Οι 4 απλοί τρόποι για να μάθεις να νιώθεις ευγνωμοσύνη

Δεν προλαβαίνεις να το διαβάσεις; Άκουσε το πατώντας παρακάτω!

Η   ευγνωμοσύνη   είναι   ο   μισός   δρόμος   προς   την   ευτυχία.   Ο   άλλος   μισός   είναι  ο ορισμός του τι εστί ευτυχία για τον καθένα. Λένε πως αν δεν είσαι ικανοποιημένος με όσα έχεις, δε θα είσαι ποτέ ικανοποιημένος, όσα και αν έχεις. Δεν είναι άλλωστε η ποσότητα   των   υλικών, ή  ακόμα και των πνευματικών αγαθών, που ορίζει την ποιότητα της ζωής μας, αλλά ο τρόπος που σκεφτόμαστε γι’αυτά.

Στην Αμερική υπάρχει η εθνική μέρα Ευχαριστιών, το γνωστό Thanksgiving, όπου οι οικογένειες μαζεύονται γύρω από το τραπέζι και τη γεμιστή γαλοπούλα (φαντάζομαι ότι   κάπως   έτσι   κατεβαίνουν   οι   ιδέες   για   τα  family  comedies),     με   σκοπό   να ευχαριστήσουν   τις   αόρατες   δυνάμεις   για   όσα   έχουν.   Έπειτα,   τσακώνονται   όλοι μεταξύ   τους,   και   η   ευγνωμοσύνη   πάει   περίπατο.

Το   αντίστοιχο   της   Ελλάδας   θα μπορούσε να είναι κάθε εθνική εορτή η οποία επιτάσσει οικογενειακό γεύμα, καθώς σε τέτοιες περιπτώσεις οι ευχές πέφτουν σύννεφο: υγεία, αγάπη, καλές δουλειές, με ένα καλό παιδί / μωρό / γατί αναλόγως της ηλικίας και των προτιμήσεων.

Σε αυτά τα τραπέζια   είναι   που   αποκτάς   επιλεκτική   κώφωση   ενώ   παράλληλα   το  πλούσιο λεξιλόγιο σου αντικαθίσταται με «μμμ» και «γκρρρ», καθώς μπουκώνεσαι σαν να μην υπάρχει αύριο, από πείνα, λαιμαργία και προς αποφυγή άρθρωσης των χιλιάδων ακατάλληλων απαντήσεων που διασχίζουν το μυαλό σου. Αυτό όμως δεν είναι ένα κείμενο για τις οικογενειακές συγκεντρώσεις. Αντίθετα, είναι ένα (πολύ πολύ πολύ) μικρό αφιέρωμα στην ευγνωμοσύνη.

Το ακούμε συχνά: πρέπει να είμαστε ευγνώμονες για όσα έχουμε. Κυρίως τα «αυτονόητα»: την υγεία μας, την οικογένεια μας, το ότι γεννηθήκαμε σε μια ελεύθερη χώρα, που ξέρουμε να διαβάζουμε, που έχουμε πάντα φαγητό, νερό, και ρεύμα στο σπίτι μας, ρούχα αναλόγως διάθεσης και εποχής και τόσα άλλα χιλιάδες μικρά ή μεγάλα που περνάνε απαρατήρητα, όχι από αγνωμοσύνη αλλά γιατί έχουμε την τάση να συνηθίζουμε και να θεωρούμε δεδομένα όσα μας έχουν δοθεί απλόχερα. Άλλωστε, όλα είναι αυτονόητα, τουλάχιστον μέχρι να τα χάσουμε.

Η ευθύνη βέβαια δεν είναι απόλυτα δική μας, αφού έτσι είναι φτιαγμένος ο ανθρώπινος εγκέφαλος: να συνηθίζει, να προσαρμόζεται, να τον απασχολούν όσα  λιγότερα γίνεται για να δίνει περισσότερο χρόνο στα εξωπραγματικά, αυτά που  τον εντυπωσιάζουν ή αντίθετα σε εκείνα που απειλούν ενδεχομένως την επιβίωση του.

Πώς μπορείς όμως να δείχνεις ευγνωμοσύνη όταν όλα μοιάζουν τόσο…κοινά; Ο πιο εύκολος τρόπος είναι να γράφεις κάθε πρωί ή κάθε βράδυ δύο, τρία ή πέντε πράγματα που   σε   κάνουν   ευτυχισμένο.   Στην   αρχή   θα   είναι   εύκολο,   αλλά   όσο   περνάει   ο καιρός,   τα   προφανή   θα   έχουν   ήδη καταγραφεί, και έτσι θα μπεις στη μαγική διαδικασία να βάλεις λίγο χρώμα στη μουντή καθημερινότητα σου.

Μια άλλη ιδέα είναι να σημειώνεις κάθε βράδυ σε ένα χαρτάκι τα highlights της ημέρας σου, να τα βάζεις σε ένα κουτί, και στο τέλος της χρονιάς να τα διαβάζεις, όχι μόνο για να θυμηθείς τις όμορφες στιγμές αλλά και για να εκτιμήσεις όλα εκείνα τα καλά που σου συνέβησαν και δεν πέρασαν απαρατήρητα στη χάβρα της γρήγορης ζωής.

Ένας τρίτος τρόπος είναι να λες ευχαριστώ και να το νιώθεις, σ’αγαπάω και να το εννοείς, και αυτό μας οδηγεί στην τέταρτη και πιο σημαντική αλλαγή που οφείλουμε όλοι να κάνουμε.

Λέγεται mindfulness  και σημαίνει να  είσαι παρών. Παρών δεν σημαίνει απλά να είσαι κάπου αλλά να είσαι ολόκληρος εκεί, με όλες σου τις αισθήσεις. Κάθε σπιθαμή του μυαλού σου να είναι επικεντρωμένη σε αυτό που κάνεις, βλέπεις, ακούς, ή γεύεσαι. Σημαίνει να νιώθεις το σκληρό πληκτρολόγιο καθώς γράφεις αυτές τις λέξεις, να σταματάς και να μυρίζεις το φθινόπωρο έξω από το παράθυρο σου, να κρατάς την   μπουκιά  λίγο παραπάνω στο στόμα σου για να γευτείς όλες τις λεπτές αποχρώσεις του φαγητού, να είσαι ενεργός και όχι απλός θεατής, να σταματάς για μια στιγμή και να αφιερώνεσαι απόλυτα στο τώρα. Μονάχα έτσι θα κατανοήσεις τι είναι η ευγνωμοσύνη. Μονάχα όταν μάθεις να ζεις πραγματικά.

Εσύ ποιο τρόπο έχεις βρει για να νιώθεις ευγνωμοσύνη;

Πώς σου φάνηκε αυτό το post? Αν σου άρεσε…

Pin this