Τι έμαθα το 2022

Αν υπάρχει μία παράδοση σε αυτό το blog είναι αυτές οι αναρτήσεις στο τέλος κάθε χρονιάς με τα μαθήματα της χρονιάς που πέρασε. Ένας μικρός απολογισμός, ή μια κεντρική θεματική που με συνόδευσε όλη τη χρονιά, και μια σκέψη που θέλω να μοιραστώ, πιο πολύ για να δώσω ένα χρώμα, έναν χαρακτηρισμό αν θες, στην κάθε χρονιά.

Τι έμαθα λοιπόν το 2022;

Συνέχισε να διαβάζεις.

Αυτή η χρονιά ήταν ξεκάθαρα μία από τις πιο κομβικές της ζωής μου. Έγινα μαμά για πρώτη φορά και όλα όσα γνώριζα έπαψαν να ισχύουν, ή τελοσπάντων άλλαξαν χρώμα και υπόσταση. Οι προτεραιότητες γύρισαν τούμπα, και μου έγινε πολύ πιο ξεκάθαρο όχι μόνο τι είναι σημαντικό για μένα, αλλά και πού είμαι εγώ πιο σημαντική. Όταν ένας μικροσκοπικός άνθρωπος εξαρτάται πλήρως από εσένα, και από τις επιλογές σου, οφείλεις σε αυτόν τον άνθρωπο πρώτα από όλα, να φροντίζεις τον εαυτό σου όσο μπορείς. Και αυτή η φροντίδα μπορεί να πάρει πολλές μορφές: σωματικά (με καλή διατροφή, γυμναστική, ή ύπνο), πνευματικά (με ένα καλό βιβλίο, ένα θέατρο, μια ταινία), ή ψυχολογικά (με μια βραδιά μακριά από το μωρό, από το σπίτι, από τους τοίχους αυτούς που θα μελετήσεις πολύ καλά το πρώτο διάστημα). Έτσι λοιπόν, έμαθα να αναγνωρίζω καλύτερα τις ανάγκες μου και να προσπαθώ να τις εντάξω μέσα στο πλάνο όπως ακριβώς εντάσσω και το πλύσιμο-καθάρισμα-σιδέρωμα. Αν το σπίτι χρειάζεται φροντίδα κάθε βδομάδα, αυτό δε θα έπρεπε να ισχύει και για εμάς τους ίδιους;

Ταυτόχρονα, έμαθα πως το ένστικτο είναι ισχυρό εργαλείο. Όχι ότι ξαφνικά χτυπάει ένα καμπανάκι ή γυρίζει ένας διακόπτης με το που θα κρατήσεις το νεογέννητο μπλαβί μωρό σου στην αγκαλιά σου, αλλά πλέον, επειδή δεν έχεις και πολλές επιλογές, μαθαίνεις να ακούς καλύτερα την εσωτερική φωνή σου. Αυτή που θα σου πει, “ναι, τώρα πρέπει να μιλήσεις με την παιδίατρο”, ή “αυτό δε δουλεύει, κι ας το πρότεινε ο γιατρός”. Όταν έχεις απέναντι σου ένα πλάσμα που επικοινωνεί σε μια άγνωστη για σένα γλώσσα το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να το παρατηρείς και σιγά-σιγά να μάθεις να το ερμηνεύεις, και να εύχεσαι πως κάνεις τις σωστές επιλογές.

Έμαθα επίσης πως κανείς δεν έχει όλες τις απαντήσεις. Όλοι έχουν μικρά κομμάτια απαντήσεων που αν τα συνθέσεις μπορεί κάπου να οδηγηθείς, αλλά τις περισσότερες φορές πρέπει να συνδυάσεις λογική, ένστικτο, και εμπειρία, και να εύχεσαι να είναι σωστός ο δρόμος που επέλεξες. Μα και σωστός να μην είναι, όλο και περισσότερο καθώς μεγαλώνω συνειδητοποιώ πως τα λάθη μας, περισσότερο από τα σωστά μας, είναι αυτά που καθορίζουν το ποιοι είμαστε. Γιατί γίνονται μαθήματα, γιατί αναδεικνύουν τις αδυναμίες μας, μα και γιατί μέσα από αυτά μπορούμε να ανακαλύψουμε τα μοτίβα των συμπεριφορών μας, και έτσι να ξεθάψουμε αλήθειες βαθιά ριζωμένες.

Συνειδητοποίησα επιπλέον, για ακόμα μια φορά πως το ταξίδι της ζωής μοιάζει πολύ με το ταξίδι με τρένο: είναι πολλοί οι επιβάτες, μα λίγοι εκείνοι που θα σε συνοδεύσουν μέχρι το τέλος. Γι’αυτό οφείλεις να επιλέγεις όσο το δυνατόν πιο σοφά τη διαδρομή μα και το κάθισμα σου, κι αν κάτι δε σου αρέσει, να μη διστάζεις να αλλάζεις πορεία.

Μα πιο πολύ από όλα, αυτό που έμαθα τη χρονιά που μας πέρασε, το 2022, είναι πως τα ωραιότερα πράγματα στη ζωή, τα πιο μεγάλα και τα πιο σημαντικά, είναι αυτά που σε ξεβολεύουν, σε δυσκολεύουν, μα σε κάνουν καλύτερο. Το νόημα είναι στις προκλήσεις, όχι στην ασφάλεια του οικείου. Κι αυτό είναι ένα μάθημα που εύχομαι να θυμάμαι και του χρόνου.

Εσύ τι έμαθες το 2022;

Αν σου άρεσε αυτό το κείμενο…

Pin this