“You get ideas from daydreaming. You get ideas from being bored. You get ideas all the time. The only difference between writers and other people is we notice when we’re doing it.”
Neil Gaiman
Η πρώτη μου απόπειρα να γράψω ήταν γύρω στα 9 μου, όταν έφτιαξα το πρώτο μου περιοδικό με ζελοτέιπ και εξώφυλλο ζωγραφισμένο στο χέρι. Ήταν πολυσυλλεκτικό, με μικρά άρθρα, quiz, και σταυρόλεξα. Στην τελευταία σελίδα είχε θετικές κριτικές από αναγνώστες (γιατί όχι, άλλωστε), και η τιμή του ήταν 10 δραχμές.
Μετά από μερικά χρόνια, έγραψα την πρώτη μου ιστορία μυστηρίου, όπου πρωταγωνίστρια ήταν η γάτα μας η Σάντρα, η οποία ξέθαψε με τη μαγική όσφρηση της ένα χαμένο περιδέραιο από μια γλάστρα, και έγινε η ηρωίδα του χωριού.
Οι παιδικές μου αναμνήσεις περιλαμβάνουν εμένα να κάθομαι στον καναπέ, το κρεβάτι, ή το πάτωμα αγκαλιά με ένα βιβλίο. Το καλύτερο δώρο που μπορούσε να μου κάνει κανείς ήταν ένα μυθιστόρημα, και αυτό ισχύει μέχρι και σήμερα.
Αν σου αρέσει να διαβάζεις και να γράφεις, τότε έχεις μολυνθεί με ένα μικρόβιο που ο μόνος τρόπος που μπορείς να το ξεπεράσεις είναι κάνοντας αυτό ακριβώς που σου λέει: να διαβάζεις και να γράφεις. Το αστείο βέβαια είναι ότι δεν γιατρεύεσαι, αλλά αρρωσταίνεις περισσότερο. Εθίζεσαι, και όσο πιο βαθιά μπαίνεις σε αυτό τον κόσμο, τόσο πιο δύσκολη γίνεται η επιστροφή.
Όπως λέει όμως και ο Lewis Carroll…
“Have I gone mad? I’m afraid so, but let me tell you something, the best people usually are.”