Μήπως ήρθε η ώρα να μάθεις (επιτέλους) να μαγειρεύεις;
Σαν τα γεμιστά της μαμάς τίποτα. Ή σαν τα φρεσκοτηγανισμένα κεφτεδάκια που κάνουν ολόκληρη τη γειτονιά να μοσχοβολάει. Για τα κέικ της πάλι δε θα μιλήσω καν. Κλείνω τα μάτια μου και μου έρχεται η γεύση του στο στόμα καθώς μπουκωνόμουν τα Κυριακάτικα πρωινά καθισμένη μπροστά από την τηλεόραση βλέποντας παιδικά. Το φαγητό είναι γεύση, μυρωδιά, απόλαυση, και αναμνήσεις. Σε κάθε περίσταση, καλή ή κακή, της ζωής μας, τρώμε. Το λέει άλλωστε και το ρητό. Never eat alone.
Γιατί πρέπει λοιπόν να μάθεις να μαγειρεύεις;
Άκουσε το πατώντας το play!
-Είναι ένα μεγάλο βήμα προς την πραγματική ενηλικίωση. Αυτό που επιτέλους ξεφεύγεις από τη φάση «τοστ, μακαρόνια, κι ομελέτα», κι αρχίζεις να δοκιμάζεις και άλλα υλικά. Συνταγές λίγο πιο δύσκολες, αλλά ταυτόχρονα πιο νόστιμες. Όταν ξέρεις πλέον να μαγειρεύεις, νιώθεις ότι μπορείς να φροντίσεις στ’αλήθεια τον εαυτό σου.
-Με το φαγητό χτίζεις σχέσεις. Άνθρωπος που δεν αγαπάει το φαγητό είναι άνθρωπος που δεν ξέρει να χαίρεται τη ζωή. Αν εσύ μπορείς να μαγειρέψεις καλά, σου υπόσχομαι ότι όποιον και να θέλεις να κερδίσεις, θα το καταφέρεις.
-Τι πιο ωραίο από το να καλείς φίλους στο σπίτι και να τους έχεις μαγειρέψει; Αυτός είναι ο ορισμός της αληθινής φιλοξενίας, και πίστεψε με, δεν υπάρχει άνθρωπος που δε θα εκτιμήσει τον κόπο που έκανες. Το φαγητό είναι ανάγκη για το σώμα και αγαλλίαση για την ψυχή. Πόσο όμορφο να το προσφέρεις εσύ!
–Όσο μαγειρεύεις, γίνεσαι καλύτερος. Μαθαίνεις να ζυγίζεις τα υλικά με το μάτι, να ρίχνεις το αλάτι διαισθητικά, και να βάζεις τις δικές σου πινελιές. Είναι μια νέα ικανότητα που συνεχώς εξελίσσεται. Δεν είναι όμορφο να βλέπεις ότι μπορείς να βελτιωθείς, έστω και σε κάτι τόσο απλό, και φαινομενικά ασήμαντο;
-Το μαγείρεμα σού ξεκλειδώνει χρήσιμα προσόντα. Σου διδάσκει να είσαι οργανωμένος (να πηγαίνεις με λίστα στο σούπερ μάρκετ), υπομονετικός (να δίνεις στο φαγητό το χρόνο που του χρειάζεται για να ετοιμαστεί), και επίμονος (να προσπαθείς ξανά όταν αποτυγχάνεις). Σου μαθαίνει επίσης να κάνεις budgeting, και να αποφεύγεις τους ύπουλους διαδρόμους του super market που είναι πραγματικές καταβώθρες χρημάτων.
-Ένα από τα πιο ωραία συναισθήματα είναι όταν μαγειρεύεις κάτι για πρώτη φορά, ανοίγεις το φούρνο και μοσχοβολάει, και όταν το σερβίρεις σε εκείνον, κλείνει τα μάτια του, κουνάει το χέρι εκστατικά και σου λέει πόσο νόστιμο είναι. Το «μπράβο» του σε κάνει να νιώθεις τόσο περήφανη σαν να είχες σκαρφαλώσει στο Έβερεστ.
-Μέσα από το μαγείρεμα καταλαβαίνεις ότι τίποτα δεν είναι αδύνατο. Απλά πρέπει να βρεις τον τρόπο, και να μην τα παρατήσεις όταν σου πέσει παραπάνω αλάτι, ή λασπώσει το ρύζι. Στο μαγείρεμα τα λάθη επιτρέπονται, και τίποτα δε σε σταματάει από το να δοκιμάσεις ξανά.
Ίσως τίποτα να μην είναι σαν το παστίτσιο της μαμάς. Η αγάπη κι ο κόπος της νοτίζουν τον κιμά με ένα σπάνιο μπαχαρικό. Αυτό όμως δε σημαίνει ότι δε μπορείς να φτιάξεις και εσύ μια μέρα τη δική σου ξεχωριστή συνταγή, δημιουργώντας νέες αναμνήσεις και λέγοντας πλέον ότι ναι, μαγειρεύεις, και ναι, το κάνεις τόσο καλά που η μαμά σου θα ήταν περήφανη.
Λοιπόν, τι θα φάμε;
Βρήκες χρήσιμο αυτό το post? Αν ναι…
Pin this


4 comments
Δεν είχα σκεφτεί πως το να μαγειρεύω μου προσφέρει τόσα πολλά ίσως γιατί το θεωρούσα δεδομένο! Αλλά συμφωνώ σε όλα!
Ίσως αν το δούμε από μια άλλη, πιο δημιουργική, πλευρά, να γίνει λιγότερο αγγαρεία και περισσότερο απόλαυση!
Ευχαριστώ!
Γενικά το βαριέμαι λίγο το μαγείρεμα, αλλά σαν δημιουργικό παιδί που είμαι (και τελειομανής), όταν ασχοληθώ θα το κάνω καλά!! Πλέον και συνταγές καινούριες (που δεν έχω ξανακάνει εγώ δηλαδή) ψάχνω και κόλπα για τις μικρές ‘ατυχίες’ μαθαίνω και απ’ όλα! Βοηθάει και το διαδίκτυο παρα πολύ σε αυτό! Είναι όντως μια από τις πιο δημιουργικές ασχολίες και σε βάζει σε πρόγραμμα να οργανώνεσαι!
Αν δεν υπήρχε το διαδίκτυο και οι διάφοροι σεφ, εγώ δε θα είχα μάθει να μαγειρεύω ποτέ! Έχει την πλάκα της η όλη διαδικασία, ειδικά όταν πετυχαίνει και ξέρεις ότι τα κατάφερες!