99 ημέρες

Κάπου διάβασα ότι απομένουν 99 μέρες για το 2019. Τώρα που διαβάζεις αυτό το κείμενο, μπορεί οι μέρες να έχουν πέσει στις 79, ή τις 29, ή να βρισκόμαστε στο μακρινό 2021 (το οποίο σημαίνει ότι αυτό το blog θα έχει κλείσει 3 χρόνια ζωής, *happy dance*!).

99 ημέρες για να τελειώσει μια χρονιά που για μένα ήταν σημαδιακή, με πολλά σκαμπανεβάσματα, άγχος, πίεση, αλλά και νέες εμπειρίες, aha moments, και στιγμές ενηλικίωσης.

Όμως η χρονιά δεν έχει τελειώσει ακόμα. 99 ημέρες είναι αρκετές για να αλλάξει κάτι στη ζωή σου, κι άλλωστε, ποιος είπε ότι τα resolutions έχουν copyright μόνο για την Πρωτοχρονιά;

Αυτοί είναι λοιπόν οι στόχοι μου γι’αυτές τις 99 ημέρες.

Πριν λίγο καιρό άρχισα να διαβάζω το βιβλίο της Rachel Hollis “Girl, wash your face” (διάβασε εδώ την κριτική του βιβλίου!), ένα feel good βιβλίο αυτοβελτίωσης που μιλάει με ειλικρίνεια για το πώς είναι να είσαι μια εργασιομανής σύζυγος και μητέρα με μεγάλους στόχους και ευαίσθητη κύστη. Εντάξει, αυτό το τελευταίο δεν το αναλύει ιδιαίτερα, αλλά αυτό που προσπαθεί να πει η Rachel είναι πως στο τέλος της ημέρας, είμαστε όλοι τα ίδια ανθρώπινα όντα με τις αδυναμίες και τις ντροπιαστικές στιγμές μας.

Διαβάζοντας λοιπόν το βιβλίο της Rachel, με έπιασε ένα “εγώ-γιατί-όχι”, τουτέστιν εγώ γιατί να μην κυνηγήσω άραγε το όνειρο μου, όπως έκανε και εκείνη; Και πιο συγκεκριμένα, ποιο είναι τελοσπάντων αυτό το όνειρο που λέω ότι έχω; Η Rachel γράφει να μην δεχόμαστε ποτέ το όχι σαν απάντηση, κι αυτό που έχω να προσθέσω είναι μια σοφή φράση που μου είπε κάποιος πριν καιρό: “Το όχι θα είναι πάντα η απάντηση σε κάθε ερώτηση που δεν κάνεις“. Αυτός είναι λοιπόν ο πρώτος στόχος. Μπορεί οι 99 μέρες να μην αρκούν (ούτε οι 199, ούτε οι 1.999, ποιος ξέρει), αλλά ο χρόνος κυλάει έτσι κι αλλιώς, και το καλύτερο που μπορείς να κάνεις είναι να τον εκμεταλλευτείς. The sooner the better.

Step two. Εγώ σαν άνθρωπος, κι ας μην φαίνεται (?), είμαι κάπως εσωστρεφής. Δηλαδή είναι στιγμές που το να μιλήσω απαιτεί κόπο, κι άλλες που το νιώθω σαν κινέζικο βασανιστήριο, όπου οι λέξεις πονάνε πιο πολύ κι από το να μου βγάλεις τα νύχια με τανάλια. Αυτό είναι το να είσαι εσωστρεφής: να έχεις έναν πλούσιο κόσμο μέσα σου αλλά να δυσκολεύεσαι να τον βγάλεις προς τα έξω.

Αυτό που αποφάσισα να κάνω λοιπόν τις 99 μέρες που απομένουν σε αυτή την περίεργη χρονιά είναι να προσπαθήσω να ενδιαφερθώ πραγματικά για κάθε άνθρωπο που συναντάω ξεχωριστά. Να μάθω το όνομα του (και να μην το ξεχάσω στο επόμενο δευτερόλεπτο), και να ακούω τι λέει (χωρίς να σκέφτομαι τι θα πω εγώ μετά, χάνοντας το πιο σημαντικό κομμάτι της συζήτησης). Τόσο απλά. Άραγε πόσους νέους ανθρώπους έχω να συναντήσω μέχρι το επόμενο “Happy New Year”; Αν το σκεφτείς έτσι είναι συναρπαστικό, δε νομίζεις;

Η ενηλικίωση είναι ένα μεγάλο κομμάτι της ζωής και του blog μου. Θέλεις που μεγαλώσαμε προστατευμένα; Που δεν έχουμε πέσει στα πολύ σκληρά; Που είμαστε η γενιά της οθόνης και του εξ’αποστάσεως; Όπως και να έχει, νιώθω πως πολλά βήματα προς την ενηλικίωση μου γίνονται με αργούς ρυθμούς, κι αυτό ξεκινάει από μέσα μου.

Για τις 99 αυτές ημέρες λοιπόν, αποφάσισα ότι είναι καιρός να αρχίσω να στέκομαι στο ύψος των 30 ολόκληρων χρόνων της ζωής μου. Να μην κομπιάζω, να μην αναβάλλω τα πιο τρομακτικά, να μιλάω όταν πρέπει να μιλήσω, να παραδέχομαι την άγνοια μου και να προσπαθώ να την υπερνικήσω, να πιστέψω λίγο περισσότερο σε μένα τελοσπάντων και σε όλα εκείνα που θέλω, μπορώ, και πρέπει να διεκδικήσω.

Και τώρα που το σκέφτομαι, και ξαναδιαβάζω όσα έγραψα, σαν να μου φαίνονται λίγες αυτές οι 99 ημέρες για τέτοιους μεγαλεπήβολους στόχους. Το καλό όμως είναι ότι αμέσως μετά από αυτές τις μέρες ακολουθούν άλλες 365. No excuses, right?

Εσύ τι σκοπεύεις να κάνεις με αυτές τις 99 ημέρες σου;

Αν σου άρεσε αυτή η ανάρτηση…

Pin this