Ωδή στο καλοκαίρι

Καλοκαίρι. Αυτή η εποχή που όσοι κι αν κάποιοι μισούν, όλοι μας κατά βάθος αγαπάμε, γιατί την έχουμε συνδέσει στο μυαλό μας με εκείνη την ατέλειωτη ανεμελιά, που ερχόταν πάντα μετά το τέλος της σχολικής χρονιάς.

Καλοκαίρι. Μια εποχή που κουβαλάει μέσα της τόσες εικόνες και τόσα πολλά συναισθήματα που όσες λέξεις κι αν γραφτούν δε θα φτάσουν ποτέ για να τα περιγράψουν όλα.

Αυτό εδώ το κείμενο είναι μια ωδή στο καλοκαίρι.

Μπορείς και να το ακούσεις, απλά πατώντας το play!

Στο δικό μου καλοκαίρι που κυλάει ανεξέλεγκτο μέσα απ’τα χέρια μου, όπως η δροσερή άμμος της Αυγουστιάτικης θάλασσας. Σε αυτό το καλοκαίρι που και μόνο στη σκέψη του γεμίζει η μύτη μου με μυρωδιές: αντηλιακό, αλμύρα, ενυδατική. Μια τεράστια γαβάθα με χωριάτικη, και μπόλικο ψωμί να πλατσουρίζει στα ζουμιά, στο λάδι και την τομάτα, αρπάζοντας και λίγη ρίγανη που ξέφυγε απ’το τυρί. Ή μια φέτα καρπούζι, από αυτές που τρως με το χέρι, απολίτιστα, αδιαφορώντας για τους χυμούς που τρέχουν στα χέρια σου και λερώνουν το λευκό σου τιραντάκι που κάποτε φορούσες σαν φόρεμα, μα που σου είναι πια πολύ κοντό και με δυο τρύπες κάπου στην πλάτη.

Αυτό είναι το καλοκαίρι. Το να μη σε νοιάζει, το να αφήνεις τα προσχήματα για άλλες διαθέσεις και εποχές, να βγαίνεις άβαφη, άφτιαχτη, με τα μαλλιά βρεγμένα, μα με ένα μαύρισμα γλυκό, από αυτό που κάνει κάθε σώμα να μοιάζει τόσο καλοσχηματισμένο.

Τι ωραία που είναι όταν αφήνεσαι στη φύση, στο απαλό θρόισμα των δέντρων, στο επίμονο κελάηδημα των πουλιών, στο κύμα που σκάει στην άμμο γαργαλώντας σου τις πατούσες. Πού πάνε όλα αυτά όταν φεύγει το καλοκαίρι; Πού περνάει τη χειμερία νάρκη της η ανεμελιά μας;

Θυμάμαι ακόμα να γυρνάω από το σχολείο, μετά το τελευταίο μάθημα των εξετάσεων, και να ξαπλώνω μπροστά από την τηλεόραση δίχως έγνοιες και ρολόγια, περιμένοντας να περάσει η ώρα για να ξεχυθώ στους δρόμους, ανακουφισμένη από το βάρος της άλγεβρας και της γεωμετρίας, και με αυτή την κούφια ελπίδα πως θα κρατούσε για πάντα αυτό το τίποτα ως απάντηση στο «τι κάνω σήμερα».

Δυο στοίβες στο δωμάτιο μου: μία με τα βιβλία και μία με τα ρούχα. Η μία μίκραινε συνεχώς, όσο η άλλη αρνούταν να μετακινηθεί μέσα στην τσάντα για το χωριό. «Αύριο», έλεγα στη μαμά που φώναζε και με τσιγκλούσε, και όλα τα αύριο έμοιαζαν ίδια. Το μόνο που προχωρούσε ήταν το δάχτυλο που ακολουθούσε τις λέξεις σε καθετί που διάβαζα, έχοντας γίνει ένα με το πάτωμα ή με την κούνια στο μπαλκόνι, καθώς ο χρόνος κυλούσε αργά, με αυτή τη γνώριμη ραστώνη του καλοκαιριού.

Άλλοτε στη θάλασσα, να κάνουμε βουτιές κι η κοιλιά μας να ξύνει τον πάτο, διαταράσσοντας την ησυχία των ψαριών που είχαν το θράσος να κολυμπάνε ανάμεσα μας. Μετρούσαμε την ώρα στα μουλιασμένα δάχτυλα, κι μόνο όταν δε μπορούσαμε να διακρίνουμε πια τις πτυχώσεις, δεχόμασταν να βγούμε έξω.

Ετοιμάζεσαι για διακοπές; Κατέβασε το δωρεάν checklist της καλοκαιρινής βαλίτσας!

Ξανθές ανταύγειες, φυσικές, λίγες φακίδες, η γραμμή του μαγιό να ξεχωρίζει όπως το λευκό της διάβασης, μερικοί πόντοι ψηλότερη, κάπως έτσι με έβρισκαν τα πρωτοβρόχια. Και το καλοκαίρι ξεθύμαινε γρήγορα, σαν να μην είχαν υπάρξει ποτέ αυτές οι μέρες, με την τόση ζέστη, και όλα εκείνα τα ηλιοβασιλέματα που η ρομαντική καρδιά μου έπλεκε σε χιλιάδες μύθους.

Αν δεν έχεις ζήσει καλοκαίρι σαν παιδί, δεν ξέρεις από καλοκαίρι. Αν δεν έχεις τρέξει με χαλασμένη σαγιονάρα, αν δεν σε έχει τσιμπήσει σφήκα στο μπράτσο και μέλισσα στο πόδι, αν δεν έχεις μετρήσει τα αστέρια και τα βότσαλα της άμμου, αν δεν έχεις κάνει εκατοντάδες ευχές κάτω από τον Αυγουστιάτικο ουρανό, αν δεν έχεις παίξει κυνηγητό, αν δεν έχεις φάει αμέτρητες γαβάθες ποπ κορν σε κάποιο θερινό σινεμά, αν δεν έχεις μετρήσει τα μπάνια και τα παγωτά, αν δεν έχεις κάνει τίποτα από αυτά, οφείλω να σου πω πόσο λυπάμαι.

Γιατί ζωή δίχως καλοκαίρι είναι μέρα δίχως ήλιο. Ζεις μα τίποτα δε μοιάζει το ίδιο στο σκοτάδι.

Έλα να γιορτάσουμε παρέα το καλοκαίρι! Πάρε μέρος στο #blogpostchallenge και ανέβασε τη δική σου Ωδή στο καλοκαίρι. Γράψε για τις δικές σου καλοκαιρινές αναμνήσεις, τον αγαπημένο σου προορισμό, ή για όλα εκείνα που σε κάνουν να αγαπάς αυτή την εποχή. Ανάρτησε το κείμενο σου, παραπέμποντας με link σε αυτό εδώ το post, και στείλε μου τη δημοσίευση σου για να τη μοιραστώ κι εγώ με τη σειρά μου. Καλό καλοκαίρι!

Τα κείμενα σας 🏖️

Βίκυ – Simple Happy

Μαρίνα – Marina’s Lovely life

Ντένια – Thank yourself please

Δώρα – My little curious blog

Αν σου άρεσε αυτό το κείμενο…

Pin this