Εσύ τι είσαι; Αστέρι ή δορυφόρος;

Είμαι στο αυτοκίνητο, κι αλλάζω σταθμούς εμμονικά. Αν υπήρχε κάποιου είδους πρωτάθλημα για τον πιο αναποφάσιστο ακροατή οδηγό αυτοκινήτου θα κέρδιζα τον τίτλο κάθε χρόνο χωρίς καν να προσπαθήσω. Για όποιον είναι μαζί μου στο αυτοκίνητο, αυτό είναι ένα μαρτύριο. Για εμένα όμως είναι μια από τις καλύτερες φάσεις της οδήγησης, ειδικά όταν πετυχαίνω το τέλειο τραγούδι για τη συγκεκριμένη ώρα, μέρα, και διάθεση.

Κάπως έτσι, σε ένα τέτοια συνταίριασμα διάθεσης και οκτάβας, το αυτί μου έπιασε μια άγνωστη μελωδία, “Who do you think you are? / You’re not a star / You’re just a satellite, a satellite”, που έλαχε να με συνοδεύσει σε πολλές από τις επόμενες διαδρομές μου, καθώς το άκουγα δύο και τρεις φορές συνεχόμενα, ίσα για να τραγουδήσω φάλτσα αυτό το στίχο μόνο.

Και κάπως έτσι, μετά από πολλές επαναλήψεις, γεννήθηκε αυτό το κείμενο.

Εσύ τι είσαι; Αστέρι ή δορυφόρος;

Άκουσε το εδώ!

Φιλικό disclaimer: Για να γράψω αυτό το κείμενο, μπήκα στη Wikipedia. Ήθελα να σιγουρευτώ τι είναι δορυφόρος και τι αστέρι, και ήθελα να γράψω ότι μπήκα στη Wikipedia γιατί δεν είναι ντροπή να μη γνωρίζεις. Ντροπή είναι να κάνεις ότι δε γνωρίζεις και η μεγαλύτερη μορφή ανοησίας που μπορεί κανείς να σκεφτεί.

Τα αστέρια είναι αυτόφωτα ουράνια σώματα. Γεννιούνται σε νεφελώματα, λάμπουν τόσο δυνατά ώστε κάποια από αυτά να τα βλέπουμε ακόμα και εμείς οι κοινοί θνητοί, μα δεν έχουν ανάγκη κανέναν για να αποδείξουν πόσο φωτεινά ή εντυπωσιακά είναι. Απλά είναι εκεί, υπάρχουν, σίγουρα για την παρουσία τους και για το τι προσφέρουν σε αυτό το σύμπαν.

Οι δορυφόροι από την άλλοι είναι ένα ουράνιο σώμα-κολλιτσίδα. Το μόνο που ξέρουν να κάνουν είναι να περιφέρονται γύρω από κάποιον πλανήτη, ακολουθώντας τα όποια καπρίτσια έχει αυτός. Μπορεί να είναι όμορφοι (όπως η Σελήνη το βράδυ για παράδειγμα) αλλά έχουν ανάγκη κάποιον άλλον για να υπάρχουν (όπως η Σελήνη τη Γη).

Το σύμπαν δε θα μπορούσε να υπάρξει χωρίς το ένα ή το άλλο (ή ίσως να μπορούσε, ας με διαφωτίσει κάποιος ειδήμων τελοσπάντων!), και η ομορφιά του βρίσκεται ακριβώς σε αυτό το συνταίριασμα των τόσων διαφορετικών στοιχείων. Καθετί έχει τη θέση του στον κόσμο, και το σκοπό του, που απλά καμιά φορά μας είναι δύσκολο να τον βρούμε.

Το ερώτημα όμως είναι το εξής: σε αυτόν τον πλανήτη, όπου μπορούμε να διαλέξουμε τι θα είμαστε, εσύ τι επιλέγεις να είσαι; Αστέρι ή δορυφόρος; Προτιμάς να είσαι αυτόνομος και σίγουρος για τον εαυτό σου; Σου αρέσει να ξεχωρίζεις; Ξέρεις να περνάς τα μηνύματα σου εκεί που πρέπει; Ή μήπως είσαι χαμηλών τόνων; Αισθάνεσαι ότι έχεις ανάγκη κάποιον άλλο για να υπάρξεις, για να αποκτήσεις υπόσταση; Μήπως ακολουθείς τους άλλους, αντί να χαράζεις τη δική σου πορεία; Και τι ανθρώπους προσελκύεις: αστέρια ή δορυφόρους;

Σε έναν ιδανικό κόσμο, θα θέλαμε όλοι μας να είμαστε αστέρια. Να μας θαυμάζουν, να μας μετράνε κάθε βράδυ, και να μας αφήνουν να καθοδηγούμε τα βήματα τους. Κανείς δε θα διάλεγε τον ταπεινό δορυφόρο. Τον κολλημένο σε κάποιον άλλο, τον ετερόφωτο, που η αξία του υπάρχει όσο υπάρχει κάποιος άλλος. Και δεν τον αδικώ: ακόμα κι ουρανός είναι πιο όμορφος όταν κρύβεται το φεγγάρι και λάμπουν πιότερο τα αστέρια. Και ναι, ξέρω πως δε μπορούμε να είμαστε όλοι μας αστέρια, απλά γιατί κάποιοι από εμάς είναι γεννημένοι δορυφόροι κι αυτό δεν αλλάζει με τίποτα.

Ξέρεις τι αλλάζει όμως; Το πόσο αφήνεις να ορίζει τη ζωή σου αυτή η ταμπέλα με την οποία κάποια στιγμή γίνατε κολλητοί φίλοι.
Σκέψου λοιπόν ξανά και πες μου: εσύ τι είσαι; Αστέρι ή δορυφόρος;

Και κάτι τελευταίο: Στο δικό σου μικροσκοπικό σύμπαν, το καλύτερο που έχεις να κάνεις είναι να ορίζεις εσύ τους κανόνες. Και να αποφασίζεις κάθε μέρα ότι είσαι αστέρι ακόμα κι αν όλοι προσπαθούν να σε πείσουν για το αντίθετο. Ναι;

Αν σου άρεσε αυτό το κείμενο…

Pin this