Γιατί φαίνεται να τραβάμε τους λάθος ανθρώπους και τι μπορούμε να κάνουμε γι’αυτό.
Δεν προλαβαίνεις να το διαβάσεις; Τότε άκουσε το!
Η θεωρία του μαγνήτη. Αυτό το «κάτι στραβό έχω και τραβάω πάνω μου όλους τους (χμμ) βλαμμένους». Πόσες και πόσες φορές δεν το έχεις ακούσει σε συζητήσεις με φίλες σου; Και πόσες φορές άραγε δεν το έχεις πει (ή έστω σκεφτεί) και εσύ; Αν η απάντηση σου είναι «καμία», τότε αυτό το άρθρο δε γράφτηκε για σένα. Αλλιώς, bear with me.
Οι σχέσεις είναι ένα πολύ μεγάλο κεφάλαιο της ενήλικης ζωής. Από τα 18, και νωρίτερα ίσως, μπαίνουμε στο παιχνίδι των ραντεβού, των γνωριμιών και των συνοικεσίων. Το κινητό μας γεμίζει με μονολεκτικές επαφές (Άκης, Νίκος, Πέτρος), το facebook φορτώνεται με μηνύματα, ενώ το viber δε σταματάει να χτυπάει. Είναι η εποχή του χρυσού, όπου όλοι σκάβουν με μανία. Όπως και τότε όμως, λίγοι είναι εκείνοι που βρίσκουν το θησαυρό.
Κι έτσι ξεκινάει το γνωστό τροπάρι. Οι ατέλειωτοι καφέδες που καταλήγουν σε ποτά, και η ερώτηση πάντα η ίδια και πάντα αναπάντητη. «Τι κάνω λάθος;». «Έχεις το μαγνήτη,» λέει κάποιος, και εκεί λήγει η κουβέντα, σαν να λέμε έχεις καμπούρα, λυπάμαι, πρέπει να ζήσεις με αυτό.
Δεν αμφισβητώ την ύπαρξη του μαγνήτη. Άλλωστε οι σκέψεις μας γίνονται η στάση μας, ο χαρακτήρας μας, το πεπρωμένο μας. Όμως, κι εδώ είναι το ζουμί, ο μαγνήτης δεν έλκει μόνο. Αντίθετα, έλκεται και εκείνος. Δεν είναι βράχος στη θάλασσα που μαστίζεται από τα κύματα. Είναι συγκρουόμενο που χτυπάει και χτυπιέται.
Τι σημαίνει όμως αυτό; Αν είσαι μαγνήτης, και έλκεσαι προς τα κάποιον, τότε κάτι έχεις που σε κάνει κατάλληλη για τον άλλο. Με απλά λόγια, μήπως το πρόβλημα δεν είναι μόνο το ποιον τραβάς, αλλά και το γιατί σε τραβάει και εκείνος;
Μιλάμε για το μαγνήτη σαν μια κατάρα που έπεσε πάνω μας και μόνο η καλή μάγισσα μπορεί να τη λύσει. Αλλά δε ζούμε σε παραμύθι, δεν είμαστε πριγκίπισσες, κι αν δεν πάρουμε τη ζωή στα χέρια μας, ο βάτραχος θα μείνει για πάντα αμφίβιο.
Ο μαγνήτης έχει πόλους που αντιστρέφονται. Ακόμα και εκείνος αλλάζει δηλαδή. Εσύ; Εσύ μπορείς να αλλάξεις; Έχεις επίγνωση ότι κάπου είσαι λάθος; Μπορείς να αναγνωρίσεις πού; Θέλεις να προσπαθήσεις να αλλάξεις, για σένα πρώτα από όλα; Μπορείς να παραδεχτείς ότι δε φταίνε πάντα, και μόνο οι άλλοι, αλλά και εσύ;
Γιατί έπεσε ξανά επάνω σου ο πιο ακατάλληλος; Πού έστριψες λάθος; Γιατί επέλεξες εκείνον; Τι ψάχνεις, τι σου λείπει; Ποιο κενό ήθελες να σου καλύψει; Μπορείς μήπως να το καλύψεις μόνη σου;
Η θεωρία του μαγνήτη είναι ανακουφιστική, όπως η ηλεκτρική κουβέρτα στο κρύο κρεβάτι. Σε κάνει να νιώθεις λίγο καλύτερα για τον εαυτό σου αφού δε φταις εσύ για όσα σου έλαχε η μοίρα. Μήπως όμως ήρθε η ώρα να σταματήσεις να πιστεύεις στα μαγικά φίλτρα που χρωματίζουν τη ζωή σου; Να δεις δηλαδή την αλήθεια όπως είναι; Ωμή, σκληρή, αδιαπραγμάτευτη;
Ποτέ δεν είναι αργά για να αντιστρέψεις τους πόλους σου. Αρκεί να το πάρεις απόφαση ότι ήρθε η ώρα για μια αλλαγή. Για σκέψου το…
Βρήκες χρήσιμο αυτό το post? Αν ναι…
Pin this
10 comments
Αυτό με το μαγνήτη εγώ το ονομάζω τύχη, και συνήθως η τύχη σου έρχεται αλλού και αλλού σε ρίχνει
Είναι κι αυτός ένας διαφορετικός τρόπος να το δεις, ίσως πιο αισιόδοξος από μια άποψη.
