Να ζεις, να αγαπάς, να μαθαίνεις, ήταν ο τίτλος ενός βιβλίου του Leo Buscaglia, που είχα διαβάσει κάποτε, όταν ήμουν ακόμα στην εφηβεία. Πλέον δε θυμάμαι τίποτα άλλο από αυτό το βιβλίο πέρα από τον τίτλο του, κι όμως ο τίτλος του μου έρχεται συχνά στο μυαλό.

Γιατί τι άλλο μπορεί να ζητήσει άραγε κανείς από τη ζωή; Τι πιο δυνατό από το να εξελίσσεσαι κάθε μέρα, να ανακαλύπτεις τον κόσμο, να διευρύνεις τους ορίζοντες σου; Και παράλληλα να ζεις, τα όμορφα και τα άσχημα, και να βγαίνεις πιο δυνατός μέσα από την κάθε δυσκολία, ενώ στο τέλος της ημέρας γυρνάς σε ένα ζεστό σπίτι, σε μια ζεστή αγκαλιά; Του γονιού, του συντρόφου, του παιδιού. Της αγάπης που εκδηλώνεται με τόσους, μα τόσους πολλούς τρόπους, που δε μπορώ να τους απαριθμήσω όλους.

Τι είναι τελικά η αγάπη;

τι είναι τελικά η αγάπη

Αγάπη είναι το καθησυχαστικό βλέμμα της μαμάς, όπως θα σου πουν όλα τα μικρά παιδιά. Εκείνες τις φορές που δεν πήρες καλό βαθμό, ή που έκανες κάποια αταξία, ή που θύμωσε ο μπαμπάς. Το βλέμμα της, που πίσω από την ενόχληση, κρύβει πάντα αυτή την αναντίρρητη και αδιαμφισβήτητη αγάπη.

Αγάπη είναι να κοιμάσαι στο πίσω μέρος του αυτοκινήτου, ενώ ο μπαμπάς σου οδηγάει με αργούς ρυθμούς για να μη σε ξυπνήσει, καθώς μέσα του στεναχωριέται που πάλι σε σήκωσε 6 το πρωί για να σε πάει στη γιαγιά. Θα ήθελε να μείνει μαζί σου, αλλά δεν έχει επιλογές, κι ελπίζει αυτό το κενό που αφήνει πίσω του να το καλύπτει η αγάπη που νιώθει μέσα του, κι ας δυσκολεύεται να την εκφράσει φωναχτά.

Αγάπη είναι όταν ο αδερφός σου σού φυλάει το τελευταίο σοκολατάκι, ή μοιράζεται μαζί σου το δικό του κομμάτι πίτσα. Επίσης, αγάπη είναι να σε παίρνει μαζί του στο γήπεδο όπου βρίσκεται με τους φίλους του, όχι μόνο γιατί του το είπε η μαμά, αλλά γιατί κατά βάθος στεναχωριέται να μένεις μόνη σου στο σπίτι.

τι είναι τελικά η αγάπη

Αγάπη είναι όταν η γιαγιά φτιάχνει σπανακόπιτα, κι ας έχει χτυπημένο χέρι, κι ας πονάνε οι αρθρώσεις της και εκείνο το δάχτυλο που έχει λίγο στραβώσει με τα χρόνια, κι ας έχει κρύο έξω στις πλαγιές όπου μάζεψε τα χόρτα. “Να φάει το παιδί,” σκέφτεται από μέσα της, γιατί στο μυαλό της είσαι πάντα ένα μικρό απροστάτευτο μωρό.

Αγάπη είναι όταν η φίλη σου θυμάται ότι θα πήγαινες για υπέρηχο και σε ρωτάει πώς πήγε. Αγάπη είναι όταν ξέρει πού να σταματήσει τις ερωτήσεις, πόσο να σε ακούσει, και πότε να αλλάξει θέμα για να σε κάνει να νιώσεις καλύτερα.

Αγάπη είναι όταν η συνάδελφος σου πάει ταξίδι και θυμάται να σου φέρει ένα μαγνητάκι, που ξέρει ότι τα μαζεύεις με μανία. Μια τόσο μικρή κίνηση, αλλά και τόσο μεγάλη. Ή όταν ο συνάδελφος σου σού φέρνει το αγαπημένο σου κουλούρι από το φούρνο της γειτονιάς του, γιατί πέρασε από εκεί το πρωί και σε σκέφτηκε, χωρίς να του το ζητήσεις.

τι είναι τελικά η αγάπη

Αγάπη είναι όταν ο σύντροφος σου σού φτιάχνει καφέ το πρωί, όταν σου ετοιμάζει τοστ για να πάρεις στη δουλειά, ή σου αφήνει ένα κρυμμένο σημείωμα κάτω από το μαξιλάρι για να το βρεις όταν πέσεις ξανά για ύπνο. Αγάπη είναι όταν σε βλέπει στεναχωρημένη, και απλά σε ακούει, χωρίς να κρίνει. Αγάπη είναι να σου δίνει το χώρο και το χρόνο που χρειάζεσαι, κι ας θυσιάζει τον κοινό σας χρόνο.

Αγάπη είναι το φιλί που σου δίνει ο ανιψιός σου, το γέλιο του όταν τον γαργαλάς, και το χαμόγελο του όταν σε βλέπει. Αγάπη είναι όταν κοιτάζει φωτογραφίες σου και ρωτάει πού είσαι και τι κάνεις.

Αγάπη είναι όταν ο θείος σου τυπώνει μια φωτογραφία σου και τη βάζει στην τραπεζαρία του για να σε βλέπει κάθε μέρα, ή όταν ζητάει τη γνώμη σου, και την ακούει με σεβασμό και προσοχή. Αγάπη είναι να μιλάει για εσένα και να χαμογελάει, καθώς σκέφτεται όλες εκείνες τις φάσεις της ζωής σου που πέρασες με εκείνον θεατή και συμμέτοχο.

τι είναι τελικά η αγάπη

Αγάπη είναι όλα αυτά, και τόσα άλλα, πιο μικρά και πιο μεγάλα. Είναι όλα εκείνα που παρατηρούμε, και όλα αυτά που μας διαφεύγουν. Είναι το προστατευτικό κουκούλι που μας κάνει πιο δυνατούς και λιγότερο ευάλωτους απέναντι στη σκληρότητα του κόσμου.

Γιατί αγάπη είναι να βλέπεις, να ακούς, να αντιλαμβάνεσαι, να νοιάζεσαι, να μαθαίνεις, να βοηθάς. Να είσαι η καλύτερη εκδοχή του εαυτού σου, και να αφήνεις και την καρδιά σου να παίρνει τον πρώτο λόγο πού και πού. Αγάπη είναι να είσαι ευάλωτος. Γιατί μόνο έτσι μπορείς να γίνεις πιο δυνατός.