Take a break

Μήπως πρέπει να χτίσεις μια ζωή από την οποία δε θα θέλεις να ξεφύγεις;

Μπορείς και να το ακούσεις, πατώντας το play

Για προσπάθησε να κάνεις εικόνα το εξής: Είσαι διακοπές, ή ένα ταξίδι κάπου μακριά. Δεν έχεις υποχρεώσεις. Δεν απαντάς το κινητό. Δε βάφεσαι, δε φτιάχνεσαι, δεν έχεις πρόγραμμα. Ξυπνάς όποτε θες, δε γυρνάς στο δωμάτιο σου παρά τα μεσάνυχτα, και έτσι, κάπου μεταξύ δεύτερου καφέ και τρίτης μπύρας, τα προβλήματα της καθημερινότητας σου διαστρεβλώνονται και θολώνουν. Μοιάζουν μακρινά και αόριστα. Ζεις σε έναν άλλο κόσμο, όπου τίποτα δε σε αγγίζει. Οι διακοπές είναι υπέροχες, κυρίως γιατί μας δίνουν μια αφορμή να αποφύγουμε όλα εκείνα τα δύσκολα.

Όλοι αγαπάμε τα διαλείμματα από τη «δύσκολη» ζωή μας. Είναι η ανάσα πριν βουτήξουμε ξανά στα βαθιά. Μετράμε τις μέρες μέχρι την επόμενη αργία, ή μέχρι το ταξίδι μας στο νησί. Οι μέρες περνάνε, έρχονται, και φεύγουν. Τι γίνεται λοιπόν όταν μια ανάσα απλά δεν αρκεί; Όταν νιώθεις ότι πνίγεσαι συνέχεια; Όταν μετράς τις μέρες από διάλειμμα σε διάλειμμα, ξεχνώντας ότι αυτές οι μέρες που διαγράφεις με τόση χαρά είναι η ίδια σου η ζωή;

Πρέπει κάποια στιγμή να μας ανησυχήσει το πόσο παθιασμένα προσπαθούμε να ξεφύγουμε όλοι από τη ζωή μας. Με ταξίδια, με άδειες, με εκδρομές, αλλά και με άλλα, πιο απλά, όπως το φαγητό, οι σειρές, και όλα αυτά που καταβροχθίζουμε με λύσσα. Κάνουμε το παν για να σωπάσουμε τη φωνή που λέει ότι δεν έχουμε στόχους, ή όνειρα, ότι ξοδεύουμε αλόγιστα το χρόνο μας, ότι δεν ξέρουμε ούτε καν ποιοι είμαστε εμείς οι ίδιοι. Φοβόμαστε τη μεγαλύτερη αλήθεια που αντικρίζουμε κάθε πρωί στον καθρέφτη μας: εγώ τώρα πού πάω, και γιατί;

Πόσο εύκολο είναι να ξεφύγεις από αυτή τη λούπα, που σε ρίχνει στα ίδια και στα ίδια; Τα εύκολα τα κατακτημένα; Τα ναι που λες, ενώ μέσα σου ουρλιάζεις όχι; Όλα αυτά που κάνεις για να μη δυσαρεστήσεις τους άλλους; Μήπως ήρθε η ώρα αντί να ονειρευόμαστε αυτά που πέρασαν, ή μια ουτοπία που δε θα αποκτήσουμε ποτέ, να χτίσουμε σήμερα, εδώ και τώρα, μια ζωή από την οποία δεν προσπαθούμε να ξεφύγουμε;

Αν θέλεις να αλλάξεις τη ζωή σου, ξεκίνα με κάτι μικρό. Μάζεψε τα ρούχα σου όταν γυρνάς σπίτι. Άφησε τα παπούτσια σου στην πόρτα. Απλά στρώσε το κρεβάτι σου. Πολλοί πιστεύουν ότι για να γίνει καλύτερη η ζωή τους πρέπει να κάνουν κάτι μεγάλο, κάτι εκρηκτικό. Να παραιτηθούν και να κλείσουν εισιτήριο χωρίς επιστροφή για το Μπαλί. Αν πιστεύεις ότι θα σε βοηθήσει, κάντο. Οι πιθανότητες όμως είναι ότι απλά θα είσαι άνεργος και απένταρος.

Δε χρειάζεται να γίνεις ο επόμενος ομιλητής του Ted. Το μόνο που ζητάει από εσένα η ζωή είναι να τη ζήσεις με στόχους, με ένα νόημα αληθινό για εσένα. Βρες το νόημα σου, αυτό που σου δίνει δύναμη να γίνεις καλύτερος, εσύ και ο κόσμος γύρω σου. Δε χρειάζεται να ανακαλύψεις την Ατλαντίδα. Απλά άκου τις ιδέες που έχεις μέσα στο κεφάλι σου. Αυτές που σου ψιθυρίζουν λίγο πριν αποκοιμηθείς. Τα τρελά όνειρα που κάνουν την καρδιά σου να χοροπηδάει. Κάνε μια μικρή αλλαγή, μια μικροσκοπική. Σήμερα κιόλας. Και μετά κάνε μια μεγαλύτερη, και μια ακόμα πιο μεγάλη. Σε ένα χρόνο από τώρα, η ζωή σου θα είναι ολότελα διαφορετική. Και όλα αυτά θα έχουν ξεκινήσει από κάτι μικροσκοπικό.

Δεν είναι εύκολο. Αλλά είναι απλό. Θα ζεις μια ζωή που θα σε γεμίζει. Και δε θα έχεις ανάγκη τίποτα άλλο για να είσαι γεμάτος από τον ίδιο σου τον εαυτό και τους ευγενείς και ειλικρινείς σου στόχους. Τα όνειρα σου που θα πλησιάζεις με μικρά βήματα και με κάθε βήμα θα νιώθεις όλο και πιο γεμάτος, και δε θα έχεις ανάγκη κανέναν αντιπερισπασμό, κανένα διάλειμμα, ή ταξίδι για να σωπάσεις τη φωνή που σου λέει τις δύσκολες αλήθειες. Εκεί είναι το νόημα της ζωής. Στο να ζεις το καλύτερο δυνατό σου εδώ και τώρα.

Σου φάνηκε χρήσιμο αυτό το post? Αν ναι…

Pin this

>