Η ομορφιά του φθινοπώρου

Το καλοκαίρι, όπως όλα τα ωραία πράγματα, κάποια στιγμή φτάνει στο τέλος του. Η ανεμελιά, οι ατέλειωτες μέρες με λιακάδα, οι διακοπές, τα αναρίθμητα, χωρίς τύψεις, παγωτά, όλα αυτά γίνονται αναμνήσεις που κουβαλάμε μέσα μας το μακρύ χειμώνα.

Και κάπως έτσι, έρχεται σιγά-σιγά το φθινόπωρο. Ο καιρός αλλάζει. Πέφτουν οι πρώτες βροχές που αφήνουν πίσω τους μια αισθητή δροσιά. Τα φύλλα χρυσίζουν και η μέρα μικραίνει. Αναζητάς ξανά την κουβέρτα σου και μπορείς να κοιμηθείς δίπλα σε εκείνον, χωρίς να σε ενοχλεί το παραμικρό του άγγιγμα.

Όσο κι αν μας λείπει το καλοκαίρι, το φθινόπωρο έχει αναμφισβήτητα τη δική του ομορφιά. Ποια είναι αυτή;

Μπορείς να το ακούσεις πατώντας το play!

Μπαίνεις ξανά σε πρόγραμμα, σε μια ρουτίνα. Ξέρεις πότε πρέπει να κάνεις τι, ενώ κατά βάθος σου είχε λείψει αυτή η οριοθέτηση της μέρας σου. Ναι, το καλοκαίρι κάνεις ό,τι θέλεις, όποτε θέλεις. Πας στην παραλία όταν ξυπνήσεις, κάθεσαι κάτω από την ομπρέλα ατέλειωτες ώρες, και τρως μεσημεριανό στις 6 το απόγευμα. Και σου αρέσει. Την πρώτη βδομάδα. Τη δεύτερη σαν να αρχίζει να σε κουράζει αυτή η υπερβολική ελευθερία. Την τρίτη είσαι έτοιμος πια να επιστρέψεις στην καθημερινότητα σου. Ο άνθρωπος είναι ον που αγαπάει τη συνήθεια και τη ρουτίνα. Του δίνει ένα στόχο, ένα κίνητρο, και ένα πλάνο. Χωρίς αυτό δε μπορείς να καταφέρεις τίποτα. Επιστροφή πίσω στα timetables λοιπόν, καθώς φοράμε ξανά το ρολόι στον καρπό.

Βρίσκεις νέες δραστηριότητες και hobby. Όσο θυμάμαι τον ενήλικο εαυτό μου, κάθε φθινόπωρο ανακάλυπτα και κάτι καινούριο. Φωτογραφία, χορός, θέατρο, σεμινάρια…όλο και κάτι θα έπεφτε στην αντίληψη μου. Κάθετι το ξεκινούσα με χαρά και με αγωνία, αυτή την αγωνία του παιδιού της α’ δημοτικού, που βαδίζει προς το άγνωστο. Και όπως ξέρουμε όλοι, το άγνωστο μπορεί να έχει δύο όψεις. Το φθινόπωρο είναι η εποχή όπου ανακαλύπτεις ξανά τον εαυτό σου. Όπως τα δέντρα, αλλάζεις και εσύ φυλλωσιά. Τι πιο ωραίο, και σημαντικό, από αυτό;

Η φύση ντύνεται με υπέροχα χρυσαφί χρώματα. Δε λέω, ωραία η θάλασσα με το γαλαζοπράσινο της, αλλά στα δέντρα ταιριάζει πιο πολύ η πολύχρωμη άνοιξη και το μελαγχολικό φθινόπωρο. Αυτή είναι η εποχή όπου μπορείς να πας βόλτα στο βουνό, χωρίς να ζεσταθείς, ή να τρελαθείς από τη γύρη, και να απολαύσεις το δροσερό αεράκι που φυσάει. Τώρα μπορείς να αρχίσεις να οργανώνεις μικρές εκδρομές τα σαββατοκύριακα σε κοντινά χωριά ή και νησάκια, χωρίς την πολυκοσμία του καλοκαιριού, αλλά με εξίσου καλή διάθεση. Εκεί θα σε περιμένει η θάλασσα, που κι αυτή αλλάζει με το φθινόπωρο, γίνεται πιο δροσερή και άγρια, αλλά παραμένει εξίσου θελκτική.

Βάζεις νέους στόχους. Αρχίζεις γυμναστήριο, προσέχεις τη διατροφή σου. Κάνεις γενική καθαριότητα στο σπίτι. Όπως τα δέντρα που αλλάζουν φυλλωσιά, έτσι κι εσύ πετάς από πάνω σου καθετί περιττό και αναγεννιέσαι. Καθώς πλησιάζει το τέλος μιας ακόμα χρονιάς, αναλογίζεσαι τι κατάφερες, τι λάθη έκανες, και τι πρέπει να αλλάξεις για να γίνεις καλύτερος. Το φθινόπωρο είναι η εποχή της περισυλλογής, της ενδοσκόπησης, και της εσωστρέφειας, ώστε η επόμενη άνοιξη να σε βρει διαφορετικό, ανανεωμένο.

Η φθινοπωρινή μόδα είναι ο ορισμός του τόσο-όσο. Ξεθάβουμε τα δερμάτινα τζάκετ, βγάζουμε έξω τις μπαλαρίνες και τα αθλητικά, και ξαναθυμόμαστε το αγαπημένο μας τζιν. Μπορούμε να κυκλοφορήσουμε άνετα, χωρίς να ζεσταινόμαστε ή να κρυώνουμε. Μπορούμε να συνδυάσουμε πολλά ρούχα μαζί και ξαναβρίσκουμε το χαμένο στυλ μας.

Μπορεί το καλοκαίρι να τελείωσε, αλλά το διαδέχεται μια άλλη, εξίσου όμορφη, εποχή. Βρες λοιπόν τη ρουτίνα σου. Θέσε νέους στόχους, ανακάλυψε την ομορφιά της φύσης γύρω σου, και αγκάλιασε τη νέα σεζόν και όλα όσα θα φέρει.

Εσύ πού βρίσκεις την ομορφιά του φθινοπώρου;

Αυτό το άρθρο συμμετέχει στη Φθινοπωρινή Πρό(σ)κληση της Μαρίας. Δες όλες τις δημοσιεύσεις!

Σου άρεσε αυτό το post? Αν ναι…

Pin this