Υπάρχει μια ιστορία για μια μέλισσα και μια μύγα που βρέθηκαν κάποια στιγμή παγιδευμένες σε ένα μπουκάλι. Η όμορφη και ξύπνια μέλισσα πάλευε με τις ώρες να βρει την έξοδο, πετώντας ξανά και ξανά προς τον πάτο του μπουκαλιού. Στο τέλος, εξασθενημένη και απογοητευμένη, μάζεψε τα φτερά της κι αφέθηκε στην μοίρα της. Η μύγα από την άλλη, μετά από μερικά απανωτά χτυπήματα στα τοιχώματα του πλαστικού μπουκαλιού, αποφάσισε να αλλάξει πορεία. Αντί για τον πάτο, στράφηκε προς την κορυφή, κι έτσι πανηγυρικά βρήκε την έξοδο.
Τι μας διδάσκει όμως η ιστορία της μέλισσας και της μύγας;
Μπορείς και να το ακούσεις online, απλά πατώντας το play!
Η μέλισσα είναι ένα έξυπνο έντομο. Χάρη σε εκείνη γονιμοποιούνται τα λουλούδια. Όταν μας τσιμπάει, το κάνει κατά λάθος, και ο δικός μας πόνος είναι το δικό της άδοξο τέλος. Η μέλισσα είναι ένα έντομο που θαυμάζουμε όλοι μας, και που γίνονται ολόκληρα κινήματα για την προστασία της.
Η μέλισσα όμως έχει ένα πρόβλημα: είναι φτιαγμένη να πετάει προς τον ήλιο, ένα προσόν εξαιρετικά χρήσιμο, μα όχι όταν είσαι κλεισμένος μέσα σε ένα μπουκάλι με τον πάτο του στραμμένο προς το φως. Τότε η μέλισσα, πιστή σε όσα ξέρει, και στον αμετάκλητο εσωτερικό της προσανατολισμό, πετάει συνεχώς προς τον πάτο, χτυπώντας ξανά και ξανά τα φτερά της, αδυνατώντας να καταλάβει γιατί δε βρίσκει την έξοδο. Το μυαλό της τής λέει να πετάξει προς τα εκεί, κι αυτό κάνει, χωρίς δεύτερη σκέψη, ώσπου χάνει κάθε ελπίδα για σωτηρία.
Η μύγα από την άλλη, είναι πονηρή. Είναι βρώμικη, ενοχλητική, και απωθητική. Κανείς μας δεν τη συμπαθεί, μιας που οι μύγες έχουν καταστρέψει αναρίθμητα μεσημεριανά γεύματα σε μπαλκόνια και ταβέρνες πετώντας ενοχλητικά γύρω από τα κεφάλια μας και μαγαρίζοντας με τα βρώμικα πόδια τους τα φαγητά μας. Η μύγα πηγαίνει παντού, κι αυτό είναι, κάπως αντιφατικά, η κατάρα και η δύναμη της.
Το μυαλό της μύγας της λέει να πετάξει προς οποιαδήποτε κατεύθυνση. Δεν γνωρίζει σωστό και λάθος, μα ξέρει τι είναι το καλύτερο για εκείνη, κι αυτό είναι η επιβίωση. Γι’αυτό, κλεισμένη μέσα στο μπουκάλι, θα ψάξει να βρει την έξοδο, ακόμα κι αν χρειαστεί να μελετήσει τα τοιχώματα σπιθαμή προς σπιθαμή. Έτσι όμως θα καταφέρει να ξεφύγει, ενώ η φίλη της η μέλισσα ψυχορραγεί στον πάτο.
Εσύ λοιπόν, σε ποιο από τα δύο μοιάζεις πιο πολύ; Στη μέλισσα ή στη μύγα; Ακολουθείς πιστά αυτό που έχεις στο μυαλό σου, ή ελίσσεσαι; Έχεις αρχές και αξίες, ή τα βρίσκεις όλα ρευστά, καταπώς σε εξυπηρετούν κάθε φορά; Θέλεις να σε αγαπάνε, ή δε σε πειράζει να γίνεσαι δυσάρεστος πού και πού;
Ίσως η αλήθεια σου να είναι κάπου στη μέση. Ίσως κάπου να υστερείς, και αλλού να υπερισχύεις.Άλλωστε, οι περισσότεροι από εμάς ζούμε σε αυτή τη γκρίζα ζώνη, τεστάροντας συνεχώς τα όρια του εαυτού μας.
