Κάπου διάβασα ότι απομένουν 99 μέρες για το 2019. Τώρα που διαβάζεις αυτό το κείμενο, μπορεί οι μέρες να έχουν πέσει στις 79, ή τις 29, ή να βρισκόμαστε στο μακρινό 2021 (το οποίο σημαίνει ότι αυτό το blog θα έχει κλείσει 3 χρόνια ζωής, *happy dance*!).
99 ημέρες για να τελειώσει μια χρονιά που για μένα ήταν σημαδιακή, με πολλά σκαμπανεβάσματα, άγχος, πίεση, αλλά και νέες εμπειρίες, aha moments, και στιγμές ενηλικίωσης.
Όμως η χρονιά δεν έχει τελειώσει ακόμα. 99 ημέρες είναι αρκετές για να αλλάξει κάτι στη ζωή σου, κι άλλωστε, ποιος είπε ότι τα resolutions έχουν copyright μόνο για την Πρωτοχρονιά;
Αυτοί είναι λοιπόν οι στόχοι μου γι’αυτές τις 99 ημέρες.
Πριν λίγο καιρό άρχισα να διαβάζω το βιβλίο της Rachel Hollis “Girl, wash your face” (διάβασε εδώ την κριτική του βιβλίου!), ένα feel good βιβλίο αυτοβελτίωσης που μιλάει με ειλικρίνεια για το πώς είναι να είσαι μια εργασιομανής σύζυγος και μητέρα με μεγάλους στόχους και ευαίσθητη κύστη. Εντάξει, αυτό το τελευταίο δεν το αναλύει ιδιαίτερα, αλλά αυτό που προσπαθεί να πει η Rachel είναι πως στο τέλος της ημέρας, είμαστε όλοι τα ίδια ανθρώπινα όντα με τις αδυναμίες και τις ντροπιαστικές στιγμές μας.
Διαβάζοντας λοιπόν το βιβλίο της Rachel, με έπιασε ένα “εγώ-γιατί-όχι”, τουτέστιν εγώ γιατί να μην κυνηγήσω άραγε το όνειρο μου, όπως έκανε και εκείνη; Και πιο συγκεκριμένα, ποιο είναι τελοσπάντων αυτό το όνειρο που λέω ότι έχω; Η Rachel γράφει να μην δεχόμαστε ποτέ το όχι σαν απάντηση, κι αυτό που έχω να προσθέσω είναι μια σοφή φράση που μου είπε κάποιος πριν καιρό: “Το όχι θα είναι πάντα η απάντηση σε κάθε ερώτηση που δεν κάνεις“. Αυτός είναι λοιπόν ο πρώτος στόχος. Μπορεί οι 99 μέρες να μην αρκούν (ούτε οι 199, ούτε οι 1.999, ποιος ξέρει), αλλά ο χρόνος κυλάει έτσι κι αλλιώς, και το καλύτερο που μπορείς να κάνεις είναι να τον εκμεταλλευτείς. The sooner the better.
Step two. Εγώ σαν άνθρωπος, κι ας μην φαίνεται (?), είμαι κάπως εσωστρεφής. Δηλαδή είναι στιγμές που το να μιλήσω απαιτεί κόπο, κι άλλες που το νιώθω σαν κινέζικο βασανιστήριο, όπου οι λέξεις πονάνε πιο πολύ κι από το να μου βγάλεις τα νύχια με τανάλια. Αυτό είναι το να είσαι εσωστρεφής: να έχεις έναν πλούσιο κόσμο μέσα σου αλλά να δυσκολεύεσαι να τον βγάλεις προς τα έξω.
Αυτό που αποφάσισα να κάνω λοιπόν τις 99 μέρες που απομένουν σε αυτή την περίεργη χρονιά είναι να προσπαθήσω να ενδιαφερθώ πραγματικά για κάθε άνθρωπο που συναντάω ξεχωριστά. Να μάθω το όνομα του (και να μην το ξεχάσω στο επόμενο δευτερόλεπτο), και να ακούω τι λέει (χωρίς να σκέφτομαι τι θα πω εγώ μετά, χάνοντας το πιο σημαντικό κομμάτι της συζήτησης). Τόσο απλά. Άραγε πόσους νέους ανθρώπους έχω να συναντήσω μέχρι το επόμενο “Happy New Year”; Αν το σκεφτείς έτσι είναι συναρπαστικό, δε νομίζεις;
Η ενηλικίωση είναι ένα μεγάλο κομμάτι της ζωής και του blog μου. Θέλεις που μεγαλώσαμε προστατευμένα; Που δεν έχουμε πέσει στα πολύ σκληρά; Που είμαστε η γενιά της οθόνης και του εξ’αποστάσεως; Όπως και να έχει, νιώθω πως πολλά βήματα προς την ενηλικίωση μου γίνονται με αργούς ρυθμούς, κι αυτό ξεκινάει από μέσα μου.
