Home POSTS Οι άνθρωποι

Οι άνθρωποι

by Alceste
________________________________

Οι άνθρωποι είναι περίεργα όντα. Κρύβουν μέσα τους τόσες αντιφάσεις που είναι να αναρωτιέσαι πως δεν ξυπνάνε μια μέρα, σκισμένοι στα δύο. Διχοτομημένοι, όπως οι αμοιβάδες, δίχως ελπίδα σωτηρίας.

Αν προτιμάς, μπορείς να το ακούσεις πατώντας το play!

 

Αυτοί οι άνθρωποι, μια ολόκληρη άβυσσος. Μαύρες τρύπες, ανεξερεύνητες, τρομακτικές και χαώδεις. Κανείς δεν ξέρει ποτέ τι σκέφτεται ο διπλανός του, και γι’αυτό καμιά φορά, αν διακρίνουμε ένα βλέμμα κάπως διαφορετικό, ρωτάμε “Τι σκέφτεσαι;”, λες και η απάντηση είναι απλή, όπως “Κόκκινο” ή “Δύο”. Η απάντηση δεν είναι απλή. Ποτέ δεν είναι. Σε καμία ερώτηση, ακόμα και στην πιο κοινή. Άλλωστε, οι απλές ερωτήσεις δεν πάνε χέρι-χέρι με τις απλές απαντήσεις. Το αντίθετο θα έλεγα.

Πίσω από κάθε απάντηση κρύβονται δεκάδες γρανάζια, σκέψεις, συναισθήματα, θέλω, αναμνήσεις, απωθημένα, ή έστω μια αδιαφορία, και όλα αυτά μασκαρεύονται με τα λιγοστά γράμματα μιας φράσης που αρθρώνεται αβίαστα, εύκολα, σχεδόν χωρίς προσπάθεια. Κι όμως, αν μπορούσαμε να δούμε το μυαλό μας, ή έστω την καρδιά μας, θα τρομάζαμε από αυτό το πολύπλοκο σύμπαν που κρύβουμε μέσα μας.

 

οι άνθρωποι

 

Οι άνθρωποι. Κάποιες φορές τους απεχθάνομαι. Όπως όταν δείχνουν τη χειρότερη πλευρά τους. Μη φανταστείς πως μιλάω για κτηνωδίες, όχι. Αυτοί δεν είναι άνθρωποι πλέον, έχουν χάσει το δικαίωμα να αποκαλούνται έτσι. Όχι. Μιλάω για τις μικροπρέπειες, τα ψέματα, το θυμό, τον εγωισμό. Αμαρτίες που κανείς μας δεν αποφεύγει. Κι όμως, όταν τις αντικρίζουμε στους άλλους, ή γινόμαστε θύματα τους, τότε μόνο καταλαβαίνουμε. Τη δύναμη του χεριού άλλωστε τη νιώθεις όταν είσαι εσύ εκείνος που δέχεται το χαστούκι.

Αυτούς τους ανθρώπους δεν τους θέλω. Με στεναχωρούν. Ξέρεις γιατί; Επειδή μου θυμίζουν όλα εκείνα που είμαι και εγώ, και εσύ, και όλοι αυτοί που αγαπάω όσο τίποτα άλλο στον κόσμο. Τέτοιους ανθρώπους δεν τους θέλω. Τους φοβάμαι. Είναι ο καθρέφτης της ψυχής μου.

Υπάρχουν όμως και εκείνοι οι άνθρωποι οι άλλοι, που στέκονται στην αντίπερα όχθη, σαν τις αχτίδες του ήλιου που σκάνε ανάμεσα στα σύννεφα. Τους έχεις δει και εσύ κάποια στιγμή. Είναι εκείνοι που θα χαμογελάσουν, έτσι, χωρίς λόγο. Που θα σου ανοίξουν την πόρτα, θα πουν ευχαριστώ, και θα σε κάνουν να νιώσεις λιγότερο μόνος στον κόσμο αυτό. Αυτοί οι άνθρωποι κάνουν τα πάντα να αξίζουν. Σαν να περπατάς στην έρημο και να συναντάς ξαφνικά μια πηγή με φρέσκο δροσερό νερό. Σε κάνει να ξεχνάς τα πονεμένα σου πόδια, το δέρμα σου που καίει, και το κεφάλι σου που κουδουνίζει. Όλα αυτά χάρη σε μια σταγόνα νερό.

