Είναι μια ακόμα βροχερή μέρα, από αυτές που μοιάζουν σαν να μην ξημέρωσε ποτέ. Είναι Δευτέρα, έχει μόλις αρχίσει μια δύσκολη εβδομάδα, και αν η καλή μέρα φαίνεται από το πρωί, τότε καλύτερα να μη σηκωνόμασταν ποτέ από το κρεβάτι.
Όλα είναι κάπως ανάποδα. Εκκρεμότητες που δεν κλείνουν, άλλες που ανοίγουν από το πουθενά, δύο παραλίγο τούμπες, και ένα διαλυμένο ζευγάρι παπούτσια. Η διάθεση λοιπόν δεν είναι και η καλύτερη. Ώσπου μου στέλνει ο άντρας μου αυτό εδώ το video, και μου έρχεται ένα μεγάλο aha moment. Γιατί όπως λέει και ο Jocko: “Έχεις προβλήματα; Ωραία. Αντιμετώπισε τα.”
Μπορείς να το ακούσεις πατώντας το play!
Το πιο εύκολο πράγμα όταν κάτι πάει στραβά είναι να παραπονεθούμε και να γκρινιάξουμε. Να νιώσουμε αδικημένοι, καταραμένοι από τη μοίρα, μόνοι και έρημοι σε αυτό τον κόσμο. Ναι, αυτή είναι η πρώτη μας αντίδραση. Είναι όμως η σωστή;
Θα σου απαντήσω με αυτή τη μεταφορά.
Όταν βρέχει, τι κάνεις; Κάθεσαι μέσα στη μέση του δρόμου περιμένοντας να σταματήσει η μπόρα, ή ανοίγεις την ομπρέλα σου; Κι όταν δεν έχεις ομπρέλα; Βρέχεσαι ή τρέχεις να κρυφτείς κάτω από κάποιο υπόστεγο; Όταν αρχίζει να βρέχει, πρέπει να δράσεις, και αυτό κάνεις. Δεν κάθεσαι να γκρινιάζεις για τον αλλοπρόσαλλο καιρό ενώ τα sneakers σου μουλιάζουν στη μέση της Σταδίου. Όχι, βρίσκεις τρόπο να προστατευτείς.
Και ναι, κάποιες φορές δε θα γλιτώσεις τη βροχή. Όσο και να τρέξεις, το χαλάζι μπορεί να σε προλάβει, και να σε μουσκέψει από πάνω μέχρι κάτω. Όμως ακόμα και τότε, θα προσπαθήσεις να προστατευτείς, όσο και όπως μπορείς.
Όταν λοιπόν ξεσπάει ένα πρόβλημα στη ζωή σου, σκέψου: τι κάνεις; Είσαι αυτός που στέκεται στο πεζοδρόμιο και βρέχεται, ή εκείνος που αντιδράει; Περιμένεις να σταματήσει η βροχή, ή βρίσκεις τρόπο να φτάσεις στον προορισμό σου όπως και να’χει; Σίγουρα κάποιες φορές θα βρεθείς αντιμέτωπος με μεγάλα και δύσκολα προβλήματα, θα βιώσεις την αποτυχία, την απογοήτευση, και την απώλεια. Και κάποια προβλήματα απλά μας ξεπερνάνε. Ακόμα και τότε όμως, αυτός που έστω προσπαθεί είναι πολύ πιο ισχυρός από εκείνον που παραδίνεται. Κανείς δε θέλει να είναι ο τύπος που κλαίγεται για τη σπασμένη του ομπρέλα.
Όταν κάτι πάει στραβά, κρύβεσαι στο δωμάτιο σου και περιμένεις να περάσει η μπόρα; Κλείνεις τα μάτια και τα αυτιά, σαν παιδί που φοβάται το σκοτάδι; Ή μήπως ανασκουμπώνεσαι, παίρνεις μια βαθιά ανάσα και λες “I got this. Μπορώ να βρω την άκρη. Ακόμα κι αν δεν είναι το τέλειο, μπορώ να προσπαθήσω.”
Στο τέλος της ημέρας, όλα είναι θέμα απόφασης. Όχι του τι θα κάνεις και πώς (και αν) θα λύσεις το πρόβλημα, αλλά του ποιος θέλεις να είσαι, στο εδώ και τώρα, αλλά και στο αύριο. Γιατί κάθε πράξη σου, αλλά και όλες εκείνες οι πράξεις που απέφυγες να κάνεις, έχουν αντίκτυπο στο αργότερα. Ποιος αποφασίζεις να είσαι λοιπόν; Αυτός που επέλεξε να ηττηθεί ή εκείνος που βρήκε τρόπο να δράσει;
Αυτή είναι η λύση για όλα σου τα προβλήματα:
Σήκω, πάρε μια ομπρέλα, και βρες τρόπο να ξεφύγεις από το χάος. Η ζωή είναι γεμάτη από καταιγίδες, και η ευτυχία μοιάζει σαν εκείνα τα μαγικά δειλινά που έρχονται μετά από την πολλή βροχή. Μέχρι να έρθουν όμως, μην κάθεσαι να μετράς τις στάλες. Δε μπορείς να σταματήσεις τη βροχή, αλλά μπορείς να χορέψεις στο ρυθμό της.
