Just don’t do it

Αυτό που σκέφτεσαι ότι θέλεις να κάνεις; Ναι, αυτή η ιδέα που έχεις; Μην την κάνεις πραγματικότητα. Δε χρειάζεται. Ο κόσμος έχει ήδη πολλά να απασχολήσει το χρόνο του.

Εκείνο το όνειρο που σε βασανίζει από το σχολείο; Δεν είναι τίποτα άλλο από μια κούφια εμμονή. Αν υποκύψεις, θα χάσεις κι όσα έχεις.

Η μικρή φωνή που ακούς κάθε πρωί, αυτή που σου λέει «δεν είναι αρκετή η ζωή σου», πες της να σωπάσει επιτέλους. Έχεις μεγαλώσει πια για ουτοπίες.

Εσύ γιατί δεν κυνηγάς τα όνειρα σου;

Προτιμάς να το…ακούσεις; Πάτα το play!

Άλλωστε, γιατί να το κάνεις; Αυτό που ονειρεύεσαι; Που σε τρομάζει τόσο πολύ; Αυτό που σε βγάζει έξω από τη ζώνη ασφαλείας σου, που ταρακουνάει τα νερά; Δεν είναι αρκετά ήρεμη και δομημένη η ζωή σου; Γιατί θέλεις να τη χαλάσεις με ανοησίες;

Δεν είσαι καλά όπως ακριβώς είσαι; Γιατί ψάχνεις κάτι ακόμα, κάτι παραπάνω; Ποιος σου είπε ότι υπάρχει αυτό το κάτι παραπάνω;

Γιατί να βαδίσεις προς το άγνωστο; Η ζεστασιά του οικείου είναι το πιο όμορφο πράγμα στον κόσμο. Σαν μια αγκαλιά που σε σφίγγει, σε σφίγγει τόσο δυνατά που σχεδόν σε πνίγει. Θέλεις αέρα, κι όμως δε σε αφήνει, και εσύ δεν είσαι αρκετά δυνατός για να επιμείνεις.

Όνειρα. Άκου εκεί. Θα’θελα να’ξερα ποιος πρωτοσκέφτηκε αυτή την παιδιάστικη ιδέα. Ότι μπορείς να φανταστείς κάτι με το μυαλό σου, κι αν προσπαθήσεις πολύ να το κάνεις πραγματικότητα. Τι ψέματα είναι αυτά που βάζουν μέσα στο κεφάλι μας; Και εμείς τα πιστεύουμε, όπως τα παιδιά τα παραμύθια, και βασανιζόμαστε για χρόνια με όλες εκείνες τις υποτιθέμενες ζωές που θα μπορούσαμε να είχαμε ζήσει. Χαραμίζουμε τη μία μας ζωή για εκατό φανταστικές.

Μην το κάνεις λοιπόν. Μην το σκέφτεσαι, μην προσπαθήσεις καν. Δεν είσαι αρκετός. Δεν ξέρεις τον τρόπο. Φοβάσαι μήπως αποτύχεις. Θα αποτύχεις. Κι αν αυτό είναι το μόνο σου όνειρο, και μετά μείνεις με χέρια αδειανά; Κι αν τελικά δεν είσαι τόσο καλός όσο πίστευες; Τότε; Τότε τι; Πώς θα συνεχίσεις τότε; Είσαι έτοιμος για την αλήθεια; Όχι. Όχι φυσικά. Κανείς δεν είναι ποτέ έτοιμος για την αλήθεια. Κι ας πιστεύει το αντίθετο.

Σταμάτα λοιπόν. Κλείδωσε τα όνειρα σου σε ένα σεντούκι και ρίξτο στη θάλασσα. Βαθιά όμως, ρίξτο πολύ βαθιά, να μην βρεθεί ποτέ. Μην τύχει και το ξεθάψει κανένας τυχαίος ψαράς, και αγγίξουν τα όνειρα σου ξένα χέρια.

Όχι, ξέχνα ότι το σκέφτηκες. Μη μιλάς. Σώπασε. Γύρνα πλευρό και κοιμήσου. Αύριο όλα θα μοιάζουν με όνειρο.

Άλλωστε, υπάρχουν χίλιοι λόγοι για να μην κάνεις κάτι. Εσύ γιατί επιμένεις για εκείνον τον έναν;

Σου άρεσε το post? Αν ναι…

Pin this