Χριστουγεννιάτικες αναμνήσεις

Πρέπει να είμαι πέμπτη δημοτικού, και είναι η πρώτη φορά που μπαίνω σε κατάστημα Zara. Εντυπωσιασμένη από το λευκό φωτισμό, δε μπορώ να σταματήσω να χαζεύω γύρω μου. Η μαμά μου με τραβάει από το χέρι για να δοκιμάσω ρούχα, πρέπει να ψωνίσουμε για τη σχολική γιορτή που είναι σε λίγες μόλις μέρες. Θυμάμαι ακόμα το σύνολο που διαλέξαμε: μια μωβ φούστα, ένα ροζ ζιβάγκο, και μια μπλε βελούδινη ζακέτα, που τη φοράω ακόμα και σήμερα.

Προτιμάς να το ακούσεις; Πάτα το play!

Μερικές μέρες αργότερα, το σχολείο έχει πια κλείσει για τις γιορτές, και ο δρόμος μας βγάζει ξανά στο κέντρο, στην καθιερωμένη βόλτα μας στην Ερμού. Μικρή τότε, και άβγαλτη, όλα μου μοιάζουν μεγάλα, ο κόσμος πολύς, η μουσική δυνατή, ένα street party γεμάτο χρώματα, αρώματα και γεύσεις. Περπατάμε πιασμένοι χέρι-χέρι, για να μη χαθούμε, και ο δρόμος μας βγάζει κάποια στιγμή στα Goody’s, όπου παραδοσιακά πριν τις γιορτές σταματάμε για ένα cheeseburger και πατάτες. Τότε δεν το ήξερα, μα σήμερα ξέρω πως είναι το μυαλό και η καρδιά που κάνουν το φαγητό πιο νόστιμο, και οι χιλιάδες αναμνήσεις που φέρνει μαζί του.

Κάποια άλλα Χριστούγεννα, λίγο αργότερα, είμαστε στο χωριό μου. Κάνει πολύ κρύο, ήλιος με δόντια, μα δεν χιονίζει. Δε θα μας κάνει τη χάρη να ζήσουμε “λευκά Χριστούγεννα”, μα η θαλπωρή του τραπεζιού όπου μαζευόμαστε όλοι γύρω του, έχει μια πρωτόγνωρη γλύκα, που εκείνη τη στιγμή δε μπορούσα να καταλάβω. Θα έπρεπε να περάσουν χρόνια, και να αλλάξουν πολλά για να αντιληφθώ πως το δεδομένο ανατρέπεται εξίσου εύκολα με καθετί άλλο στη ζωή.

Ή εκείνη η Πρωτοχρονιά, το 2000 πρέπει να ήταν, που κέρδισα το φλουρί για πρώτη φορά, και καμάρωνα πως θα έχω τύχη όλη τη χιλιετία, αγνοώντας το κρυφό γελάκι της μαμάς που είχε στήσει το μοίρασμα των κομματιών, για ακόμα μια φορά, για να μη μείνει κανένας παραπονεμένος. Εκείνο το φλουρί το φυλούσα σαν τα μάτια μου, ώσπου κάποια στιγμή έπαψε να έχει τόση αξία, και χάθηκε μαζί με όλα τα άλλα, σε αυτή τη μαύρη τρύπα όπου πάνε όλα όσα ήταν κάποτε σημαντικά.

Ή πάλι, το 2014, ενήλικη πλέον, που βρέθηκα στο Γκάζι να χαζεύω τα πυροτεχνήματα, παρέα με δεκάδες άλλους στα πρόθυρα του πρώτου hangover της χρονιάς. Θυμάμαι ότι κοιτούσα τον ουρανό μαγεμένη, σκεφτόμενη με ενθουσιασμό όλα όσα θα μπορούσε να φέρει αυτή η χρονιά, πιστεύοντας πως θα ήταν μόνο καλά, μια ανόητη ελπίδα που με κάποιο περίεργο τρόπο επαληθεύτηκε.

Χριστούγεννα, Πρωτοχρονιές…περνάνε η μία μέρα μετά την άλλη, πριν καν το καταλάβουμε έχουν μπει τα Φώτα, και τα εορταστικά λαμπάκια μπαίνουν ξανά στο κουτί τους για τους επόμενους έντεκα μήνες. Οι γιορτινές μέρες έρχονται, και φεύγουν, και έρχονται ξανά, κι αυτό που αφήνουν πίσω τους είναι μερικές σκόρπιες αναμνήσεις. Σαν ένα σπασμένο καθρέφτη, κοιτάζουμε μέσα τους, και βλέπουμε μονάχα κομμάτια από την αντανάκλαση μας, μα ποτέ ολόκληρη την εικόνα.

Αυτές οι αναμνήσεις όμως, θραύσμα το θραύσμα είναι η ζωή μας, και φέτος, περισσότερο από κάθε άλλη χρονιά, μάθαμε να εκτιμάμε ακόμα πιο πολύ όσα έχουμε. Ακόμα κι αυτές τις μικρές ανούσιες αναμνήσεις που δε σημαίνουν τίποτα, μα κάπως βρέθηκαν χέρι-χέρι με τα σημαντικά.

Φέτος τις γιορτές λοιπόν, αντί να σκέφτεσαι όσα σου λείπουν, αναλογίσου εκείνες τις όμορφες στιγμές που έχεις ζήσει όλα τα προηγούμενα χρόνια. Και να θυμάσαι, ο μεγαλύτερος πλούτος κρύβεται στην αληθινή ευγνωμοσύνη.

Σε προσκαλώ λοιπόν και εσένα να ανατρέξεις στις αναμνήσεις σου, τις μικρές και τις μεγάλες, από περασμένα Χριστούγεννα και Πρωτοχρονιές, να μοιραστείς μαζί μου στιγμές που ξεχωρίζουν ακόμα μέσα σου, και να ξαναζήσεις τη μαγεία μιας (φαινομενικά) άλλης ζωής, που δε θα ξαναέρθει, μα γι’αυτό ακριβώς το λόγο είναι τόσο μοναδική.

Πάρε λοιπόν μέρος στο challenge των Χριστουγεννιάτικων αναμνήσεων, ανέβασε το κείμενο σου, και άφησε μου στα σχόλια το link της ανάρτησης σου. Εγώ με τη σειρά μου θα μοιραστώ σε αυτό εδώ το κείμενο όλα τα post, και μία από τις δημοσιεύσεις θα κερδίσει ένα μικρό δώρο από εμένα, ως ευχαριστώ για τη συμμετοχή σου! Στείλε το κείμενο σου έως τις 07/01/21! Θα περιμένω. 🎄

Οι συμμετοχές σας:

Ντένια – It’s time to thank yourself please

E-fivi – Ιπτάμενα Όνειρα

Μαρίνα – Εκεί που ερωτεύομαι τη ζωή

Δέσποινα – Despina’s studio

Η κλήρωση έγινε, και η τυχερή νικήτρια είναι η Μαρίνα! Συγχαρητήρια!

Pin this