Αν σου άρεσε αυτό το κείμενο…
Pin this
14 comments
Πόσο όμορφο κείμενο. Όντως όμως είναι αλήθεια. Πάντα ερχόμαστε αντιμέτωποι με καταιγίδες. Κάποια στιγμή της ξεπερνάμε και λέμε “Έλα μωρέ δεν είναι τίποτα.” . Όταν όμως έρχεται η επόμενη νιώθουμε πως πάλι θα γίνουμε μούσκεμα και δεν θα στεγνώσουμε ποτέ εντελώς.
Κάθε “καταιγίδα” μοιάζει είναι διαφορετική και μοιάζει αξεπέραστη! Όμως πάντα στεγνώνουμε τελικά…
Βασικά… βρεξου ρε παιδί μου, γίνε παπί!
ΥΓ. Θετική ματιά έχεις, ωραία γράφεις, να ντύνεσαι καλά να μην κρυώσεις μόνο γιατί νταξ είναι ωραίο να είσαι η μετενσάρκωση του Τζιν Κελι, αλλά κυκλοφορεί και ιός🙂 θα σε ξαναδιαβάσω να ξέρεις (χ…..ε η Φάρμα στο Γενι τζαμί ρε μορτη-θα σκεφτεσαι από μέσα σου και δίκιο θα έχεις). Χάρηκα Άλκηστη!
Χαχα δυστυχώς δεν έχουμε την επιλογή, η βροχή έρχεται και μας βρίσκει, ό,τι κι αν κάνουμε εμείς!
Ευχαριστώ πολύ!
Πολύ σωστά Άλκηστη, πρέπει να αντιμετωπίζουμε τις δυσκολίες και να μην το βάζουμε κάτω. Δεν πάντα εύκολο, αλλά προσπαθούμε να βγαίνουμε νικητές από τις μικρές και μεγάλες μάχες της ζωής
Ακριβως, η μάχη είναι η μόνη επιλογή!
Μια βροχούλα είναι θα περάσει.
Ας δούμε την θετική πλευρά.
Σε φιλώ ❤️
Φιλιά πολλά αγαπημένη μου Ντένια!
Κι εγώ ασχολήθηκα πρόσφατα με τις δύσκολες μέρες. Γιατί φαίνεται πως το 2020 έχει πολλές. Σαφώς όχι τόσο λυρικά όσο εσύ, που μέσα από την υπέροχη παρομοίωση της βροχής, δίνεις το τόσο ουσιαστικό μήνυμα σου! Γιατί έτσι είναι, όσο και να γκρινιάξεις αν πιάσει βροχή, το point είναι να προστατευτείς.
Έκανα εικόνα τα sneakers να μουλιάζουν στη Σταδίου και πόνεσε η ψυχή μου😂
Φεύγω σήμερα από το blog σου, με περισσότερη αισιοδοξία, δύναμη και φυσικά το χαμόγελο που με συνοδεύει πάντα όταν φεύγω από το blog σου.
Πολλά φιλιά Άλκηστη, να έχεις μια πανέμορφη ημέρα!
Σε ευχαριστώ πολύ Μαρίνα μου! Πραγματικά το 2020 μας τεστάρει όλους, σωματικά και ψυχικά. Ας πούμε ότι αυτό μας κάνει πιο δυνατούς και ας ελπίσουμε ότι με το τέλος αυτής της χρονιάς θα αρχίσου να έρχονται ξανά οι όμορφες, ανέμελες, στιγμές που τόσο μας έχουν λείψει!
Μπαίνω να διαβάσω το κείμενο σοτ!
Φιλιά πολλά!
Πάντα ευχαριστιέμαι όταν μου στέλνεις διάφορα άρθρα σου που με ‘ανεβάζουν’ σ΄ευχαριστώ που με σκέπτεσαι. Με ρωτάς τι κάνω εκτός από το χόμπυ μου που είναι η χειροτεχνία, διαβάζω βιβλία για την εξέλιξη του εαυτού μου, από το internet, και βρίσκω ότι έχω οφελειθεί πάρα πολύ, προσπαθώ να ξεκουράζομαι αρκετά, έχω τη μέση μου που με ενοχλεί, και όπου πηγαίνω χρησιμοποιώ τα πόδια μου. Σταμάτησα να μπαίνω στα τρόλλεϊ, γίνεται της κακομοίρας, και έτσι έχω βρεί τί με ευχαριστεί και ότι με δυσαρεστεί το διώχνω από τη ζωή μου. ‘Οσο για τις καταιγίδες της ζωής μας, ευτυχώς σε λίγο λάμπει ο ήλιος και όλα καλά.
Νανά χαίρομαι πολύ που βρίσκεις χρήσιμα τα κείμενα μου, και που έχεις προσαρμοστεί με τρόπο πολύ θετικό στις νέες καταστάσεις! Περαστικά με τη μέση σου! Εύχομαι ο χειμώνας που έρχεται να σε βρει αισιόδοξη και δυναμική.
Άλκηστη
Ο τρόπος γραφής σου είναι καταπληκτικός, συγχαρητήρια!
Ευχαριστώ πάρα πολύ!