Ίσως είναι η πρώτη φορά στην ιστορία της ανθρωπότητας που έχουν ξεμυτίσει τόσοι πολλοί life coaches, τόσα βιβλία αυτοβοήθειας, τόσες διαλέξεις, συνέδρια και guru της σωστής ζωής. Για πρώτη φορά, το ανθρώπινο γένος όχι απλά φαίνεται να μην ξέρει προς τα πού βαδίζει αλλά εμπιστεύεται μια σωρεία άλλων ανθρώπων να το κατευθύνει για να φτάσει το μέγιστο των δυνατοτήτων του.
Μήπως όμως δε χρειάζεσαι τελικά κανέναν να σου πει πώς να ζήσεις;
Ας ξεκινήσω λέγοντας το εξής: αυτό εδώ το blog βασίζεται σε ένα μεγάλο βαθμό σε αυτό που λέμε αυτοβελτίωση. Ίσως όχι με τον παραδοσιακό τρόπο που έχουμε συνηθίσει, αλλά θα βρεις πολλά κείμενα με συμβουλές και προτροπές, ή με motivational thoughts που έχουν ως στόχο να σε σπρώξουν προς κάτι καλύτερο. Άρα ποια είμαι εγώ που μπορώ να έρθω να καταρρίψω μια ολόκληρη βιομηχανία που έχει χτιστεί πάνω στην ανάγκη μας όχι απλά να γίνουμε καλύτεροι αλλά και να ζήσουμε μια ζωή στο 100% των δυνατοτήτων μας;
Τα βιβλία αυτοβοήθειας, αυτά με τα ωραία εξώφυλλα και τις πιασάρικες ατάκες είναι άλλωστε από τα αγαπημένα μου, γιατί είναι ευανάγνωστα, και μέσα στην απλότητα τους λένε αλήθειες που και εγώ ενστερνίζομαι. Δεν υπάρχει περίπτωση να διαβάσω κάτι που το κρίνω χρήσιμο και να μην το μοιραστώ μαζί σου. Μήπως όμως όλο αυτό το self-help σύμπαν δεν είναι τίποτα άλλο από το αποτέλεσμα των απαιτήσεων του κοινού; Δηλαδή αν αύριο το πρωί γινόταν της μόδας το κυνήγι φιδιών στα απόμερα χωριά της Ελλάδας, δεν πιστεύεις πως θα ξεφύτρωναν αναρίθμητοι σύλλογοι που θα σου προσέφεραν αυτή τη μοναδική εμπειρία;
Αυτό που με τρομάζει πιο πολύ είναι που φαίνεται σαν να έχουμε ξεχάσει πώς να ζούμε τη ζωή μας. Ή απλά, έχουμε λύσει τα μεγάλα θέματα της επιβίωσης, και σαν τα παιδιά, ξύνουμε τις μικρές πληγές, ματώνοντας τες συνέχεια. Ο άνθρωπος δε μπορεί να υπάρξει χωρίς νόημα κι όταν όλα είναι στην άκρη των δαχτύλων μας, επιλέγουμε να μετράμε τις γραμμές των αποτυπωμάτων μας αντί να κοιτάζουμε προς τα εκεί που δείχνουν. Και έτσι, όταν έρθει ένας άνθρωπος που μπορεί να μας εξηγήσει τι συμβολίζει η κάθε γραμμή, τον εμπιστευόμαστε με κλειστά τα μάτια, πιστεύοντας πως έχει όλες τις απαντήσεις.
Όμως δε χρειάζεσαι κανέναν να σου πει πώς να ζήσεις. Γιατί κανένας δεν ξέρει καλύτερα από εσένα. Ακόμα και ο πιο σοφός από όλους τους σοφούς μπορεί μονάχα να σου μιλήσει για τις μεγάλες αλήθειες της ζωής. Το πώς και αν εφαρμόζονται στη δική σου περίπτωση το ξέρεις μονάχα εσύ. Μην περιμένεις από τους άλλους να σου δώσουν τις λύσεις που ψάχνεις. Είναι σαν να κοιτάς τα ζώδια διαβάζοντας ανάμεσα στις γραμμές, κοροϊδεύοντας τον εαυτό σου ότι κάτι κάνεις. Το θέμα δεν είναι οι λέξεις αλλά το νόημα που επιλέγεις εσύ να έχουν. Γιατί μια βασική διαφορά ανάμεσα στους ανθρώπους είναι οι ερμηνείες που δίνουν σε καθετί, ερμηνείες που ορίζουν τελικά τη μοίρα ολονών μας.
Τι γίνεται λοιπόν όταν όλοι αυτοί οι guru αυτοβοήθειας αποδεικνύονται κάποια στιγμή πουκάμισα αδειανά; Όταν η fashionista που έστησε δική της επιχείρηση πολλών εκατομμυρίων οδηγείται σε πτώχευση; Όταν η lifestyle blogger με την όχι τέλεια, αλλά close enough ζωή αποφασίζει να χωρίσει την ίδια στιγμή που εξακολουθεί να δίνει συμβουλές για ένα υγιή γάμο; Άραγε όλοι αυτοί χάνουν την αξιοπιστία τους, ή μήπως μας θυμίζουν πως ακόμα και εκείνοι παλεύουν να βρουν την άκρη;
Δε χρειάζεσαι κανέναν να σου πει πώς να ζήσεις. Το μόνο που έχεις ανάγκη είναι να βλέπεις, να ακούς και να διαβάζεις, και στο τέλος να κρίνεις τι από όλα αυτά είναι σωστό για σένα. Η ζωή είναι μια σειρά από trial and error, από πειράματα που μπορούν να πάνε καλά ή να αποτύχουν παταγωδώς. Αντί να περιμένεις λοιπόν τη σωτηρία από τους άλλους, άκου αυτά που έχουν να σου πουν και προτού εφαρμόσεις, κρίνε.
Και να θυμάσαι ότι δεν υπάρχει μαγικό χάπι, κι ότι δεν ήρθες σε αυτή τη ζωή για να είσαι ευτυχισμένος. Όχι, ήρθες για να προσφέρεις ό,τι έχεις να προσφέρεις. Κι ας είναι λιγότερο τέλειο από ό,τι το φανταζόσουν.
Αν βρήκες χρήσιμο αυτό το κείμενο…
Pin this
