Home CHECKLISTS Ο δρόμος προς την ευγνωμοσύνη

Ο δρόμος προς την ευγνωμοσύνη

by Alceste
________________________________

Οι 4 απλοί τρόποι για να μάθεις να νιώθεις ευγνωμοσύνη

o-dromos-pros-tin-eygnomosini

 

Δεν προλαβαίνεις να το διαβάσεις; Άκουσε το πατώντας παρακάτω!

Η   ευγνωμοσύνη   είναι   ο   μισός   δρόμος   προς   την   ευτυχία.   Ο   άλλος   μισός   είναι  ο ορισμός του τι εστί ευτυχία για τον καθένα. Λένε πως αν δεν είσαι ικανοποιημένος με όσα έχεις, δε θα είσαι ποτέ ικανοποιημένος, όσα και αν έχεις. Δεν είναι άλλωστε η ποσότητα   των   υλικών, ή  ακόμα και των πνευματικών αγαθών, που ορίζει την ποιότητα της ζωής μας, αλλά ο τρόπος που σκεφτόμαστε γι’αυτά.

Στην Αμερική υπάρχει η εθνική μέρα Ευχαριστιών, το γνωστό Thanksgiving, όπου οι οικογένειες μαζεύονται γύρω από το τραπέζι και τη γεμιστή γαλοπούλα (φαντάζομαι ότι   κάπως   έτσι   κατεβαίνουν   οι   ιδέες   για   τα  family  comedies),     με   σκοπό   να ευχαριστήσουν   τις   αόρατες   δυνάμεις   για   όσα   έχουν.   Έπειτα,   τσακώνονται   όλοι μεταξύ   τους,   και   η   ευγνωμοσύνη   πάει   περίπατο.

Το   αντίστοιχο   της   Ελλάδας   θα μπορούσε να είναι κάθε εθνική εορτή η οποία επιτάσσει οικογενειακό γεύμα, καθώς σε τέτοιες περιπτώσεις οι ευχές πέφτουν σύννεφο: υγεία, αγάπη, καλές δουλειές, με ένα καλό παιδί / μωρό / γατί αναλόγως της ηλικίας και των προτιμήσεων.

Σε αυτά τα τραπέζια   είναι   που   αποκτάς   επιλεκτική   κώφωση   ενώ   παράλληλα   το  πλούσιο λεξιλόγιο σου αντικαθίσταται με «μμμ» και «γκρρρ», καθώς μπουκώνεσαι σαν να μην υπάρχει αύριο, από πείνα, λαιμαργία και προς αποφυγή άρθρωσης των χιλιάδων ακατάλληλων απαντήσεων που διασχίζουν το μυαλό σου. Αυτό όμως δεν είναι ένα κείμενο για τις οικογενειακές συγκεντρώσεις. Αντίθετα, είναι ένα (πολύ πολύ πολύ) μικρό αφιέρωμα στην ευγνωμοσύνη.

 

na-niotheis-eygnomosini

 

Το ακούμε συχνά: πρέπει να είμαστε ευγνώμονες για όσα έχουμε. Κυρίως τα «αυτονόητα»: την υγεία μας, την οικογένεια μας, το ότι γεννηθήκαμε σε μια ελεύθερη χώρα, που ξέρουμε να διαβάζουμε, που έχουμε πάντα φαγητό, νερό, και ρεύμα στο σπίτι μας, ρούχα αναλόγως διάθεσης και εποχής και τόσα άλλα χιλιάδες μικρά ή μεγάλα που περνάνε απαρατήρητα, όχι από αγνωμοσύνη αλλά γιατί έχουμε την τάση να συνηθίζουμε και να θεωρούμε δεδομένα όσα μας έχουν δοθεί απλόχερα. Άλλωστε, όλα είναι αυτονόητα, τουλάχιστον μέχρι να τα χάσουμε.

Η ευθύνη βέβαια δεν είναι απόλυτα δική μας, αφού έτσι είναι φτιαγμένος ο ανθρώπινος εγκέφαλος: να συνηθίζει, να προσαρμόζεται, να τον απασχολούν όσα  λιγότερα γίνεται για να δίνει περισσότερο χρόνο στα εξωπραγματικά, αυτά που  τον εντυπωσιάζουν ή αντίθετα σε εκείνα που απειλούν ενδεχομένως την επιβίωση του.

Πώς μπορείς όμως να δείχνεις ευγνωμοσύνη όταν όλα μοιάζουν τόσο…κοινά; Ο πιο εύκολος τρόπος είναι να γράφεις κάθε πρωί ή κάθε βράδυ δύο, τρία ή πέντε πράγματα που   σε   κάνουν   ευτυχισμένο.   Στην   αρχή   θα   είναι   εύκολο,   αλλά   όσο   περνάει   ο καιρός,   τα   προφανή   θα   έχουν   ήδη καταγραφεί, και έτσι θα μπεις στη μαγική διαδικασία να βάλεις λίγο χρώμα στη μουντή καθημερινότητα σου.

Μια άλλη ιδέα είναι να σημειώνεις κάθε βράδυ σε ένα χαρτάκι τα highlights της ημέρας σου, να τα βάζεις σε ένα κουτί, και στο τέλος της χρονιάς να τα διαβάζεις, όχι μόνο για να θυμηθείς τις όμορφες στιγμές αλλά και για να εκτιμήσεις όλα εκείνα τα καλά που σου συνέβησαν και δεν πέρασαν απαρατήρητα στη χάβρα της γρήγορης ζωής.

