Ξέρω τι θα σκεφτείτε. Αυτή εδώ μας χρυσώνει το χάπι. Αφού δε μπορεί να το αποφύγει, ψάχνει τρόπο να το απολαύσει. Άλλωστε, υπάρχουν χειρότερα πράγματα σε αυτή τη ζωή από το να τριανταρίζεις.
Ναι, ναι, και ναι. Έχετε δίκιο. Το ίδιο όμως και εγώ, και θα σας το αποδείξω ευθύς αμέσως.
Γιατί τα 30 είναι καλύτερα από τα 20.
Δεν προλαβαίνεις να το διαβάσεις; Μπορείς να το ακούσεις!
-Στα 20 σπουδάζεις, έχεις ελεύθερο χρόνο, και διασκεδάζεις πολύ. Ταυτόχρονα όμως έχεις εξεταστικές που σε αγχώνουν, δεν έχεις οικονομική ανεξαρτησία (όχι όση θα ήθελες τουλάχιστον), και η διασκέδαση γίνεται κάπως ψυχαναγκαστική. Δε θα βγεις Σάββατο βράδυ; Είσαι η ντροπή της νεολαίας! Στα 30 ξεπερνάς αυτές τις ενοχές, φτάνοντας μάλιστα σε σημείο να απορρίπτεις προτάσεις ακριβώς για να ζήσεις αυτή την απόλαυση του να περνάς το Σαββατόβραδο σου στην άνεση του σπιτιού σου.
-Στα 30 αποκτάς ποιότητα και άποψη. Δεν αγοράζεις με το κιλό. Δε βγαίνεις σε μαγαζιά όπου η λέξη σκαμπό και εξαερισμός είναι άγνωστες. Δεν ακολουθείς ό,τι κάνει η μάζα, απλά γιατί δεν ξέρεις κάτι διαφορετικό από αυτό. Διαβάζεις, ενημερώνεσαι, και έχεις δει αρκετά ώστε να παίρνεις θέση.
-Στα 30 ξέρεις τον εαυτό σου λίγο καλύτερα από ό,τι στα 20. Έχεις καλύτερο στυλ, κάνεις πιο αξιόλογες επιλογές (σε ρούχα, κουρέματα, και ανθρώπους), και δε συμβιβάζεσαι με μέτριες καταστάσεις. Νιώθεις καλύτερα με το σώμα σου, αποδέχεσαι αυτά που δεν αλλάζουν, και βελτιώνεις αυτά που αλλάζουν χωρίς εμμονές και χωρίς να ακολουθείς τα παράλογα πρότυπα των περιοδικών.
-Στα 30 έχεις ζήσει καλές σχέσεις, αλλά έχεις ζήσει και κακές σχέσεις, και μπορείς να κάνεις το διαχωρισμό ανάμεσα στις δύο ξεκάθαρα. Επιλέγεις πιο προσεκτικά τους ανθρώπους που έχεις γύρω σου. Κόβεις φιλίες που δεν έχουν τίποτα άλλο να σου προσφέρουν, φεύγεις από κενούς, ρηχούς, ανάξιους έρωτες, μειώνεις τον κύκλο σου σε λίγους και καλούς. Λένε ότι όταν μεγαλώνεις είναι δύσκολο να κάνεις φίλους. Αλλά δεν είναι ακατόρθωτο. Και αυτοί οι άνθρωποι που θα γίνουν φίλοι σου στα 30 είναι εκείνοι που θα μείνουν δίπλα σου για πολλά πολλά χρόνια.
-Στα 20 δε χρειάζεται να δουλέψεις. Στα 30 επιβάλλεται. Δε θα σου πω ψέματα, θα ήθελα πολύ να είμαι ξανά φοιτήτρια με τα χαλαρά μου ωράρια, τις ελάχιστες υποχρεώσεις, και το περιοδικό άγχος της εξεταστικής. Σαν φοιτήτρια όμως, δε μπορούσα να κάνω τα ταξίδια που ήθελα, δεν έβγαινα έξω από τη ζώνη ασφαλείας μου, και δεν γινόμουν καλύτερη μέρα με τη μέρα. Η πρώτη σου σοβαρή δουλειά είναι ένα κομβικό σημείο στη ζωή σου. Αποδέξου το και αποκόμισε όσα περισσότερα μπορείς.
