Πριν λίγο καιρό, ολοκλήρωσα ένα από τα πιο προσωπικά challenges που έχω τρέξει σε αυτό το blog, το challenge των 30 ημερών πριν γίνω 30. Κάθε μέρα μέχρι τα γενέθλια μου, κατέγραφα κάποιο highlight, ανάμνηση, ή aha moment, το οποίο ήθελα να φυλακίσω σε μια προσπάθεια να κρατήσω ζωντανές τις εικόνες από τις τελευταίες μέρες πριν ενηλικιωθώ και επίσημα.

Αν θέλεις, αυτό το challenge ήταν σαν ένα ιδιαίτερο ημερολόγιο. Πιο σύντομο, πιο στοχευμένο, και λιγότερο αφαιρετικό. Αλλά ήταν παρόλα αυτά μια καταγραφή σκέψεων, ερωτημάτων, και επιφοιτήσεων, που με έκαναν να συνειδητοποιήσω αρκετά πράγματα.

Τι έμαθα λοιπόν όταν άρχισα να κρατάω ημερολόγιο;

Και τι μαθήματα πήρα μετά από αυτό το challenge των 30 ημερών;

Άκουσε το εδώ!

Πιο παλιά, όταν ήμουν στην εφηβεία, και στα πρώτα φοιτητικά μου χρόνια, κρατούσα τακτικά ημερολόγιο. Ήταν ο δικός μου τρόπος να εκφράσω τις σκέψεις μου, και με κάποιο τρόπο, να διατηρήσω μια εικόνα του τότε εαυτού μου. Μεγαλώνοντας όμως, και με το χρόνο να συστέλλεται μονίμως, αυτή η συνήθεια (δυστυχώς) κόπηκε.

Όταν λοιπόν άρχισα να κρατάω ημερολόγιο ξανά, αντιλήφθηκα ότι οι αισθήσεις μου είχαν αρχίσει να οξύνονται. Σαν περιηγητής στο δάσος, πρόσεχα περισσότερο, όχι τα μεγάλα, αλλά τις μικρές λεπτομέρειες. Μια ωραία ανατολή ή δύση, ένα καλό τραγούδι στο ραδιόφωνο…τόσα και τόσα που περνάνε απαρατήρητα όταν δεν έχεις το νου σου. Επειδή το challenge ήταν να καταγράφω κάτι το μοναδικό στην κάθε ημέρα, αναγκάστηκα να γίνω πιο παρατηρητική. Και έτσι, αντιλήφθηκα πραγματικά ότι η ομορφιά κρύβεται στις λεπτομέρειες.

Άρχισα να θυμάμαι περισσότερο. Όταν παρατηρείς και καταγράφεις, η μνήμη σου οξύνεται. Αυτά που προσέχεις αποκτάνε μια ιδιαίτερη θέση στις αναμνήσεις σου, και έτσι, όταν ανατρέχεις πίσω σε κάποια μέρα, μπορείς να θυμηθείς την αίσθηση που σου άφησε ο παφλασμός της θάλασσας σε εκείνο το δωμάτιο στο Βόλο (Day 29), η γεύση από τα άγρια μανιτάρια στο Ilios (Day 23), το θλιμμένο βλέμμα της γυναίκας στο Datsun (Day 4). Όλα αυτά, τα τόσο μικρά και ασήμαντα, γίνονται μεγάλα. Σε ό,τι δίνεις την προσοχή σου, το μεταμορφώνεις.

Αναγκάστηκα να εκτιμήσω πιο πολύ. Πράγματα που μέχρι πρότινος τα θεωρούσα δεδομένα, είχαν γίνει σημαντικά. Ένα date night με τον φίλο μου, μια ταινία στον κινηματογράφο, ή μια παράσταση στο Νιάρχος (Day 17), μπορεί να είναι ασήμαντα μπροστά σε τόσα άλλα. Μα καθένα από αυτά είναι ξεχωριστό, και όπως λέει και ο Μικρός Πρίγκιπας (ένα από τα αγαπημένα μου βιβλία), αυτό το τριαντάφυλλο είναι μοναδικό γιατί είναι το δικό μου. Έτσι λοιπόν, όταν άρχισα να κρατάω ημερολόγιο, εκτίμησα πιο πολύ και πιο πολλά.

Θυμήθηκα τι σημαίνει να νιώθεις ευγνωμοσύνη. Το να κάνεις μια δουλειά που σου μαθαίνει συνεχώς νέα πράγματα, να βλέπεις θεάματα, να δοκιμάζεις διαφορετικές κουζίνες, να πηγαίνεις κοντινά ταξίδια, να έχεις δίπλα σου ανθρώπους που σε αγαπάνε και φίλους που σε εκτιμάνε, τόσα και τόσα για τα οποία πρέπει να είμαστε ευγνώμονες. Το ημερολόγιο με βοήθησε να τα ξαναθυμηθώ όλα αυτά και να τους δείξω το σεβασμό που τους αρμόζει.

Αν θέλεις να αρχίσεις να κρατάς και εσύ ημερολόγιο, βρες εδώ τα πιο χαριτωμένα σημειωματάρια*, για να το κάνεις με στυλ!

Άρχισα να ασχολούμαι περισσότερο με το ξεχασμένο Instagram. Το Instagram είναι η πλατφόρμα που εκτιμώ λιγότερο απ’όλες, παρόλο που μέσα από αυτή έχω γνωρίσει πολλές φίλες bloggers. Το challenge των 30 ημερών με ανάγκαζε να βγάζω φωτογραφίες και να ενημερώνω τα stories μου (δες τα highlights μου), ενώ όλο αυτό έγινε και video, πράγμα σπάνιο για εμένα. Ακόμα κι έτσι λοιπόν, το διαδικτυακό μου ημερολόγιο με έφερε πιο κοντά σε μια άλλη πλευρά του Instagram, την πιο προσιτή και την πιο προσωπική.

Τέλος, το πιο σημαντικό από όλα είναι πως όταν άρχισα να κρατάω ημερολόγιο για το #blogchallenge, κατάφερα να αποδεχτώ το πέρασμα του χρόνου, να συμφιλιωθώ με την ιδέα των 30, και τελοσπάντων, να το χωνέψω πως οι μέρες περνάνε, μα αυτό που έχει τελικά σημασία δεν είναι τα χρόνια, αλλά όλες εκείνες  οι στιγμές που τους δίνουν χρώμα. Εσύ τι χρώμα θέλεις να έχει η ζωή σου;

Αν θέλεις λοιπόν να αφιερώσεις λίγο πολύτιμο χρόνο σε σένα, απλά ξεκίνα να κρατάς ημερολόγιο. Σου υπόσχομαι ότι αξίζει.

Σου άρεσε αυτό το κείμενο; Αν ναι…

*affiliate link

Pin this