Η ιστορία της μέλισσας και της μύγας

Υπάρχει μια ιστορία για μια μέλισσα και μια μύγα που βρέθηκαν κάποια στιγμή παγιδευμένες σε ένα μπουκάλι. Η όμορφη και ξύπνια μέλισσα πάλευε με τις ώρες να βρει την έξοδο, πετώντας ξανά και ξανά προς τον πάτο του μπουκαλιού. Στο τέλος, εξασθενημένη και απογοητευμένη, μάζεψε τα φτερά της κι αφέθηκε στην μοίρα της. Η μύγα από την άλλη, μετά από μερικά απανωτά χτυπήματα στα τοιχώματα του πλαστικού μπουκαλιού, αποφάσισε να αλλάξει πορεία. Αντί για τον πάτο, στράφηκε προς την κορυφή, κι έτσι πανηγυρικά βρήκε την έξοδο.

Τι μας διδάσκει όμως η ιστορία της μέλισσας και της μύγας;

Μπορείς και να το ακούσεις online, απλά πατώντας το play!

Η μέλισσα είναι ένα έξυπνο έντομο. Χάρη σε εκείνη γονιμοποιούνται τα λουλούδια. Όταν μας τσιμπάει, το κάνει κατά λάθος, και ο δικός μας πόνος είναι το δικό της άδοξο τέλος. Η μέλισσα είναι ένα έντομο που θαυμάζουμε όλοι μας, και που γίνονται ολόκληρα κινήματα για την προστασία της.

Η μέλισσα όμως έχει ένα πρόβλημα: είναι φτιαγμένη να πετάει προς τον ήλιο, ένα προσόν εξαιρετικά χρήσιμο, μα όχι όταν είσαι κλεισμένος μέσα σε ένα μπουκάλι με τον πάτο του στραμμένο προς το φως. Τότε η μέλισσα, πιστή σε όσα ξέρει, και στον αμετάκλητο εσωτερικό της προσανατολισμό, πετάει συνεχώς προς τον πάτο, χτυπώντας ξανά και ξανά τα φτερά της, αδυνατώντας να καταλάβει γιατί δε βρίσκει την έξοδο. Το μυαλό της τής λέει να πετάξει προς τα εκεί, κι αυτό κάνει, χωρίς δεύτερη σκέψη, ώσπου χάνει κάθε ελπίδα για σωτηρία.

Η μύγα από την άλλη, είναι πονηρή. Είναι βρώμικη, ενοχλητική, και απωθητική. Κανείς μας δεν τη συμπαθεί, μιας που οι μύγες έχουν καταστρέψει αναρίθμητα μεσημεριανά γεύματα σε μπαλκόνια και ταβέρνες πετώντας ενοχλητικά γύρω από τα κεφάλια μας και μαγαρίζοντας με τα βρώμικα πόδια τους τα φαγητά μας. Η μύγα πηγαίνει παντού, κι αυτό είναι, κάπως αντιφατικά, η κατάρα και η δύναμη της.

Το μυαλό της μύγας της λέει να πετάξει προς οποιαδήποτε κατεύθυνση. Δεν γνωρίζει σωστό και λάθος, μα ξέρει τι είναι το καλύτερο για εκείνη, κι αυτό είναι η επιβίωση. Γι’αυτό, κλεισμένη μέσα στο μπουκάλι, θα ψάξει να βρει την έξοδο, ακόμα κι αν χρειαστεί να μελετήσει τα τοιχώματα σπιθαμή προς σπιθαμή. Έτσι όμως θα καταφέρει να ξεφύγει, ενώ η φίλη της η μέλισσα ψυχορραγεί στον πάτο.

Εσύ λοιπόν, σε ποιο από τα δύο μοιάζεις πιο πολύ; Στη μέλισσα ή στη μύγα; Ακολουθείς πιστά αυτό που έχεις στο μυαλό σου, ή ελίσσεσαι; Έχεις αρχές και αξίες, ή τα βρίσκεις όλα ρευστά, καταπώς σε εξυπηρετούν κάθε φορά; Θέλεις να σε αγαπάνε, ή δε σε πειράζει να γίνεσαι δυσάρεστος πού και πού;

Ίσως η αλήθεια σου να είναι κάπου στη μέση. Ίσως κάπου να υστερείς, και αλλού να υπερισχύεις.Άλλωστε, οι περισσότεροι από εμάς ζούμε σε αυτή τη γκρίζα ζώνη, τεστάροντας συνεχώς τα όρια του εαυτού μας.

Ίσως σκεφτείς λοιπόν ότι η ιστορία της μέλισσας και της μύγας μας διδάσκει να είμαστε πιο πολύ σαν τη μύγα και λιγότερο σαν τη μέλισσα. Λογικό θα έλεγα, μα όχι ακριβώς. Η ιστορία αυτή μας διδάσκει κάτι παραπάνω, ότι πρέπει να είμαστε λίγο από όλα. Σταθεροί εκεί που χρειάζεται, μα ευέλικτοι όταν πρέπει. Αγαπητοί στους γύρω μας, μα αδιαπραγμάτευτοι στο σκοπό μας. Διακριτικοί, μα όχι τόσο πολύ ώστε να μας πατάνε. Να θυμίζουμε στους άλλους την ύπαρξη μας χωρίς να γινόμαστε ενοχλητικοί. Πρέπει να βρίσκουμε τη μέλισσα και τη μύγα μέσα μας, και να γινόμαστε μια το ένα και μια το άλλο, όπως καλύτερα μας βολεύει. Η ισορροπία, η χρυσή τομή. Αυτή είναι η απάντηση σε όλα.

Και κάτι ακόμα που αυτή η ιστορία δε μας λέει: η μύγα μπορεί να ξέφυγε από το μπουκάλι, αλλά δεν έπαψε να είναι μύγα. Κάποια πράγματα μπορείς να τα αλλάξεις. Η πραγματική σου φύση όμως…αυτή είναι δυστυχώς, αδιαπραγμάτευτη. Κι αυτό είναι ένα ακόμα δίδαγμα: να μάθεις (πώς) να ζεις με τον εαυτό σου.

Σου άρεσε αυτή η ιστορία;

Pin this