Πώς είναι όταν γνωρίζουν οι γονείς σου τους γονείς του φίλου σου, και όλα εκείνα που μπορεί να πάνε στραβά (ή πολύ καλά).
Το πρώτο τρομακτικό βήμα σε μια σχέση είναι όταν γνωρίζεις τους γονείς του φίλου σου. Είτε είστε μαζί μερικές εβδομάδες, είτε έχετε αποφασίσει πως το πάτε σοβαρά, στη σκέψη αυτής της γνωριμίας, το στομάχι σου δένεται κόμπος. Θέλεις να κάνεις μια καλή πρώτη εντύπωση, ενώ ταυτόχρονα εύχεσαι να συμπαθήσεις και εσύ τους γονείς του φίλου σου, ώστε οι μελλοντικές συναντήσεις σας να μην είναι…μαρτυρικές.
Και σαν να μη φτάνει αυτή η πρώτη γνωριμία, που μπορεί να εξελιχτεί σε φιάσκο, κάποια στιγμή έρχεται η ώρα και για το επόμενο στάδιο. Πώς προετοιμάζεσαι λοιπόν ψυχολογικά για τη μεγάλη συνάντηση των γονιών; Και τι γίνεται αν τα πράγματα δεν πάνε καθόλου, μα καθόλου καλά;
Θυμάμαι την πρώτη φορά που θα γνωριζόντουσαν οι γονείς μου με τους γονείς του φίλου μου. Σενάρια τρόμου με βασάνιζαν όλη μέρα: θα ήταν άβολο; Τι θα έλεγαν; Θα ταίριαζαν μεταξύ τους, ή η σιωπή θα ήταν τόσο εκκωφαντική που θα ακουγόταν ακόμα και το παγάκι στο ποτήρι; “Μήπως να το αναβάλλουμε;” αναρωτιόμουν φωναχτά όλη μέρα, ενώ ο φίλος μου απλά μου έσφιγγε το χέρι υποστηρικτικά θυμίζοντας μου ότι κάποια στιγμή αυτό το τσιρότο θα έπρεπε να τραβηχτεί.
Δε θα σου το κρύψω. Η αμηχανία της πρώτης στιγμής ήταν αισθητή. Σαν τα λιοντάρια που βρίσκονται σε μια νέα ζούγκλα, έτσι και οι γονείς μας ζύγιζαν ο ένας τον άλλο, προσπαθώντας να συνδυάσουν την εικόνα που είχαν στο μυαλό τους, με την πρώτη εντύπωση που σχημάτισαν, και φυσικά, με όλες εκείνες τις προσδοκίες τους.
Όταν όμως ακούστηκε το πρώτο γέλιο, τότε σαν να έσπασε ο πάγος μεμιάς, και η συζήτηση άρχισε να ρέει φυσικά. Γιατί το πιο δύσκολο όταν γνωρίζονται οι γονείς μεταξύ τους είναι εκείνα τα πρώτα λεπτά που καθορίζουν όλες τις πρώτες εντυπώσεις, που όπως ξέρουμε καλά, αλλάζουν πολύ δύσκολα.
Η δική μου περίπτωση, σε κλίμακα δυσκολίας, θα έπεφτε κοντά στο 2 με 3, αφού οι γονείς ταίριαξαν μεταξύ τους και κάθε επόμενη συνάντηση ήταν όλο και πιο εύκολη. Τι γίνεται όμως με αυτές τις περιπτώσεις όπως το βέλος είναι δραματικά κοντά στο 9; Τι κάνεις όταν ξέρεις πως οι γονείς σας δε θα τα πάνε καθόλου καλά; Και πώς μπορείς να σώσεις τη σχέση σου από αυτό το ναυάγιο της πρώτης γνωριμίας;
Το πρώτο, και πιο σημαντικό, που πρέπει να έχεις στο μυαλό σου είναι αυτή μεγάλη αλήθεια που συχνά ξεχνάμε: στο τέλος της ημέρας, είσαι εσύ και ο φίλος σου. Όποια κι αν είναι η πορεία σας, η κοινή σας ζωή θα πρέπει να είναι πάντα περιφραγμένη από τρίτους, και ναι, μέσα σε αυτούς είναι και οι γονείς σας. Σίγουρα, αν η σχέση σας πάει σοβαρά, θα υπάρξουν πολλές άβολες συναντήσεις, σε γιορτές, γενέθλια, και γάμους. Ωστόσο, αν βάλετε από την αρχή τα σωστά όρια, τότε όλα θα είναι κάπως πιο εύκολα.
Τι σημαίνει όμως αυτό; Το να μην αφήνεις τους γονείς σου να μιλάνε άσχημα για τους γονείς του φίλου σου, το να κρατάς πάντα τις ισορροπίες στο πόσο συχνά βλέπετε τη μία οικογένεια και πόσο την άλλη, αλλά και το να κάνετε ξεκάθαρο στους γονείς σας πως επιλέξατε ο ένας τον άλλο, και όχι ο ένας την οικογένεια του άλλου, ό,τι κι αν σημαίνει αυτό.
Η αλήθεια είναι πως είναι αρκετά δύσκολο για τους γονείς να δεχτούν ότι τα εν δυνάμει πεθερικά τους απέχουν πολύ από αυτό το ιδανικό που είχαν χτίσει στο μυαλό τους. Ίσως να φανταζόντουσαν Κυριακάτικα τραπέζια από αυτά που θυμίζουν διαφήμιση Βιτάμ, όπου όλοι τρώνε, πίνουν, και γελάνε ανέμελα. Ίσως να ήλπιζαν ότι θα αποκτούσαν δύο νέους φίλους, ή τελοσπάντων ότι θα μπορούσαν να πάρουν λίγο περισσότερο χώρο (και χρόνο) στη ζωή σου.
Ωστόσο, ούτε εσύ ούτε ο φίλος σου είστε υπεύθυνοι για τις προσδοκίες που έχουν οι γονείς σας. Και το πιο σημαντικό: στο τέλος, θέλουν μόνο το δικό σας καλό. Αν λοιπόν μπορείτε εσείς να είστε ευτυχισμένοι και να τα βρίσκετε μεταξύ σας, τότε και οι γονείς σας θα παραμερίσουν τις όποιες δεύτερες σκέψεις, και θα αποδεχτούν ότι ναι, μπορεί τα εν δυνάμει πεθερικά τους να μην είναι αυτό που φανταζόντουσαν, αλλά τι άλλο θα μπορούσαν να ζητούσαν από το να σε βλέπουν χαρούμενη;
Αυτό να έχεις λοιπόν στο μυαλό σου πριν την πρώτη συνάντηση των γονιών. Κι ακόμα κι αν όλα πάνε λάθος, πού ξέρεις; Σε μερικά χρόνια, μπορεί να θυμάστε αυτή την πρώτη γνωριμία και να γελάτε. Τι, όχι;
Αν σου άρεσε αυτό το κείμενο…
Pin this
