Πριν κάμποσο καιρό, ένας άνθρωπος που θεωρώ από τους πιο σοφούς από όσους γνωρίζω (και που τυχαίνει να είναι ο πατέρας μου), μου διάβασε μια Πρωτοχρονιάτικη ευχή για την αξία του λιγότερου. Έχουμε μάθει να ευχόμαστε πάντα για τα πιο πολλά, πιο πολλή αγάπη, πιο πολλή ευτυχία, πιο πολλά χρήματα, ταξίδια, ή αγαθά.
Μήπως όμως τελικά τα λιγότερα είναι περισσότερα;
Μπορείς να το ακούσεις αντί να το διαβάσεις, πατώντας το play!
“Είθε ο νέος χρόνος να μας φέρει λιγότερα
λιγότερο πόνο σε αυτούς που πονούν,
λιγότερο μίσος σε αυτούς που μάχονται,
λιγότερη στέρηση σε όσους στερούνται,
λιγότερο πόλεμο, λιγότερο θάνατο,
λιγότερη καταπίεση, λιγότερη εκμετάλλευση,
λιγότερη δυστυχία και λιγότερη οδύνη.
Κι αν τύχει και φέρει μαζί
λιγότερη αφθονία και λιγότερη απόλαυση
λιγότερο πλούτο και λιγότερη καλοπέραση
Ίσως τότε μας χαρίσει
λιγότερη ελαφρομυαλιά και λιγότερη σπατάλη
λιγότερη επιπολαιότητα
και λιγότερη αυθάδεια.
Ίσως τα λιγότερα
είναι περισσότερα…“
Ο πατέρας μου συμπλήρωσε αυτή την ευχή, λέγοντας ότι ίσως το μόνο για το οποίο πρέπει να ευχόμαστε να έχουμε περισσότερο είναι η υγεία. Όλα τα υπόλοιπα ας έρχονται κι ας φεύγουν.
Νιώθω πως δεν έχω να πω πολλά, πως αυτό το μικρό κείμενο τα λέει όλα, τόσο απλά, τόσο μεστά. Τόσο ειλικρινά. Στην εποχή του πολύ, της κατανάλωσης, της υπερβολής, του φτιασιδώματος, και της επίδειξης, ξεχνάμε, συνεχώς ξεχνάμε τα σημαντικά. Μαζεύουμε, γεμίζουμε τις ντουλάπες με ρούχα που θα μείνουν αφόρετα, τα ντουλάπια με φαγητό που κάποια στιγμή θα λήξει, το κινητό με φωτογραφίες που δεν κοιτάζουμε ποτέ ξανά. Κρατάμε 2-3, έτσι για το instagram, και οι υπόλοιπες παραμένουν ταπεινά megabyte που γεμίζουν τη μνήμη του κινητού.
Δε χρειάζεσαι όμως περισσότερα. Ποτέ δε χρειάζεσαι περισσότερα. Ξέρεις πόση ευτυχία κρύβεται σε μια μεγάλη αγκαλιά; Στο αγαπώ που θα σου πουν; Στην καλή κουβέντα που θα ακούσεις, ή στο χαμόγελο που θα δώσεις απλόχερα στην ηλικιωμένη γειτόνισσα;
Στην αρχή της χρονιάς, ένα από τα πρώτα πράγματα που μου συνέβησαν πηγαίνοντας προς τη δουλειά ήταν ένα τρακάρισμα, ένα στενό πιο κάτω από το σπίτι μου. Ασήμαντες οι ζημιές, πιο πολύ η φασαρία των διαδικαστικών. Θα μπορούσα να είχα θυμώσει με το stop που προσπέρασε ο άλλος οδηγός. Θα μπορούσα να είχα στεναχωρηθεί, να είχα απογοητευτεί. Να είχα σκεφτεί “καλά ξεκινάει η χρονιά”. Φευγαλέα αυτές οι σκέψεις διέσχισαν το μυαλό μου, δύσκολο να αλλάξεις συνήθειες τόσων χρόνων. Όμως μετά από λίγο, ένιωθα καλά. “Δεν έγινε τίποτα,” έλεγα και το πίστευα. Αυτά δεν είναι τίποτα. Τίποτα μπροστά σε όλα τα άλλα που μπορείς να χάσεις, σε σχέση με έναν χτυπημένο προφυλακτήρα.