-Στα 30 εκτιμάς περισσότερο και περισσότερα. Τον ελεύθερο χρόνο, τους καλούς ανθρώπους, την κατάλληλη συμβουλή που θα έρθει όταν τη χρειάζεσαι. Βρίσκεις την αξία στις σχέσεις, και όχι στα υλικά. Κυνηγάς στόχους, και όχι ανθρώπους. Ακούς χωρίς να απορρίπτεις. Αποκτάς γερές βάσεις και μακριά κλαδιά, για να πατάς δυνατά στη γη όσο ταξιδεύεις σε άγνωστα μέρη.
-Στα 30 έρχεσαι λίγο πιο κοντά σε αυτό που είσαι, σε αυτό που μπορείς να γίνεις. Μαθαίνεις να αποδέχεσαι, αλλά και να μην εγκαταλείπεις. Πεισμώνεις, προσπαθείς, και όταν φτάνει η ώρα του απολογισμού, νιώθεις ένα μικρό σκίρτημα περηφάνιας που τα κατάφερες, κι ας μην πίστευες σε σένα.
Eat my dust λοιπόν, 20άρη εαυτέ.
Σου άρεσε το post? Αν ναι…
Pin this
10 comments
I used google translate to read your post 🙂 Isn’t technology great! I think every age has it’s unique charms. The 20’s are definitely an age I wouldn’t go back to. Enjoy your 30’s, they go fast!
Thank you very much for your comment, and for going through all this trouble! I agree, each age has its ups and downs. But the more years we have, the better it is!
Now in my mid 40s, I hardly even remember my 20s at all. I got married, had babies, began my career…it’s all such a blur that it’s hard to remember what that’s like. My 40s have been difficult in a lot of ways and my focus on getting through my struggles leaves me forgetting much of my 30s as well. I am spending a lot of time looking to my future and dreaming big…something I don’t think I’ve done for a long time!
I think time takes a toll on all of us. It goes by so quickly and we forget to seize the moment because we have so many things going on around us. But as you said, we have to spend some time looking ahead and making dreams. After all, what we do today affects our tomorrow. Thank you for your comment!
Συμφωνώ σε όλα, ειδικά στο κομμάτι που κόβεις τοξικούς ανθρώπους από την ζωή σου…! Όσο μεγαλώνουμε αποκτάμε καλύτερη επίγνωση του τι μας αρέσει πραγματικά και τι όχι… σε όλους τους τομείς! Κάθε δεκαετία έχει τα καλά και τα άσχημά της σίγουρα και παρόλο που “τυπικά” φέτος μπαίνω στην δεκαετία των 30, στα 20 δεν θα γυρνούσα για κανένα λόγο!
Κι εγώ θα δυσκολευόμουν να γυρίσω έχοντας επίγνωση όλων εκείνων των λανθασμένων επιλογών και αποφάσεων, των πραγμάτων που έκανα και δεν έκανα ενώ έπρεπε ή δεν έπρεπε, και τελοσπάντων, όλων εκείνων των στιγμών που βασανίστηκα χωρίς λόγο. Πιστεύω ότι είμαστε τυχεροί που μεγαλώνουμε και γινόμαστε καλύτεροι. Αυτή είναι η σωστή χρήση του χρόνου μας!
Ευχαριστώ για το σχόλιο!
Έτσι είναι! Συμφωνώ με το τελευταίο που έγραψες… είμαστε τυχεροί που μεγαλώνουμε… πολλοί άνθρωποι γύρω μας δεν είχαν αυτό το προνόμιο!
Ακριβώς! 🙂
Ταυτίστηκα πολύ με τα όσα γράφεις και ανακουφίστηκα να σου πω την αλήθεια. Τρία χρόνια μετά τα τριάντα, στην πιο δημιουργική ηλικία, χαίρομαι που μεγαλώνω. Πλέον στα τριάντα κατασταλαγμένος απολαμβάνεις καλύτερα τη ζωή. Τί λες;
Συμφωνώ μαζί σου, Βιβή! Είναι τρομακτικά τα 30 γιατί τα έχουμε συνδέσει με πράγματα που ίσως δεν είμαστε έτοιμοι να διαχειριστούμε, αλλά φέρνουμε μαζί τους τόσα καλά, που δεν το περιμένουμε!