Όταν φεύγεις από το πατρικό σου, είτε ως φοιτήτρια, είτε πριν συγκατοικήσεις με το άλλο σου μισό, υπάρχουν πολλά πράγματα τα οποία θα δεις να αλλάζουν. Η καθημερινότητα σου, η διαχείριση του χρόνου και των οικονομικών σου, αλλά και η ίδια η αίσθηση της ενηλικίωσης είναι μερικά μόνο από αυτά.

Τι αλλάζει λοιπόν όταν μένεις μόνη σου;

Προτιμάς να το ακούσεις; Πάτα το play!

-Η καθημερινότητα σου περιστρέφεται γύρω από τις δουλειές του σπιτιού, τις εκκρεμότητες του σπιτιού, τις ελλείψεις του σπιτιού, τα ψώνια του σπιτιού…όλα τα του σπιτιού δηλαδή. Κάπου, χωρίς να το καταλάβεις, αρχίζεις να γίνεσαι η μαμά σου με τις μακριές λίστες και τα post-it κολλημένα στους τοίχους της κουζίνας. Ο ηλεκτρολόγος και ο υδραυλικός είναι οι favorite επαφές σου, ενώ φτιάχνεις πρόγραμμα με το τι πρέπει να γίνει και πότε. Κάπως έτσι, θα αρχίσεις να γίνεσαι πιο οργανωτικός τύπος, να βάζεις προτεραιότητες, και να εκτιμάς εκείνες τις εποχές όπου δε σε απασχολούσε τίποτα από όλα αυτά.

–Η έννοια του ελεύθερου χρόνου αλλάζει. Αφενός, ο χρόνος σου περιορίζεται, αφού έχουν προστεθεί πολλές νέες υποχρεώσεις τις οποίες τώρα μαθαίνεις να ισορροπείς. Αφετέρου, αντιλαμβάνεσαι ότι ελεύθερος χρόνος δε σημαίνει ούτε χαζολόγημα, ούτε άπειρες ώρες σε μια καφετέρια με την παρέα σου. Αυτά που έκανες στα φοιτητικά σου χρόνια σου μοιάζουν πλέον σπατάλη πολύτιμου χρόνου τον οποίο μπορείς να αφιερώσεις σε άλλες δραστηριότητες. Ή έστω και στο να ξαπλώσεις στον καναπέ για δύο ώρες.

-Εκτιμάς την αξία του χρήματος, και του μισθού σου. Όλα αρχίζεις να τα συγκρίνεις και να τα ζυγίζεις βάση του τι άλλο θα μπορούσες να κάνεις με το ίδιο ποσό. Για παράδειγμα, αυτό το λεοπάρ τιραντάκι είναι πολύ ωραίο, αλλά κοστίζει όσο ο λογαριασμός του τηλεφώνου του μήνα. Αξίζει, ή μήπως είναι κάτι ακόμα που απλά δε χρειάζεσαι; Με αυτό τον τρόπο, κάνεις λιγότερες άσκοπες αγορές, μαθαίνεις τη σημασία της αποταμίευσης, και δε γεμίζεις τις ντουλάπες σου με άχρηστα και αχρησιμοποίητα αντικείμενα.

-Όταν μένεις μόνη σου, αναλαμβάνεις στο 100% την ευθύνη του εαυτού σου. Από την ασφάλεια του σπιτιού μέχρι το τι θα φας, αν δεν φροντίσεις εσύ, δε θα το κάνει κανένας άλλος. Η μαμά σου, που έτρεχε για όλα, σου δημιουργούσε την εντύπωση πως κάποια πράγματα γίνονται από μόνα τους. Η αλήθεια όμως είναι ότι αν δε βάλεις εσύ το χεράκι σου, τίποτα δε θα προχωρήσει. Έτσι, θέλοντας και μη, μαθαίνεις να κάνεις όλα εκείνα που κατά βάθος θα ήθελες να αποφύγεις.

–Ενηλικιώνεσαι. Όταν σκοτώνεις την πρώτη σου κατσαρίδα, βάζεις τον πρώτο σου τεχνικό μέσα στο σπίτι, και αποφασίζεις να βάψεις, αρχίζεις να νιώθεις ότι έχεις κάνει ένα βήμα πιο κοντά στην ενηλικίωση. Αποφασίζεις εσύ πλέον τι είναι σωστό και τι πρέπει να γίνει, πότε, και πώς. Μαθαίνεις να ρωτάς αν δεν καταλαβαίνεις, κι αν καταλαβαίνεις αλλά διαφωνείς, να το λες. Σπας το παιδικό καβούκι που σε κρατούσε σιωπηλό, και διεκδικείς αυτό που αισθάνεσαι ότι δικαιούσαι. Η ενηλικίωση είναι άλλωστε μια σειρά από μικρές νίκες, και το να φτιάξεις το χαλασμένο σου καζανάκι είναι μία μονάχα από αυτές.

–Μαθαίνεις να αγαπάς την ομορφιά του χώρου. Το σπίτι σου, όσο μικρό και παλιό και να είναι, αποτελεί μια αντανάκλαση του εσωτερικού σου κόσμου. Το στυλ σου, οι προτιμήσεις και τα hobby σου προβάλλονται παντού, από τα χρώματα και τα διακοσμητικά, μέχρι τους πίνακες στους τοίχους. Γι’αυτό λοιπόν, όχι μόνο προσέχεις περισσότερο τι αφήνεις εκτεθειμμένο, αλλά βλέπεις και με άλλο μάτι πια τα σπίτια ή τα δωμάτια των φίλων σου.

Όταν μένεις μόνη σου, υπάρχουν πολλά τα οποία θα δεις να αλλάζουν. Το πιο σημαντικό είναι ότι εσύ ο ίδια θα γίνεις καλύτερη, και θα έρθεις πιο κοντά σε αυτό που είσαι και σε αυτό που μπορείς να γίνεις. Είναι ένα μεγάλο βήμα προς το τεράστιο άγνωστο, ένα βήμα όμως που θα σε φέρει στην άλλη μεριά του γρασιδιού, εκεί όπου όλα έχουν μια διαφορετική απόχρωση.

Τι άλλαξε για εσένα όταν έμεινες μόνη σου για πρώτη φορά;

Αν σου άρεσε αυτό το κείμενο…

Pin this