Γιατί πρέπει να διαβάσεις το βιβλίο On Writing του Stephen King, είτε θέλεις να γράψεις, είτε όχι.

Μπορείς και να το ακούσεις, πατώντας το play!

Ο Stephen King δεν χρειάζεται συστάσεις. Ως ένας από τους πολυγραφότατους συγγραφείς της γενιάς μας, και εκείνος που σύστησε τον κόσμο των θρίλερ στο ευρύ κοινό, έχει πολλά να πει όχι μόνο για την τέχνη της συγγραφής, αλλά και για την ίδια τη ζωή.

Στο βιβλίο του On Writing, μέσα από αφηγήσεις διαφόρων περιστατικών της ζωής του, εξηγεί πώς ξεκίνησε να ασχολείται με το γράψιμο, τι εμπόδια συνάντησε, και εν τέλει, πώς βίωσε ο ίδιος την επιτυχία, η οποία ήρθε απρόσμενα και σε μια στιγμή όπου βρισκόταν στο χείλος του γκρεμού. Το βιβλίο του Carrie, το οποίο ξεκίνησε ως μια τυχαία συνάρτηση δύο ασύνδετων ιδεών, ήταν η πρώτη του μεγάλη εμπορική επιτυχία, και μια ιστορία που θα είχε μείνει στη μέση χωρίς την υποστήριξη της γυναίκας του, στην οποία αποδίδει πολλά εύσημα.

Οι άνθρωποι που έχουμε δίπλα μας, φαίνεται να λέει ο Stephen King, καθορίζουν σημαντικά την πορεία που θα ακολουθήσουμε. Ποια όνειρα θα κυνηγήσουμε, πώς θα διαχειριστούμε την αποτυχία, και αν θα τα παρατήσουμε πριν καν ξεκινήσουμε σοβαρά. Μερικές φορές αρκεί ένας άνθρωπος για να συνεχίσεις να προσπαθείς. Αρκεί μία μόνο κουβέντα η οποία θα σου δώσει το κίνητρο να προχωρήσεις. Κι αν δεν την βρίσκεις από κάπου αλλού, ίσως πρέπει να τη δημιουργήσεις μόνος σου. Οι περισσότεροι άνθρωποι, λέει μια παροιμία, σταματάνε μπροστά στην πρώτη μεγάλη δυσκολία, και αυτό είναι που διαχωρίζει εκείνους που πετυχαίνουν από αυτούς που εγκαταλείπουν.

Ως δημιουργός, συμβουλεύει ο Stephen King, να γράφεις με την πόρτα κλειστή και να διορθώνεις με την πόρτα ανοιχτή. Όσο δημιουργείς, είσαι αντιμέτωπος με τον εαυτό σου, με τις λέξεις, τους χαρακτήρες, τον πίνακα, ή τη μουσική σου. Όταν όμως ολοκληρώσεις το δημιούργημα σου, και το κάνεις όσο καλύτερο μπορείς, πρέπει να ανοίξεις την πόρτα, και να εκθέσεις αυτό που έφτιαξες στον κόσμο. Τότε καταλαβαίνεις ότι η ιστορία σου, η μουσική σου, δε σου ανήκει πια. Για την ακρίβεια, δεν ήταν ποτέ δική σου. Εσύ δεν είσαι τίποτα άλλο από το μέσο. Κι αν αγαπάς αρκετά την τέχνη σου, θα μάθεις να το αποδέχεσαι. Οι ιστορίες είναι σαν απολιθώματα κρυμμένα στο χώμα, που περιμένουν κάποιον να τα ανακαλύψει. Ας είμαστε εμείς αυτοί.

Ο φόβος, γράφει ο Stephen King, είναι η πηγή του κακού γραψίματος. Η ανασφάλεια της έκθεσης, το άγνωστο, η αποδοχή και απήχηση από τον κόσμο. Γράφεις καλά όταν γράφεις χωρίς φόβο, και χωρίς επιτήδευση. Να είσαι ειλικρινής και να λες την αλήθεια, ακόμα κι αν δυσαρεστήσεις κάποιους. Μην προσπαθείς να εντυπωσιάσεις. Αν ήθελες να τους κάνεις όλους χαρούμενους, ας πουλούσες παγωτό.

Αν έχεις αμφιβολίες, κλείδωσε τες στην ντουλάπα. Το μόνο που κάνουν είναι να σε σταματήσουν από κάτι που θα μπορούσε με πείσμα και υπομονή να γίνει πολύ καλό. Μάθε όμως να δέχεσαι την κριτική. Μπορεί να μη σε ενδιαφέρουν όλες οι γνώμες εξίσου, αλλά κάποιες έχουν μεγαλύτερη βαρύτητα. Άκουσε τα όλα, και κράτα τα πιο χρήσιμα.

Η πιο δύσκολη στιγμή είναι ακριβώς πριν ξεκινήσεις. Είναι ένα μακρύς δρόμος που δεν ξέρεις πού θα καταλήξει, ένα ταξίδι με άγνωστο προορισμό. Αυτό είναι όμως που το κάνει τόσο μαγικό.

«Writing is about getting up, getting well, and getting over. Getting happy.» Εσύ δε θέλεις να είσαι χαρούμενος;

Μπορείς να το βρεις το On writing εδώ, και τα την πλειοψηφία των μυθιστορημάτων του σε αυτή εδώ τη σελίδα!*

Σου άρεσε το post? Άφησε το σχόλιο σου, ή μοιράσου το στο facebook και το twitter!

*Η δημοσίευση αυτή περιέχει affiliate links. Αγοράζοντας το προτεινόμενο βιβλίο, συνεισφέρετε στο blog χωρίς επιπλέον κόστος για εσάς!

Pin this