 

αυτοί οι άνθρωποι

 

Εκείνοι οι άνθρωποι. Πόσο όμορφοι είναι. Σαν θησαυροί που ξεδιπλώνονται στα πόδια σου και δεν ξέρεις πού να πρωτοκοιτάξεις με τόση λάμψη. Γιατί αυτό είναι: ήλιοι ολόκληροι, ζεστές αγκαλιές, απαλό αεράκι. Η πιο όμορφη πλευρά μας, κι όλα αυτά που ξεχνάμε μέσα στην τόση βαβούρα, την τόση βιασύνη.

Τέτοιους ανθρώπους να ψάχνεις πάντα. Να τους αναζητάς όπως τους ψύλλους στα άχυρα, κι αν δεν τους βρίσκεις, να μη χαμηλώνεις το βλέμμα. Ίσα-ίσα. Γιατί εκείνοι έρχονται ξαφνικά όσο εσύ κοιτάς αλλού.

Κι όταν κάποια στιγμή τους βρίσκεις, να τους κοιτάς στα μάτια. Εκεί κρύβεται η ψυχή τους, το μυστικό τους, αυτό που ψάχνεις.

 

εσύ τι άνθρωπος ήσουν

 

Οι άνθρωποι. Πόσο θα ήθελα να είμαι και εγώ σαν τους καλούς. Με ένα χαμόγελο μου να σώζω λίγο από τον κόσμο ετούτο, να ξαναβάζω ένα κομμάτι του πίσω στη θέση του.

Οι άνθρωποι. Τι μυστήρια πλάσματα που είναι. Μια κόλαση και ένας παράδεισος. Μερικοί κόκκοι χώματος και λίγο απ’τα αστέρια. Τι όμορφο να ζεις τις αντιφάσεις, και να ξέρεις πως η επιλογή είναι δική σου, αν θα λάμψεις ή αν θα μαυρίσεις.

Εσύ τι άνθρωπος ήσουν σήμερα;

 

Αν σου άρεσε αυτό το post…

Pin this

οι άνθρωποιεσύ τι άνθρωπος ήσουν σήμερα

εσύ τι άνθρωπος ήσουν
αυτοί οι άνθρωποι

ΔΕΣ ΚΑΙ ΑΥΤΑ

12 comments

Ειρήνη January 4, 2021 - 8:48 pm

Όλοι έχουμε μέσα μας έναν καλό και έναν κακό άνθρωπο. Ανάλογα τους ανθρώπους και τις συμπεριφορές που δεχόμαστε αντιδράμαι . Απλώς κάποιες φορές έχουμε κακές εντυπώσεις από την αρχή , είτε γιατί απλά δεν είναι καλή η μέρα μας είτε γιατί είμαστε προκατειλημμένοι.

Reply
Alceste January 5, 2021 - 8:30 pm

…είτε γιατί αυτοί οι άνθρωποι μας βγάζουν όντως κάτι αρνητικό! Παίζει πάντα κι αυτό!…

Reply
Δώρα January 7, 2021 - 11:16 pm

Οι άνθρωποι είμαστε πολύπλοκα και πολυδιάσταστα όντα. Η μητέρα μου πάντα μου έλεγε (και μου το λέει ακόμα όταν απογοητεύομαι από άσχημες συμπεριφορές) ότι ο άνθρωπος είναι «κλειστό μπαούλο». Όσο καλά κι αν (νομίζεις ότι) ξέρεις κάποιον πάντα θα υπάρξει μια στιγμή που σε εκπλήξει… άλλοτε ευχάριστα κι άλλοτε δυσάρεστα!

Reply
Alceste January 12, 2021 - 11:30 am

Πολύ δίκιο είχε η μαμά, κι αυτό ισχύει και για εμάς τους ίδιους!

Reply
Makis January 8, 2021 - 12:06 pm

Άλκηστη, βασικά οι άνθρωποι είναι και το καλό και το κακό. Είναι τα συστατικά μας αυτά. Και εφόσον μας έχει δοθεί και η κρίση (οπότε αντιλαμβανόμαστε και τα δύο, άσχετα αν κάνουμε τους ανηξερους μερικές φορές), κανει ακόμα πιο λίγους τους λόγους που μας δικαιολογούν.

