Γιατί θεωρούμε τόσο σημαντικό το να είμαστε πολυάσχολοι, και τι μπορούμε να κάνουμε για να το αλλάξουμε
Δεν έχεις χρόνο για να το διαβάσεις; Απλά άκουσε το εδώ όσο είσαι στο δρόμο!
«Δεν προλαβαίνω, έχω πολλή δουλειά, τρέχω όλη την ώρα». Πόσες φορές το έχεις πει και εσύ αυτό; Πόσο συχνά χάνεσαι μέσα σε μακροσκελείς λίστες με άπειρα to do, ενώ ζεις με ένα πρόγραμμα στο χέρι; Τρέχεις να τα προλάβεις όλους και όλα, αλλά κάτι πάντα ξεγλιστράει. Τα ρολόγια σε εκνευρίζουν όπως δείχνουν τις ώρες που περνάνε και είναι το πρώτο πράγμα που βγάζεις από το χέρι σου όταν γυρνάς σπίτι.
Κι όμως, αν δεν είσαι busy, αν δεν ανήκεις στο γένος των πολυάσχολων, είναι σχεδόν σαν να μην είσαι αρκετός. Σαν να αφήνεις το χρόνο σου να περνάει, χωρίς να εκμεταλλεύεσαι όλες τις ευκαιρίες και τις δυνατότητες που σου προσφέρονται. Ζούμε στην εποχή όπου το να είσαι πολυάσχολος μοιάζει προαπαιτούμενο της επιτυχίας. Αν έχεις ελεύθερο χρόνο, τότε μάλλον κάτι δεν κάνεις καλά.
Και έτσι, βρισκόμαστε συχνά στο ίδιο τραπέζι με αυτούς τους 25άρηδες οι οποίοι παραπονιούνται για την κούραση που νιώθουν, για τις δυσκολίες της δουλειάς, και την κόπωση του πρωινού ξυπνήματος. Τους βλέπουμε να κουνάνε το κεφάλι εμφατικά σε συζητήσεις με μεγαλύτερους, καθώς συμμερίζονται τον πόνο και την κούραση τους, κι ας τους χωρίζουν 30 χρόνια προϋπηρεσίας.
Είμαστε άραγε τόσο καλομαθημένοι; Μήπως φταίει που μεγαλώσαμε με το Αμερικάνικο όνειρο του εύκολου χρήματος χωρίς να είμαστε έτοιμοι για τη σκληρή ελληνική πραγματικότητα; Ή απλά το να παραπονιέσαι αποτελεί απόδειξη αυτής ακριβώς της σημαντικότητας που θέλουμε όλοι μας να νιώθουμε; Κόπωση σημαίνει ότι κάτι κάναμε. Δημόσια παραδοχή (και επίδειξη) αυτής της κόπωσης υποδηλώνει ότι κάποιοι είμαστε, ότι έχουμε στόχους και φιλοδοξίες, και πως είμαστε σημαντικοί. Στην εποχή των social media δε θα μπορούσε άλλωστε να είναι διαφορετικά.
Όμως το να είσαι πολυάσχολος δεν αποτελεί απόδειξη επιτυχίας. Ίσα-ίσα που μπορεί να υποδηλώνει ακριβώς το αντίθετο: ανικανότητα να δομήσεις ένα πρόγραμμα με σωστές προτεραιότητες. Το να τρέχεις συνεχώς, ή έτσι να πιστεύεις, δε σημαίνει τίποτα από μόνο του. Και τα χάμστερ τρέχουν στη ρόδα, αλλά τελικά δε φτάνουν πουθενά, έτσι δεν είναι;
Το λέει και ο Dale Carnegie: πρέπει να κάνουμε διαλείμματα, να ξεκουραζόμαστε. Η παύση μας αναζωογονεί. Δουλεύουμε άλλωστε πιο αποτελεσματικά όταν σταματάμε. Ακόμα και οι ανεμιστήρες χαλάνε αν γυρνάνε συνέχεια, οπότε γιατί εμείς να είμαστε διαφορετικοί; Πρέπει να αφήνουμε πάντα ελεύθερο χρόνο στη μέρα μας, για τους δικούς μας, τους φίλους μας, και τον εαυτό μας.