 

pos-na-niotheis-eygnomosini

 

Ένας τρίτος τρόπος είναι να λες ευχαριστώ και να το νιώθεις, σ’αγαπάω και να το εννοείς, και αυτό μας οδηγεί στην τέταρτη και πιο σημαντική αλλαγή που οφείλουμε όλοι να κάνουμε.

Λέγεται mindfulness  και σημαίνει να  είσαι παρών. Παρών δεν σημαίνει απλά να είσαι κάπου αλλά να είσαι ολόκληρος εκεί, με όλες σου τις αισθήσεις. Κάθε σπιθαμή του μυαλού σου να είναι επικεντρωμένη σε αυτό που κάνεις, βλέπεις, ακούς, ή γεύεσαι. Σημαίνει να νιώθεις το σκληρό πληκτρολόγιο καθώς γράφεις αυτές τις λέξεις, να σταματάς και να μυρίζεις το φθινόπωρο έξω από το παράθυρο σου, να κρατάς την   μπουκιά  λίγο παραπάνω στο στόμα σου για να γευτείς όλες τις λεπτές αποχρώσεις του φαγητού, να είσαι ενεργός και όχι απλός θεατής, να σταματάς για μια στιγμή και να αφιερώνεσαι απόλυτα στο τώρα. Μονάχα έτσι θα κατανοήσεις τι είναι η ευγνωμοσύνη. Μονάχα όταν μάθεις να ζεις πραγματικά.

Εσύ ποιο τρόπο έχεις βρει για να νιώθεις ευγνωμοσύνη;

 

Πώς σου φάνηκε αυτό το post? Αν σου άρεσε…

 

Pin this

πώς να αρχίσεις να νιώθεις ευγνωμοσύνη

4 τρόποι για να αρχίσεις να νιώθεις ευγνωμοσύνη

oi 4 aploi tropoi gia na matheis na niotheis eygnomosini
4 tropoi gia na niotheis eygnomosini-1

ΔΕΣ ΚΑΙ ΑΥΤΑ

8 comments

Κατερίνα November 5, 2018 - 11:50 pm

Τον τελευταίο καιρό έχω αρχίσει και εξασκώ το mindfulness και πραγματικά έχει αλλάξει η καθημερινότητα μου. Τόσο απλό και τόσο σημαντικό.

Reply
Alceste November 8, 2018 - 10:35 pm

Μια μικρή αλλαγή μπορεί στ’αλήθεια να κάνει μεγάλη διαφορά!
Ευχαριστώ για το σχόλιο!

Reply
Χρυσή - Bliss Seeking Mom December 27, 2018 - 7:05 pm

Πολύ σωστό! Εξασκω την ευγνωμοσύνη (gratitude practitioner αυτοαποκαλουμαι) σχεδόν 2 χρόνια τώρα και έχουν αλλάξει πάρα πολλά στη ζωή μου και στην καθημερινότητά μου προς το θετικοτερο. Υπέροχο άρθρο! Μπράβο! Μακάρι να γίνουμε πολλοί!

Reply
Alceste December 28, 2018 - 9:50 pm

Είναι πολύ δύσκολο, ειδικά πάνω στην τρέλα της καθημερινότητας. Κάπου διάβαζα ότι πρέπει να γράφουμε κάθε μέρα τουλάχιστον 3 πράγματα για τα οποία νιώθουμε ευγνωμοσύνη. Δύσκολο αλλά όπως λες, μπορεί να κάνει τη διαφορά!
Ευχαριστώ πολύ Χρυσή!

Reply
Ερωφίλη December 5, 2019 - 8:53 am

Η ευγνωμοσύνη είναι πραγματικά ο δρόμος προς την ευτυχία! Υπέροχος ορισμός του mindfulness, δεν νομίζω ότι υπάρχει μονολεκτική απόδοση στα ελληνικά αλλά ο ορισμός που δίνεις είναι ο πιο κατατοπιστικός! Είχα διαβάσει κάπου ότι η διαφορά του happy και του joyful είναι η ευγνωμοσύνη. Δηλαδή, ο πρώτος (happy) περιμένει να φτάσει κάπου ή να αποκτήσει /πετύχει κάτι για να είναι ευτυχισμένος. Ο δεύτερος (joyful) νιώθει ευγνωμοσύνη για ό, τι έχει την δεδομένη στιγμή κι έτσι είναι ευτυχισμένος. Πρέπει να μάθουμε σιγά σιγά να εξασκούμαστε στο δεύτερο!

Reply
Alceste December 15, 2019 - 4:30 pm

Πολύ ωραίο αυτό που γράφεις Ερωφίλη, για τη διαφορά ανάμεσα στα δύο. Στην πραγματικότητα, “το κυνήγι της ευτυχίας” είναι κούφιο και δε μπορεί να οδηγήσει κάπου αφού πάντα ψάχνουμε για κάτι καινούριο, ενώ αν μάθουμε να εκτιμάμε όσα έχουμε ήδη τότε θα είμαστε πάντα ικανοποιημένοι και θα στρέφουμε το ενδιαφέρον μας σε άλλα, πιο σημαντικά.

Reply
ΡΑΝΙΑ December 18, 2020 - 5:36 pm

ΤΟ ΞΕΚΙΝΑΩ ΤΩΡΑ.ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ

Reply
Alceste December 19, 2020 - 10:01 am

Καλή αρχή!

Reply

Leave a Comment

* Όταν αφήνετε το σχόλιο σας, η ιστοσελίδα διαχειρίζεται και διατηρεί τα δεδομένα σας. GDPR it is.