Ευχαριστώ για το σχόλιο!
Ωραια ποστ..αν όμως σας το διάβαζα εγώ με την χροιά κ το χρώμα που διαθέτει η φωνή μου θα είχα εκτοξεύσει.🙂💜
Ευχαριστώ! Ο καθένας με τα ταλέντα του!
Αγαπημένη μου,
Μου αρέσει πολύ το θέμα αυτό και το πως το αναλύεις.
Εννοείται πως όλοι το έχουμε πει. Μάλιστα θυμάμαι τον εαυτό μου να το λέει συνεχώς σε μια φίλη, μέχρι που, κάποιες φορές και κάποια χρόνια μετά, συνειδητοποίησα αυτό που πάντα ήξερα μέσα μου.
Τα περισσότερα στη ζωή είναι θέμα επιλογών και κατάταξης προτεραιοτήτων.
Τι είναι τελικά αυτό που αποζητάς στη ζωή; Αν το απαντήσεις αυτό με ειλικρίνεια, τότε θα μπορέσεις να αντικρίσεις τον εαυτό σου στα μάτια και να του υποσχεθείς να του φέρεσαι καλύτερα.
Όλα αυτά για τους ανθρώπους που επιλέγουμε να είναι δίπλα μας.
Τι γίνεται όμως με αυτούς που έτσι κι αλλιώς βρίσκονται εκεί, χωρίς να μπορείς να κάνεις κάτι, γιατί δεν είναι στο χέρι σου;
Όπως π.χ. στο εργασιακό περιβάλλον. Δεν μπορείς να τους αποφύγεις. Κι όταν τέτοιου είδους άνθρωποι keep coming, ε, το λες τότε. Έχω το μ&*#$%μαγνήτη!
Τι κάνεις εκεί;
Εγώ πάντως ακόμα το δουλεύω…
Ηλέκτρα
Αγαπητή μου Ηλέκτρα,
Αυτό που λες είναι αυτό ακριβώς που είχα στο μυαλό μου όταν έγραψα το κείμενο. Πως στο τέλος της ημέρας, αυτό που ψάχνουμε οδηγεί σε αυτό που βρίσκουμε. Και εκεί αρχίζει ο δρόμος προς την αυτοβελτίωση και την πραγματική αγάπη του εαυτού μας.
Σχετικά με τον εργασιακό τομέα, δυστυχώς η πραγματικότητα δείχνει ότι είναι περισσότεροι οι…στραβοί, παρά οι ίσιοι. Επειδή όμως εκεί μιλάμε για ανάγκη και όχι ακριβώς για επιλογή, απλά κάνεις υπομονή έως ότου ευνοήσουν οι συνθήκες. Τουλάχιστον δε χρειάζεται να ζεις με αυτούς τους ανθρώπους, και εκτιμάς περισσότερο τους “καλούς”.
Τα φιλιά μου!
Αυτο post δεν το βρηκα χρησιμο. Καλη προσπαθεια ομως.
Ευχαριστώ!
Άλκηστη, σε συγχαίρω για τον τρόπο σκέψης σου.
Οι προτεραιότητες που βάζουμε, οι επιλογές στα θέλω μας ή σε όσα έχουμε σαν ίνδαλμα,
δεν μας αφήνουν να δούμε πόσους θησαυρούς θα ανακαλύπταμε
και πόση ευτυχία θα βιώναμε στην ζωή μας αν βάζαμε και άλλα κριτήρια στις επιλογές μας.
Μένουμε στην επιφάνεια αυτών των στοιχείων που νομίζουμε ότι θα μας κάνουν χαρούμενους,
λες και δεν ξέρουμε το γνωμικό ” ότι γυαλίζει ή λαμπυρίζει δεν είναι χρυσός ή διαμάντι ”.
Φιλιά
Θέλει πολύ κόπο και προσπάθεια να κοιτάξεις πέρα από την επιφάνεια αλλά κυρίως, να έχεις ψάξει πρώτα μέσα σου…σε ευχαριστώ πολύ!