Για τις 99 αυτές ημέρες λοιπόν, αποφάσισα ότι είναι καιρός να αρχίσω να στέκομαι στο ύψος των 30 ολόκληρων χρόνων της ζωής μου. Να μην κομπιάζω, να μην αναβάλλω τα πιο τρομακτικά, να μιλάω όταν πρέπει να μιλήσω, να παραδέχομαι την άγνοια μου και να προσπαθώ να την υπερνικήσω, να πιστέψω λίγο περισσότερο σε μένα τελοσπάντων και σε όλα εκείνα που θέλω, μπορώ, και πρέπει να διεκδικήσω.
Και τώρα που το σκέφτομαι, και ξαναδιαβάζω όσα έγραψα, σαν να μου φαίνονται λίγες αυτές οι 99 ημέρες για τέτοιους μεγαλεπήβολους στόχους. Το καλό όμως είναι ότι αμέσως μετά από αυτές τις μέρες ακολουθούν άλλες 365. No excuses, right?
Εσύ τι σκοπεύεις να κάνεις με αυτές τις 99 ημέρες σου;
Αν σου άρεσε αυτή η ανάρτηση…
Pin this
6 comments
Το διάβασα κι εγώ πριν μερικούς μήνες το Girl, wash your face, ή για να είμαι ειλικρινής το άκουσα. Το άκουσα καθώς οδηγούσα προς και από τη δουλειά, οπότε δεν είναι περίεργο που όταν σκέφτομαι κομμάτια του βιβλίου έχουν συνδυαστεί με τον τάδε δρόμο, την τάδε στροφή ή το πάρκινγκ όπου αφήνω το αμάξι! Πολύ δυναμικό βιβλίο, πιστεύω αξίζει την ανάγνωση. Να καταλάβουμε επιτέλους όλα τα ψέματα που λέμε στον εαυτό μας! Θα περιμένω και την κριτική! Καλό φθινόπωρο!
Θα πρέπει να ήταν ωραίο άκουσμα, ειδικά για τις πρωινές ώρες που συχνά χρειαζόμαστε ένα mental push για να πετύχουμε τους στόχους της ημέρας! Τα λέει πάντως ωραία, και είμαι περίεργη να δω το καινούριο βιβλίο της πώς θα είναι!
Καλό μήνα!
Μόλις πρόσφατα έμαθα για την Rachel Hollis και διαβάζω το βιβλίο της “Κορίτσι ξύπνα”. Έχει όντως έναν όμορφο και δυναμικό τρόπο να σε ( και με) εμπνέει να κάνεις ( να κάνω δλδ) κάτι παραπάνω για να καλυτερεύσουμε τη ζωή μας και να κατακτήσουμε τους στόχους μας. Το “99 μέρες” όταν το βλέπω είναι ένα έναυσμα να πω “εντάξει, κάτι προλαβαίνω ακόμα να κάνω”. Τι θα κάνω εγώ αυτές τις 99 μέρες; Σκοπεύω να ολοκληρώσω τη συγγραφή του βιβλίου μου και να γράψω για διάφορα άλλα projects. Καλό φθινόπωρο!
Ακριβώς αυτό Μαρία! Όσες και να απομένουν, μπορεί να είναι αρκετές για να καταφέρουμε κάποια μικρά έστω πράγματα που θα σπρώξουν τη ζωή μας πιο μπροστά! Καλή συγγραφή! Εύχομαι πολλές στιγμές έμπνευσης μέχρι το τέλος της χρονιάς!
Γεια σου Άλκηστη! Το πόσα μπορείς να καταφέρεις σε 1, 2, 99 ή 1099 μέρες μου έφερε στο νου το ρηθέν που διάβασα στην Gretchen Rubin και χρησιμοποιώ στο blog μου: The days are long, but the years are short. Οι μέρες μας φαίνονται μεγάλες και τις αφήνουμε να περνούν, όταν όμως τα χρόνια περνούν γρήγορα και μας φαίνονται τόσο σύντομα…
Πολύ ωραία όσα γράφεις, ξεχωρίζει η προσπάθειά σου
Όπως πολύ σωστά είπε η Gretchen Rubin, ο χρόνος είναι σχετικός, και οι ώρες μπορούν να γίνουν αδυσώπητες. Ας τις γεμίζουμε όσο μπορούμε, και όσο πιο καλά γίνεται.
Σε ευχαριστώ πολύ Κωνσταντίνα!