Υπάρχουν κάποιες μέρες που είναι σαν να έχει γυρίσει η γη ανάποδα και να μην πηγαίνει τίποτα καλά. Ο πρωινός καφές χύνεται στο λευκό σου παντελόνι λίγο πριν φύγεις από το σπίτι, το αυτοκίνητο δυσκολεύεται να πάρει μπρος, πέφτεις σε σκουπιδιάρικο, και όταν φτάνεις αργοπορημένος στη δουλειά, ο υπολογιστής σου έχει κρασάρει.
Τέτοιες μέρες το μόνο που θέλεις είναι να κουβαριαστείς κάτω από μια βαριά κουβέρτα και να κοιμηθείς μέχρι να έρθουν όλα ξανά στη θέση τους. Έλα όμως που η ζωή δε λειτουργεί έτσι. Αντί να κρυφτείς από τον κόσμο, αναγκάζεσαι να βγεις στους κρύους δρόμους και να κάνεις υπομονή, περιμένοντας την επόμενη καταστροφή.
Πώς θα τα βγάλεις πέρα λοιπόν μέχρι να τελειώσει αυτή η βγαλμένη από την κόλαση ημέρα; Αυτά είναι τα 5 βήματα που πρέπει να ακολουθήσεις όταν όλα πάνε στραβά.
Αν δεν έχεις χρόνο να το διαβάσεις, μπορείς να το ακούσεις εδώ
-Το πρώτο πράγμα που έκαναν παλιά οι γιατροί όταν γεννιόταν ένα μωρό ήταν να το χτυπήσουν για να πάρει την πρώτη του ανάσα. Έτσι και εσύ, το πρώτο και το πιο απλό πράγμα που πρέπει να κάνεις για να επιβιώσεις είναι να αναπνεύσεις. Βρες ένα ήρεμο σημείο, κάθισε κάτω, και πάρε δέκα βαθιές εισπνοές και εκπνοές. Προσπάθησε να μη σκέφτεσαι πόσο χάλια πάει η μέρα σου. Αντίθετα, επικεντρώσου στην αναπνοή σου και μόνο εκεί.
-Η πρώτη μας αντίδραση όταν κάτι πάει στραβά είναι να το χτυπήσουμε, κλοτσήσουμε, πετάξουμε, πράγμα το οποίο μετανιώνουμε αμέσως μετά. Όσο και να έχεις θυμώσει, η παρόρμηση της στιγμής θα σε οδηγήσει σε ακραίες αντιδράσεις οι οποίες όχι μόνο δε θα λύσουν το πρόβλημα σου, αλλά θα το επιτείνουν. Κάνε ένα διάλειμμα για μερικά λεπτά και γύρνα πίσω όταν είσαι πια αρκετά ψύχραιμος για να βρεις τη λύση. Αν το πρόβλημα επιμένει παρ’όλα αυτά, άφησε το στην άκρη για αργότερα που θα έχεις πιο καθαρό μυαλό.
–Φτιάξε ένα πλάνο δράσης. Από το πιο απλό, όπως το να βρεις ένα τσαγκάρικο για το σπασμένο σου τακούνι, μέχρι τη διαχείριση πραγματικών εργασιακών κρίσεων, η δράση είναι καλύτερη από την μεμψιμοιρία. Αν ο Τζακ έβαζε τα κλάματα στη θέα του γίγαντα, δε θα είχε γίνει ποτέ θρύλος. Αντίθετα, οπλίστηκε με θάρρος δυσανάλογο του ύψους του και έκανε αυτό που ήξερε να κάνει καλύτερα: πάλεψε.
–Σταμάτα τις αρνητικές σκέψεις που σε οδηγούν σε ένα downward spiral. Επειδή μια μέρα είναι κακή, δεν είναι κακή όλη σου η ζωή. Δε γίνεται να έχει λιακάδα κάθε πρωί, κάποια στιγμή θα βρέξει. Είτε θα βρεις τρόπο να προστατευτείς, είτε θα γίνεις μούσκεμα.