Ίσως σκεφτείς λοιπόν ότι η ιστορία της μέλισσας και της μύγας μας διδάσκει να είμαστε πιο πολύ σαν τη μύγα και λιγότερο σαν τη μέλισσα. Λογικό θα έλεγα, μα όχι ακριβώς. Η ιστορία αυτή μας διδάσκει κάτι παραπάνω, ότι πρέπει να είμαστε λίγο από όλα. Σταθεροί εκεί που χρειάζεται, μα ευέλικτοι όταν πρέπει. Αγαπητοί στους γύρω μας, μα αδιαπραγμάτευτοι στο σκοπό μας. Διακριτικοί, μα όχι τόσο πολύ ώστε να μας πατάνε. Να θυμίζουμε στους άλλους την ύπαρξη μας χωρίς να γινόμαστε ενοχλητικοί. Πρέπει να βρίσκουμε τη μέλισσα και τη μύγα μέσα μας, και να γινόμαστε μια το ένα και μια το άλλο, όπως καλύτερα μας βολεύει. Η ισορροπία, η χρυσή τομή. Αυτή είναι η απάντηση σε όλα.
Και κάτι ακόμα που αυτή η ιστορία δε μας λέει: η μύγα μπορεί να ξέφυγε από το μπουκάλι, αλλά δεν έπαψε να είναι μύγα. Κάποια πράγματα μπορείς να τα αλλάξεις. Η πραγματική σου φύση όμως…αυτή είναι δυστυχώς, αδιαπραγμάτευτη. Κι αυτό είναι ένα ακόμα δίδαγμα: να μάθεις (πώς) να ζεις με τον εαυτό σου.
Σου άρεσε αυτή η ιστορία;
Pin this
8 comments
Εγώ αυτή τη γκρίζα ζώνη, την έχω βάψει με λευκό, ροζ, μαύρο και καφέ και την έκανα δική μου.
Γιατί, είναι αυτό που λες.
Η αλήθεια είναι κάπου στη μέση και πρέπει να κρατήσουμε τα καλύτερα σημεία της κάθε περίπτωσης.
Ο επίλογος σου… τροφή για σκέψη.
Ευχαριστούμε για την εποικοδομητική ιστορία Άλκηστη!
Σε φιλώ 🙂
Εσύ Μαρίνα μου, με την τόση θετικότητα σου, βάφεις τη ζωή σου με όλα τα χρώματα του ουράνιου τόξου και σπέρνεις παντού αυτή την πολυχρωμία!
Σε ευχαριστω πολύ!
Φιλιά
“Stubborn about my goals and flexible about my methods…” Δεν το γράφω τυχαία στο fb προφίλ μου! Ξέρω να… γίνομαι μύγα, να ελίσσομαι δηλαδή, όταν χρειάζεται να ξεφύγω από κάτι ή να σκέφτομαι “out of the box” που λένε, ΑΛΛΑ αν πρόκειται να απαρνηθώ τις αρχές μου ή να βλάψω κάποιον άλλον, θα έμενα! Δεν θα άξιζε τον κόπο να απαρνηθώ τις αρχές μου για κανένα!
Ενδιαφέρουσα ιστορία! Από αυτές που προβληματίζουν και δίνουν τροφή για σκέψη (όπως ανέφερε κι η Μαρίνα παραπάνω)!
Τι ωραίο αυτό το μότο, θα το υιοθετήσω στη ζωή μου! Και όπως λες Δώρα, αντικατοπτρίζει ιδανικά αυτή την ιστορία και τη λεπτή ισορροπία ανάμεσα στα δύο, αλλά και εκείνη που πρέπει να κρατάμε γενικότερα στη ζωή μας.
Πολύ όμορφη ιστορία και συμφωνώ απόλυτα με το συμπέρασμα! Να βρίσκουμε την ισορροπία, να επιλέγουμε αυτό που θα μας ωφελήσει κάθε φορά κι ας μη μας βγαίνει τόσο φυσικά και να θυμόμαστε ότι κάποια πράγματα μπορούμε να τα αλλάξουμε!
Καλή συνέχεια, Άλκηστη.
Σε ευχαριστώ πολύ Ερωφίλη μου! Φιλιά πολλά!
Πολύ ωραία ιστορία δεν την είχα ξανά ακούσει ούτε είχα διαβάσει,και με δίδαγμα…
Ευχαριστώ πολύ!