Δεν είναι ντροπή να παραδεχτείς ότι έχεις ελεύθερο χρόνο. Ειδικά αν αυτό τον χρόνο θα τον αφιερώσεις στον εαυτό σου, για να διαβάσεις ένα βιβλίο ή απλά να χαλαρώσεις. Ο χρόνος μας δε χρειάζεται να είναι γεμάτος από to do για να νιώθουμε ότι δεν πάει χαμένος. Αντίθετα, μπορούμε να είμαστε πιο αποτελεσματικοί όταν δουλεύουμε έξυπνα.
Την επόμενη φορά λοιπόν που θα σε ρωτήσει κάποιος τι κάνεις, μην βιαστείς να απαντήσεις τρέχω. Ο εγκωμιασμός του πολυάσχολου είναι μια φούσκα. Και όπως όλες οι φούσκες, αργά ή γρήγορα σκάει. Ο χρόνος σου είναι πολύτιμος. Μην τον σπαταλάς υποκρινόμενος ότι τον εκμεταλλεύεσαι.
Εσύ…είσαι πολυάσχολος;
Σου φάνηκε ενδιαφέρον αυτό το post? Αν ναι..
Pin this


12 comments
Εντάξει φοβερό άρθρο. Ακριβώς ότι είχα στο μυαλό μου για την κλασσική απάντηση “τρέχω”. Συμφωνώ απόλυτα! Κάποιος έπρεπε να το πει επιτέλους.
Χαίρομαι που συμφωνείς, Κατερίνα! Μα τι συμβαίνει πια και κυνηγάμε το χρόνο μονίμως;…
Ο ελεύθερος χρόνο δεν πρέπει να είναι “ταμπού” αλλά και προτεραιότητα.
Όπως το λες, Ειρήνη, έχει γίνει ταμπού!
Διαβάζοντας όσα έγραψες ένα quote μου ήρθε στο μυαλό: “Work smarter not harder”!
Δε ξέρω αν είναι τόσο θέμα lifestyle το “είμαι πολυάσχολος” ή απλά έλλειψη οργάνωσης…
Είχα διαβάσει ένα πολύ βοηθητικό βιβλίο σχετικά με το πως να είσαι πιο παραγωγικός και να θέτεις σωστά τις προτεραιότητες σου, αλλά δε θυμάμαι τον τίτλο αυτή τη στιγμή!
Ίσως η αλήθεια να είναι κάπου στη μέση?… Αν το θυμηθείς, θα με ενδιέφερε να το διαβάσω, πέφτω συχνά σε αυτή την παγίδα… Ευχαριστώ!
Οσο και αν “τρεχω” παντα φροντιζω να βρω χρονο και για μενα!Αργησα αλλα καταλαβα ποσο σημαντικο ειναι να ειμαι πρωτα καλα εγω για να ειναι κ το υπολοιπο σπιτι.
Ακριβώς! Όπως λέει και μια φράση, όταν πέσουν οι μάσκες οξυγόνου, φορέστε πρώτα στον εαυτό σας και μετά στους συνεπιβάτες σας…
Πόσο δίκιο έχεις… Ειδικά στο σημείο του 25χρονου που κουνάει συγκαταβατικα το κεφάλι, λύθηκα στα γέλια! Και, θα συμφωνήσω με την Ειρήνη, Φοβόμαστε /Ντρεπόμαστε να αφιερωσουμε λίγο χρόνο στον εαυτό μας (μεγάλο θέμα προς συζήτηση)…
Αυτό το σημείο που αναφέρεις Αγγελική, το έχω ακούσει από πολλούς μεγαλύτερους μου να το σχολιάζουν αρνητικά…και ε…ένα δίκιο το έχουν!
Πάντως, μάλλον στα to do μας πρέπει να μπει και ένα “me time”!…
Υπέροχο post.. Με βρίσκει και σε φάση απόλυτα ταιριαστή. Έχω πολλάκις (Πολάκης;;;) υπάρξει θύμα και χρήστης του “τρέχω” για τους λόγους που λες και γι άλλους πολλούς 😳💕
Πάντως είναι πολύ ωραίο να έχεις ελεύθερο χρόνο και ίσως το μόνο πράγμα που μπορεί να σε κάνει εύκολα να ανασυνταχθείς!
Καταρχήν γέλασα με το πολλάκις-πολάκης. Μα τι παθαίνουμε μερικές φορές και τα μπλέκουμε στο μυαλό μας;;
Ο ελεύθερος χρόνος είναι ένα δώρο, πρώτα στον εαυτό μας, και μετά στους άλλους, όπως λες για την εξαιρετικά πολύτιμη…ανασύνταξη!