Μπορεί να τελείωσες μόλις τη σχολή σου, ή να έπιασες την πρώτη σου δουλειά. Ίσως να είσαι σε σοβαρή σχέση και να θέλεις να πας ένα βήμα παρακάτω. Ή μπορεί απλά να πάτησες τα 28 και να θέλεις μια αλλαγή.

Ποια είναι λοιπόν εκείνα τα αλάνθαστα σημάδια ότι έχει έρθει η ώρα να μείνεις μόνος σου;

Θέλεις να το ακούσεις; Πάτα το play!

Όταν το παιδικό και εφηβικό σου δωμάτιο σού μοιάζει πια πολύ μικρό. Όχι σε μέγεθος αλλά σε προσδοκίες και σε όλα αυτά τα οποία συμβολίζει. Μια παιδικότητα δηλαδή που έχεις αφήσει πίσω σου εδώ και πολύ καιρό, και τις εφηβικές αναμνήσεις από τις οποίες θα ήθελες πλέον να αποδεσμευτείς.

Όταν έχεις αρχίσει να νιώθεις ότι πνίγεσαι από τους περιορισμούς ή αισθάνεσαι ότι οι γονείς σου σε ελέγχουν, ακόμα κι αν απλά κάνουν ερωτήσεις από ενδιαφέρον. Η ανάγκη σου ανεξαρτητοποιηθείς γίνεται όλο και πιο έντονη, ακόμα κι αν αυτό σημαίνει ότι πρέπει να αναλάβεις όλες αυτές τις τρομακτικές ενήλικες ευθύνες που λέγονται λογαριασμοί και χαλασμένα καζανάκια.

Όταν περνάς την πρώτη σου κρίση ηλικίας, εκεί γύρω στα 25 (η λεγόμενη κρίση του πρώτου τέταρτου) και αναλογίζεσαι τι έχεις καταφέρει στη ζωή σου. Και μπορεί το να μείνεις μόνος σου να μην είναι κάποιο τεράστιο επίτευγμα, αλλά κάτι μέσα σου σού λέει ότι είναι η αρχή για ένα νέο κεφάλαιο στη ζωή σου.

Όταν τα θέλω και οι επιλογές σου δε συμβαδίζουν πλέον με εκείνες των γονιών σου, πολύ απλά γιατί έχεις ενηλικιωθεί και έχεις αποκτήσει τις δικές σου απόψεις. Μπορεί να είναι κάτι απλό, όπως το να γίνεις vegetarian, ή κάτι πιο σύνθετο, όπως οι διαφορετικές πολιτικές πεποιθήσεις. Καθώς έχεις πια μεγαλώσει, δε μπορείς να ακολουθείς τη δική τους γραμμή, όχι για λόγους αντιρρησίας, αλλά ακριβώς επειδή έχεις πια διαμορφώσει το δικό σου ξεχωριστό τρόπο σκέψης ο οποίος απλά δεν ταιριάζει με το δικό τους.

Όταν έχεις αρχίσει να κρυφοζηλεύεις όλους εκείνους τους φίλους σου που μένουν ήδη μόνοι τους, κι ας ξέρεις ότι δε θα πάρουν ποτέ δεύτερο ποτό, ή ότι συμβιβάζονται με διακοπές στο χωριό. Η οικονομία που παλιά σού ήταν άγνωστη λέξη γίνεται πλέον ένας συμβιβασμός που θα έκανες πολύ ευχάριστα αν ήταν να μείνεις μόνος σου.

Όταν θέλεις να περάσεις λίγο περισσότερο χρόνο με το φίλο ή τη φίλη σου αλλά δε μπορείς, και αυτό κουράζει και τους δυο σας, ενώ δε βοηθάει τη σχέση σας να εξελιχτεί.

Όταν δε σου αρέσει πια τόσο πολύ να περνάς τα Σαββατόβραδα σου σε club και bar αλλά σε σπίτια με φίλους, παίζοντας επιτραπέζια και βλέποντας ταινίες. Κι όμως, ξέρεις ότι δε μπορείς να το κάνεις απλά γιατί δεν έχεις το δικό σου χώρο.

Όταν πιάνεις τον εαυτό σου να χαζεύει σε ιστοσελίδες με έπιπλα και διακοσμητικά και να φαντασιώνεται πώς θα ήθελες να φτιάξεις τον δικό σου χώρο. Ταυτόχρονα, η σελίδα σου στο Pinterest γεμίζει με φωτογραφίες όμορφα επιπλωμένων σπιτιών, ενώ παρακολουθείς το hashtag #decogoals με μανία.

Όταν όλοι σου οι φίλοι και γνωστοί προχωράνε με τη ζωή τους, ενώ εσύ μένεις κολλημένος στα ίδια. Όχι ότι είναι κακό να συγκατοικείς με τους γονείς σου, αλλά αν θέλεις να αποκτήσεις κάποια βασικά skills επιβίωσης, είναι αναγκαίο να κάνεις το μεγάλο βήμα. Καλύτερα νωρίτερα παρά αργότερα.

Μήπως νιώθεις και εσύ ότι ήρθε η ώρα να μείνεις μόνος σου;