Το καλύτερο δυνατό

Εκεί που καθόμασταν, έβαλε τα κλάματα. Αποπροσανατολισμένη, χαμένη, μπλεγμένη, χωρίς καμία βοήθεια, καμία κατεύθυνση, και με το βάρος της ευθύνης απέναντι στους γονείς της. Κι όμως η Ε. δεν είναι η μόνη που βρίσκεται σε αυτή τη θέση. Μαζί της είναι η Κ., και η Η., και ο Ν. Όλοι αυτοί οι φίλοι και γνωστοί που δε μπορούν να ξεφύγουν από τις γονικές προσδοκίες, κι έτσι, παγιδεύονται ανάμεσα στα θέλω και τα πρέπει.

Δεν προλαβαίνεις να το διαβάσεις; Άκουσε το εδώ!

Κάθε γονιός όταν φέρνει ένα παιδί στη ζωή το μεγαλώνει με μια συγκεκριμένη εικόνα που έχει στο μυαλό του. Με κρυφές προσδοκίες, ελπίδες, ή απωθημένα, που θα ήθελε να εκπληρωθούν. Και κάθε του επιλογή, συνειδητή ή μη, δουλεύει προς αυτή την κατεύθυνση, με στόχο την υλοποίηση αυτών ακριβώς των προσδοκιών. Πόσα και πόσα κοριτσάκια δεν έκαναν μπαλέτο γιατί η μαμά τους δε μπόρεσε ποτέ; Και πόσα αγοράκια συμμετείχαν σε ποδοσφαιρικές ομάδες για να κυνηγήσουν το όνειρο του μπαμπά να γίνουν ο επόμενος Μπέκαμ ή Πελέ;

Όσο είμαστε παιδιά θέλοντας και μη ακολουθούμε το δρόμο που μας χαράζουν οι άλλοι. Οι επιλογές μας είναι σχεδόν ανύπαρκτες, ή έστω ανούσιες. Έχουμε την ψευδαίσθηση ότι επηρεάζουμε τη ζωή μας, αλλά είναι ακριβώς αυτό: μια ψευδαίσθηση. Γι’αυτό και αντιδράμε τόσο, στην προσπάθεια μας να διεκδικήσουμε την παραμικρότερη αίσθηση ελέγχου. Ο κόσμος μας χτίζεται γύρω από τις επιθυμίες των άλλων, οι οποίοι ναι, θέλουν το καλύτερο για εμάς. Τι συνιστά όμως το καλύτερο για τον καθένα; Και ποιος είναι τελικά ο πιο αρμόδιος για να το κρίνει;

Ο γονιός, ο κάθε γονιός που αγαπάει το παιδί του, είναι προστατευτικός και κτητικός. Τα όρια ανάμεσα στο ανήκειν και το υπάρχειν αυτονόμως είναι πολύ λεπτά. Αυτά ακριβώς είναι τα όρια που καταπατούνται και οδηγούν σε μια γενιά αποσυντονισμένη. Γι’αυτό βλέπουμε 30αρηδες ανίκανους να πάρουν δύσκολες αποφάσεις, να ξεβολευτούν, να πουν όχι, να γίνουν δυσάρεστοι ή να κόψουν τους δεσμούς με ανθρώπους που δε μπορούν πια να τους ακολουθήσουν. Είναι εκείνοι που δε μπορούν να ενηλικιωθούν γιατί διχάζονται ανάμεσα στις γονικές προσδοκίες και τα δικά τους όνειρα που μοιάζουν απατηλά αφού κανείς ποτέ δεν τους είπε ότι μπορούν, αν όχι να τα εκπληρώσουν, τουλάχιστον να τα κυνηγήσουν.

Εσύ άραγε πόσο αγαπάς τον εαυτό σου; Πάρε μέρος στο self-love challenge και ανακάλυψε το!

Κι έτσι, οι καφετέριες γεμίζουν με εκείνες τις Ε. και Κ. και Η. που ψάχνουν απεγνωσμένα να βρουν τις απαντήσεις στους φίλους τους ή σ’ένα άδειο φλιτζάνι καφέ. Δεν έχουν μάθει να σκέφτονται σωστά, να βάζουν τα πράγματα σε μία τάξη, μα κυρίως, να λένε όχι. Δε θέλω να παντρευτώ, δε θέλω να κάνω οικογένεια. Θέλω να μείνω εξωτερικό, δεν ξέρω τι δουλειά μου αρέσει. Θέλω να πάω ταξίδια ή να χουζουρέψω μια μέρα στο κρεβάτι χωρίς να μου πουν ότι τεμπελιάζω. Θέλω να έχω το δικαίωμα της αμφιβολίας, της ανασφάλειας, του να μην ξέρω το τι και το πώς. Μα κυρίως, θέλω να ξέρω πως ό,τι κι αν επιλέξω, όπου κι αν καταλήξω, θα είσαι δίπλα μου να με στηρίξεις. Θα πεις τη γνώμη σου, θα με κατευθύνεις να κάνω καλύτερες επιλογές, δε θα μου κόψεις τα φτερά, και θα αποσυνδεθείς. Κυρίως αυτό.

Θα αφήσεις στην άκρη τις προσδοκίες σου, την εικόνα του ιδανικού που έχεις χτίσει πολύ πριν γεννηθώ, θα με αγκαλιάσεις και θα με αφήσεις να πάω εκεί που νιώθω ότι πρέπει να πάω.

“Το νόημα των παιδιών δεν είναι αυτά που ελπίζεις ότι θα καταφέρουν στο όνομα σου αλλά η χαρά που θα σου φέρουν, σε οποιαδήποτε μορφή κι αν έρθει, ακόμα κι αν αυτή χαρά δε μοιάζει καθόλου ως τέτοια, και κυρίως, η χαρά που θα έχεις το προνόμιο να τους προσφέρεις εσύ. Όλοι μας λέμε ότι θέλουμε τα παιδιά μας να είναι ευτυχισμένα, μόνο ευτυχισμένα, και υγιή, αλλά δεν είναι αυτό που θέλουμε. Στην πραγματικότητα, θέλουμε να είναι όπως εμείς, ή καλύτερα από εμάς.”

Hanya Yanagihara, A Little Life*

Κι εμείς θέλουμε να είμαστε καλύτεροι. Από εσάς, από τους γύρω μας, από τον εαυτό που είμαστε σήμερα. Το ταξίδι της αυτοβελτίωσης είναι ακριβώς όπως το άνοιγμα ενός νέου δρόμου. Απαιτεί χρόνο. Απαιτεί υπομονή. Μα κυρίως, τη δύναμη να ξεπεράσεις τη δυσαρέσκεια που νιώθεις όταν τα πράγματα δεν έχουν προχωρήσει όσο θα ήθελες. Ο δρόμος θα φτιαχτεί. Κάποια στιγμή. Εσύ αρκεί να πηγαίνεις κάθε μέρα και να κάνεις το καλύτερο δυνατό. Αυτό είναι το νόημα. Το καλύτερο δυνατό.

Σου άρεσε αυτή η ανάρτηση? Αν ναι…

*affiliate link

Pin this