-Μην ξεχνάς το πιο βασικό: αυτή η κακή μέρα δεν είναι η υπόλοιπη ζωή σου. Όλα είναι προσωρινά. Αύριο ξεκινάει μια καινούρια μέρα, και όλα μπορεί να είναι διαφορετικά. Σφίξε τα δόντια, οπλίσου με υπομονή, και βγες στη μάχη. Κάνε το καλύτερο που μπορείς να κάνεις, κι αν χάσεις τη μάχη, υπάρχει ένας ολόκληρος πόλεμος για να κερδίσεις.
Λοιπόν, εσύ τι κάνεις όταν πάνε όλα στραβά;
Βρήκες χρήσιμο αυτό το post? Αν ναι…
Pin this
12 comments
Πολύ όμορφο κείμενο για άλλη μια φορά κορίτσι! Απλό και to the point!
Ευχαριστώ πολύ Κική μου!
..πολυ καλοοοοο!!!!!
Ευχαριστώ 🙂 🙂
Πολύ σοφό!!! Πρέπει να συνεχίζουμε παρ όλες τις δυσκολίες. Όλα είναι προσωρινα
8μ
Συμφωνώ! Ας το κάνουμε ρητό μας αυτό!
Έχω από καιρό (χρόνια) σταματήσει να κάνω σκέψεις, όπως ” όλα σήμερα μου πάνε στραβά”. Όχι πως δεν υπάρχουν μέρες που πραγματικά τυχαίνουν πολλές αναποδιές! Τότε σκέφτομαι τον Νόμο του Murphy “όταν κάτι μπορεί να πάει στραβά, θα πάει όσο στραβά μπορεί”, τον οποίο βέβαια δεν καταλαβαίνω και πολύ, άρα δεν τον ασπάζομαι κιόλας. Όμως μπορώ να πω ότι με διασκεδάζει κάπως (αυτές τις δύσκολες στιγμές) γιατί σκέφτομαι “κοίτα να δεις που μπορεί να ισχύει, πέρα από κάθε δική σου λογική”, έτσι αποστασιοποιούμαι κάπως εκείνες τις δύσκολες στιγμές. Ξέρω βέβαια ότι στη συνέχεια πρέπει είτε να αποδεχτώ ότι για κάποιες αναποδιές δεν μπορώ να κάνω τίποτε και σιγά- σιγά ή αμέσως τις ξεχνάω, είτε να κάνω κάποιες ενέργειες για να διορθωθούν κάποια πράγματα (ομολογώ πολλές φορές υπερβολικά επίπονες που απορροφούν πολλή μου ενέργεια και χρόνο). Η ικανοποίηση που παίρνω στο τέλος είναι αυτά που με έχουν εκπαιδεύσει να αντιμετωπίζω έτσι τα επόμενα, που “εννοείται” δεν σταματούν ΠΟΤΕ, όπως και ΠΟΤΕ δεν σταματούν να έρχονται ευχάριστα πράγματα. Και αυτό λέγεται ζωή!!
Έχεις πολύ δίκιο σε όσα γράφεις, μα πιο πολύ μου άρεσε αυτό που γράφεις στο τέλος. Όπως δε σταματάει το ένα, έτσι δε σταματάει και το άλλο, ποτέ, γιατί η ζωή έχει τα σκαμπανεβάσματα της, που χωρίς αυτά δε θα ήταν το ίδιο. Κάθε δυσκολία έχει να μας διδάξει κάτι, κι αν τέλος πάντων ερχόντουσαν όλα εύκολα, δε θα ήταν πιο βαρετά τα πράγματα; Ίσως;
Σε ευχαριστώ για το σχόλιο!