Και μετά μου ήρθε μια άλλη ιδέα. Ο προφυλακτήρας με προστάτεψε, προστάτεψε και το αμάξι. Ήταν εκεί και έκανε τη δουλειά του. Αναλογίσου λοιπόν, πόσους προφυλακτήρες έχεις εσύ στη ζωή σου; Πόσα κουκούλια που σε προστατεύουν από τον άγριο κόσμο; Αν μπορείς να πεις ότι έχεις έστω και ένα, είσαι τυχερός. Έχεις ήδη πολλά, κι ας σου φαίνονται τόσο λίγα.
Είμαστε τυχεροί. Που είμαστε εδώ, που ανοίγουμε τα μάτια μας και βλέπουμε τον ήλιο που κάνει μια στο τόσο την εμφάνιση του. Και που καμιά φορά βάζουμε μουσική στο αμάξι και το τραγούδι μοιάζει να μιλάει για εμάς. Που δε χρειάζεται να σκεφτούμε το χρόνο που τρέχει, παίρνοντας συνεχώς λίγη ακόμα από τη ζωή μας.
Τα λιγότερα είναι περισσότερα. Κι αν δε μπορείς να έχεις όλα αυτά που θέλεις, να εύχεσαι να μη χάσεις όσα έχεις ήδη. Γιατί όταν τα χάσεις θα καταλάβεις πόσα πολλά ήταν.
Σ’ευχαριστώ μπαμπά.
Αν σου άρεσε αυτό το κείμενο…
Pin this
20 comments
Τι όμορφο κείμενο ρε κορίτσι για άλλη μια φορά. Τα σημαντικά είναι τα απλά αλλά συνήθως τα ξεχνάμε.
Ευχαριστώ πολύ Κική μου!
Πολύ όμορφα λόγια ,αληθινά ….
Ευχαριστώ πολύ!
Εξαιρετικό κείμενο Άλκηστη! Ό,τι χρειαζόταν για την έναρξη του φθινοπώρου. Τελικά όσα έχουμε είναι πάντα πολλά, αρκεί να επικεντρωθούμε στην παρουσία τους…
ΥΣ. Πρώτη φορά σήμερα σε άκουσα κιόλας. Σαν παραμύθι ήταν η απαγγελία σου. Πολλά συγχαρητήρια και σε ευχαριστούμε πολύ!
Καλό φθινόπωρο!
Σε ευχαριστώ πολύ Ολυμπιάννα μου!
Μακάρι να μπορούμε να το θυμόμαστε πιο συχνά, ειδικά με όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω μας…
Πολλά φιλιά!
Υπέροχο κείμενο, Άλκηστη! Και πόσο δίκιο έχεις για τον προφυλακτήρα! Ήταν εκεί κι έκανε τη δουλειά του. Λίγα και καλά να έχουμε και να τα εκτιμάμε!
Ευχαριστώ πολύ Ερωφίλη μου! Εύχομαι να είσαι καλά!
Εισαι πολυ τυχερη που εχεις εναν τεοιο πατερα. Σε εκανε ενα πολυ γλυκο ανθρωπο. Τις επιθυμιες μας ομως πρεπει να τις γευομαστε στο επαρκο. Το κλειδι ειναι η συνειδητοτητα κατι που ο πολιτισμος μας δεν εχει. Απο αυτο πασχουμε. Τι κριμα!
Ευχαριστώ πολύ! Επιθυμία με επιθυμία διαφέρει, και δε μπορούν να μπουν όλα στο ίδιο ζύγι. Προσωπικά θέλω να νιώθω ότι εγώ ελέγχω τις επιθυμίες μου και όχι εκείνες εμένα!
Τέλειο…
Ας νιώσουμε λίγη ευγνωμοσύνη για όσα έχουμε.
Ευχαριστώ Ντένια μου!
Poso…ma poso alithino!!!!
Ευχαριστώ πολύ!
Τι ωραίο κείμενο! Τροφή για σκέψη.
Ευχαριστώ πολύ!
I don’t want what I haven’t got….
So true!
Ο πατέρας σου έχει απόλυτο δίκιο!!! Είναι ένα εξαιρετικό κείμενο γεμάτο αλήθεια!! Τα μικρά που έχουμε στη ζωή μας είναι και τα πιο σημαντικά. Βαλλομαστε καθημερινά απο πληθώρα πραγμάτων. Κι όμως ο άνθρωπος μπορεί να ζήσει με λίγα και ουσιαστικά. Σε ευχαριστώ πολύ ❤️
Εγώ ευχαριστώ πολύ! 🙂