Το κορίτσι που όλοι ξεχνούσαν το όνομα του

Φλάσμπακ στο νηπιαγωγείο. Ένα χαριτωμένο κοριτσάκι με πλεξούδες με πλησιάζει όλο χαρά. «Και σένα,» μου λέει, «εσένα πώς σε λένε;». Την κοιτάζω τρομαγμένη. Εσωστρεφής εγώ, δεν έχω συνηθίσει σε τόση κοινωνικότητα. «Άλκηστη,» της απαντάω δειλά. Εκείνη ανοιγοκλείνει τα μάτια της, σουφρώνει τη μύτη της, και φεύγει. Δεν της αρέσουν οι άγνωστες λέξεις, και το όνομα «Άλκηστη» ήταν μία από αυτές.

Θέλεις να το ακούσεις; Απλά πάτα το play!

Πρώτη δημοτικού. Το σκηνικό ίδιο, μόνο που αυτή τη φορά η μετέπειτα κολλητή μου, η Πέγκυ, με ρωτάει γιατί με έβγαλαν έτσι οι γονείς μου. Υψώνω τους ώμους, το ίδιο και εκείνη. Συνεχίζουμε να παίζουμε Polypocket ανενόχλητες.

Φροντιστήριο αγγλικών. Η Καναδέζα καθηγήτρια μπουρδουκλώνει τη γλώσσα της κάθε φορά που με φωνάζει. «Άκλ…Άλκ…Ακκ…» Προσπαθώ να μη θυμώσω, προσπαθώ να μη γελάσω. Ούτε και εγώ ξέρω πώς να αντιδράσω.

Θα έλεγες ότι το όνομα Άλκηστη δεν είναι και τόσο άγνωστο πια. Άλλωστε, η πρώτη ατάκα που ακούω όταν συστήνομαι σε κάποιον είναι η διόλου βάσιμη ερώτηση «Πρωτοψάλτη;». Κι όμως, υπάρχουν άνθρωποι που δε μπορούν να θυμηθούν με τίποτα πώς με λένε. Ακούω λοιπόν και στο Άρτεμις, Άλκη, Αφροδίτη, Αριάδνη, και ό,τι άλλο αρχαϊκό από Α μπορείτε να σκεφτείτε. Επίσης, δε θυμώνω όταν γράφετε λάθος το όνομα μου. Άλκηστις, Άλκηστης. Τα δέχομαι όλα στωικά και με κατανόηση.

Όταν έχεις ένα δύσκολο όνομα, μαθαίνεις πόσο σημαντικό είναι το πώς σε λένε. Το όνομα σου σού δίνει μια ταυτότητα. Σε χαρακτηρίζει. Και πολλές φορές, για τον καθένα από εμάς ένα όνομα κουβαλάει και μια ιστορία. Καλή ή κακή. Η φίλη Μαρία, η μαμά Ιωάννα, ο πρώτος έρωτας ο Κώστας. Η μισητή συμμαθήτρια Ρούλα, και η αντιπαθητική συνάδελφος Μαρίνα. Και έτσι, όταν γνωρίζεις μια ακόμα Ιωάννα, ή μια άλλη Ρούλα, δε μπορείς παρά να σκεφτείς εκείνη την πρώτη. Και ίσως να τη συμπαθήσεις περισσότερο ή λιγότερο από όσο θα έπρεπε. Η πρώτη εντύπωση λένε είναι η πιο σημαντική. Αλλά μερικές φορές, ό,τι και να κάνεις, αυτή η πρώτη εντύπωση έχει διαμορφωθεί πολύ πριν γνωρίσεις τον άλλο.

Όταν όμως έχεις ένα σπάνιο όνομα, είναι σαν να έχεις κατά κάποιο τρόπο tabula rasa. Ένα λευκό χαρτί. Είσαι η πρώτη Άλκηστη που γνωρίζει ο άλλος, οπότε είναι στο χέρι σου η εντύπωση που θα αποκομίσει. Κι αυτό είναι μεγάλο ατού.

Και τελοσπάντων, να ξέρεις αυτό: εκείνος που θα θυμηθεί κατευθείαν το όνομα σου, και θα το γράψει και σωστά με την πρώτη είναι ένας άνθρωπος που αξίζει να κρατήσεις στη ζωή σου. Γιατί; Επειδή ενδιαφέρθηκε αρκετά. Τέτοιους ανθρώπους να έχεις κοντά σου. Όπως και να σε λένε.

Σου άρεσε το post? Αν ναι…

Pin this