Πολλές φορές κάνουμε λάθη με αποφασιστικότητα, άλλες κάνουμε κάτι καλό με.πληρη διαύγεια και γνώση. Όλα έχουν να κανουν με την αποδοχή και την κατανόηση θεωρώ.
Υπάρχει όπως λες και η καλή πλευρά των ανθρώπων. Και έχεις δίκιο αυτή πρέπει να κρατήσουμε. Αλλά όχι να αφοριζουμε την κακή. Γιατί αν το κάνουμε δεν θα κατανοήσουμε ποτέ την φύση μας. Θα συνεχίζουμε να είμαστε μίζεροι, μικροπρεπεις, εγωιστές.

Ωραίο κείμενο.

Reply
Alceste January 12, 2021 - 12:07 pm

Έχεις δίκιο σε αυτό που γράφεις Μάκη, δε μπορούμε να αποτάξουμε τόσο απλά ένα κομμάτι του εαυτού μας, και μια αναπόσπαστη ίσως πτυχή του να είσαι άνθρωπος. Ίσως απλά να προσπαθούμε εμείς οι ίδιοι να γινόμαστε καλύτεροι, κάθε μέρα.
Ευχαριστώ πολύ για το σχόλιο!

Reply
Φωτεινη Βασιλειάδου January 16, 2021 - 10:35 am

Οι άνθρωποι είμαστε περίπλοκα όντα και ανάλογα σε ποιο κομμάτι δίνουμε έμφαση είμαστε περισσότερο καλοί η καλοί. Πρέπει να πρισπαθουμε να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι και να αναπτύξουμε την ενσυναισθηση, όπως επίσης και να συγχωρούμε τον εαυτό μας για λάθη που κάναμε. Το πιο σημαντικό είναι να ζουμε την ζωή μας με αγάπη για όλα τα έμβια όντα και να σεβόμαστε τους συνανθρώπους μας, την φύση και τα ζώα

Reply
Alceste January 16, 2021 - 11:03 am

Θα συμφωνήσω μαζί σου Φωτεινή, να σεβόμαστε την ίδια τη ζωή πρώτα από όλα.
Καλημέρα!

Reply
Denia January 8, 2021 - 12:43 pm

“Άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου”. Μια φράση που άκουσα κάποια στιγμή της ζωής μου, αλλά δεν μπορούσα να την εξηγήσω. Όσο περνούν τα χρόνια και αρχίζω να παρατηρώ πιο πολύ τους ανθρώπους γύρω μου, καταλαβαίνω την σημασία και την αξία της.
Νιώθω ευτυχισμένη, όταν γνωρίζω ανθρώπους που το χαμόγελο τους φωτίζει τον κόσμο μου. Ίσως αν δεν ήταν οι “κακοί” να μην αναγνώριζα την αξία τους.

Reply
Alceste January 12, 2021 - 11:33 am

Έχεις δίκιο σε αυτό που γράφεις, Ντένια. Όπως η βροχή μας κάνει να εκτιμάμε τη λιακάδα, έτσι και οι “κακοί” άνθρωποι μας βοηθούν να εκτιμήσουμε όλους τους καλούς που συναντάμε στη ζωή μας!

Reply
Νικολέτα Κριαρά January 23, 2021 - 2:44 am

Πόσο δίκιο έχεις.
Πόσο πολύ σκέφτομαι εκείνους τους ανθρώπους όταν χάνομαι στη μαυρίλα μου.
Πόσο με πληγώνει που δεν μπορώ να είμαι μόνιμα αυτός ο άνθρωπος.
Αλλά όπως είπες, η ζωή είναι γεμάτη αντιφάσεις. Όλα στη ζωή είναι γεμάτα αντιφάσεις.

Πολύ όμορφο κείμενο, τροφή για σκέψη!

Reply
Alceste January 30, 2021 - 7:14 pm

Έτσι ακριβώς Νικολέτα…
Ευχαριστώ πολύ!

Reply

Leave a Comment

* Όταν αφήνετε το σχόλιο σας, η ιστοσελίδα διαχειρίζεται και διατηρεί τα δεδομένα σας. GDPR it is.