωή σου, τι σημαίνει ανιδιοτελής αγάπη.
Γιατί όταν αποκτάς ανιψάκι, αλλάζει και η δική σου ζωή ανεπιστρεπτί, αφού δε θα μπορείς να θυμηθείς ποτέ ξανά πώς ήσουν πριν τον ερχομό του.
Σου άρεσε το post? Αν ναι…
Pin this


4 comments
Να το χαίρεσαι το ανιψάκι σου!! Από αδέλφια δεν έχω ανίψια δυστυχώς, έχω από πρώτη ξαδέλφη και δύο κοριτσάκια που μεγάλωσαν σπίτι μας οπότε τα νιώθω οικογένεια!
Όταν μπαίνει ένα μωράκι το σπίτι αλλάζει, ακόμα κι αν δεν προέρχεται από εσένα..
Και φτάνουν τα 14 και αναρωτιέσαι πότε πέρασαν τα χρόνια, σαν χθες το κοίμιζα στον ώμο μου..
Να είναι γερά κι ευτυχισμένα!
Ευχαριστώ πολύ Κατερίνα!
Τα παιδιά μας κάνουν να βλέπουμε τη ζωή λίγο διαφορετικά, λίγο καλύτερα, πιο ανέμελα ίσως. Να είναι όλα γερά και καλότυχα, και να είμαστε δίπλα τους να τα αγαπάμε και να τα στηρίζουμε, όσο χρονών και να φτάσουν!
Μου θυμίζες την αδερφή μου όταν γέννησα την κόρη μου. Τι λατρεία την είχε! Κι ακόμα περισσότερο επειδή πλέον δεν έμενε στην ίδια πόλη! Ωστόσο δεν ισχύει το ίδιο με όλες τις θείες είτε έχουν δικά τους παιδιά είτε όχι! Και το λέω από προσωπική εμπειρία αλλά και από συζητήσεις με γνωστές μου.
Πραγματικά δε μπορώ να φανταστώ πώς γίνεται να μη λατρέψεις αυτό το αθώο πλάσμα που σου δείχνει και δίνει απλόχερα την αγάπη του. Όσο περνάει ο καιρός, και βλέπω την προσωπικότητα του ανιψιού μου, τον αγαπάω όλο και περισσότερο! Δεν ξέρουν τι χάνουν αυτοί οι άνθρωποι!
Ευχαριστώ 🙂