Καλησπέρα στην κοινότητα. Μόλις κατά τύχη σε ανακάλυψα. Πολύ όμορφα αυτά που έγραψες. Όταν ένας άνθρωπος περνά δια πυρός και σιδήρου στη ζωή του,ψήνεται αρκετά έως πολύ, οπότε ότι και αν μου έρθει, βάζω κάτω τον εαυτό μου και τις σκέψεις μου, βλέπω ποια είναι τα υπέρ και τα κατά σε αυτό που συνέβη, (γιατί τίποτα δεν γίνεται τυχαία σε αυτή τη ζωή),και προσπαθώ να βρω τη λύση στο πρόβλημα που προέκυψε ή μία καλύτερη έκβαση στην υπάρχουσα κατάσταση και συνεχίζω να βαδίζω πάντα μπροστά αντιμετωπιζοντας ότι άλλο προκύψει! Θα ήθελα μόνο αν μου επιτρέπετε ,να δώσω μία φιλική συμβουλή από καρδιάς σε όλους τους αναγνώστες και τις αναγνώστριες αυτού του blog: Επειδή η μεγαλύτερη μάστιγα αυτού του αιώνα είναι το άγχος και το στρες κατ’επεκταση, όσες δύσκολες καταστάσεις και αν έρθουν στο διαβα της ζωής σας, να βρίσκετε πάντα την δύναμη να χαμογελάτε- είναι το μεγαλύτερο φάρμακο της ψυχής!!! Σας το λέει μία καρκινοπαθης που βγήκε νικήτρια σε αυτό τον αγώνα και συνεχίζει να χαμογελά όσες αντιξοοτητες και αν έρθουν!! Η ζωή είναι όμορφη με τα καλά της και τα δύσκολα της και να ζείτε την κάθε σας στιγμή σαν να είναι η τελευταία, τότε θα μάθετε πραγματικά να γεύεστε το κάθε συναίσθημα στον μέγιστο βαθμό και να θυμάστε πάντα (όσο τετριμμένο και αν ακούγεται) ότι πάντα υπάρχουν άνθρωποι που θα είναι σε δυσκολότερη κατάσταση από εσάς και όμως δε θα εγκαταλείπουν και θα συνεχίζουν να χαμογελούν! Συγχωρείστε με για το σεντόνι μήνυμα και εύχομαι σε όλους σας υγεία και δύναμη!!
Με σεβασμό και εκτίμηση
Αναστασία.
Αγαπητή Αναστασία σε ευχαριστούμε πολύ για το τόσο θετικό και αισιόδοξο σχόλιο σου! Στ’αλήθεια τα γράφεις πολύ σωστά, τόσο όσον αφορά τον τρόπο διαχείρισης των δυσκολιών αλλά και στο γεγονός πως πρέπει να εκτιμάμε και να ζούμε το τώρα, κάτι που το θυμόμαστε μονάχα σε στιγμές κρίσης όπως αυτή που βίωσες εσύ. Εύχομαι να είσαι υγιής και πάντα δυνατή να ξεπερνάς το καθετί, και όλοι μας να αντιμετωπίζουμε με ψυχραιμία τα προβλήματα και με χαμόγελο, έχοντας στο μυαλό μας αυτό που λες και εσύ, πως υπάρχει πάντα το χειρότερο.
Σε ευχαριστώ και πάλι!
Άλκηστη
Πιστευω οτι τις δυσκολιες στην ζωη, μας τις στελνει ο ανωτερος εαυτος μας για την εξελιξη μας. Κατι θελει να μας πει και καπου θελει να μας παει και εμεις καλουμαστε να το παρατηρησουμε ουτως ωστε να εξελιχθουμε για το καλο μας. Εμεις τις βλεπουμε ασχημες αυτες τις μερες ενω δεν ισχυει.
Κι εγώ πιστεύω ότι οι δυσκολίες είναι εργαλείο για να δυναμώσουμε. Καθεμία που ξεπερνάμε μας κάνει καλύτερους.